اکران‌گیری با هوچی‌گری‌های مخرب

تهمت‌ها و توهین‌هایی که از مدیر موزه تا رئیس سازمان سینمایی و شورای ارزشیابی و نظارت سینما و شورای پروانه نمایش و... را در برگرفت.

هجمه‌ای سنگین با این مضمون که چرا مدیر موزه سینما با این‌که فیلم علف‌زار، پروانه نمایش دارد اجازه نمی‌دهد فیلم در یکی از سه سینمای موجود در موزه سینما به نمایش درآید.

این میزان بداخلاقی، فارغ از این‌که اکران شدن یا اکران نشدن فیلم در یک سالن براساس اختیار مدیر سالن صورت می‌گیرد، روزبه‌روز افزایش یافت.

درحالی که مدیر سالن تشخیص می‌دهد براساس سلیقه مخاطب منطقه‌ای، بافت اجتماعی، فاکتورهای اقتصادی و درنهایت براساس تشخیص کارشناسی یا شخصی خود، فیلمی را برای اکران در سالن تحت مدیریت خود اکران بکند یا نه. مثل این‌که کالای قانونی‌ای در بازار باشد و هر فروشگاه و فروشنده خرد و کلان به تشخیص خود تصمیم به عرضه یا عرضه نکردن آن بگیرد.

از طرفی با تغییر مدیریت در موزه سینما، فضای موزه برای رسیدن به جایگاه فرهنگی موزه‌ها یعنی تبدیل شدن به محل امنی برای خانواده با محوریت آموزش مخاطب برنامه‌ریزی شده است. طبیعی است سالن‌های سینمای این موزه نیز به جای امنی برای تماشای فیلم توسط خانواده‌ها تبدیل شده است.

در این ساختار، خانواده با اعتماد به فضای فرهنگی موردنظر با خیال راحت طی طریق می‌کنند و همراه با کودک و نوجوان خود به‌صورت خانوادگی در فضای امن فرهنگی به تماشای فیلم می‌نشینند.

از طرفی، مدیر موزه با تغییر برنامه اکران فیلم‌هایی که ازقبل توافق شده هم نشان داد در ایجاد چنین فضایی، قاطعانه تلاش می‌کند.

این درحالی است که فیلم علف‌زار با وجود نگاه مصلحانه و شریفش به یک معضل اجتماعی و نقد ساختار دستگاه قضا، برای تماشای افراد بالای ۶۱سال دسته‌بندی شده است (که به‌طور طبیعی با توجه به موضوعات اخلاقی و خشونت مستتر در داستان باید برای مخاطبان بالای ۸۱سال دسته‌بندی می‌شد) به این صورت، خانواده عملا از دایره مخاطب با تعریف طیف متنوع سنی خارج می‌شود.

اما گاهی شرکت‌های پخش‌کننده فیلم که بر اثر هزینه نکردن برای تبلیغات علمی با استقبال نشدن یا ریزش مخاطب روبه‌رو می‌شوند برای جبران این نقص به جوسازی‌های کم‌هزینه در فضای مجازی برای فیلم خود می‌پردازند و با تاکید غیرواقعی بر احتمال توقیف یا تغییر موضوع به تلاش برای توقیف فیلم و حاشیه‌سازی قصد دارند مخاطب را به‌سالن بکشند. به نظر در دعوای پخش‌کننده علف‌زار و مدیر موزه سینما با تبدیل موضوعی قانونی به دعوای شخصی، هدف نوعی اکران‌گیری با هوچی‌ گری‌ های مخرب فضای مجازی است وگرنه عمل مدیر موزه، کاملا قانونی است.

نکته این‌که با تماشای این بی‌شناختی و حاشیه‌سازی‌های بدون پیگیری قانونی، وقتی می‌گویند هیچ جای دنیا خانواده‌ها همچون مخاطب ایرانی در معرض خطر رسانه‌ های مخرب نیستند، منظور چیست.