آنالیز حریفان تیم ملی از لندن

برای حضور در دوره‌های آموزشی مربیگری در انگلیس هستم و در این مدت نکات زیادی یاد گرفته‌ام. هر روز یک نفر می‌آید و از تجربیات کار در انگلیس می‌گوید. مثلا امروز پر مرته‌ساکر که برای آرسنال کار می‌کند، کنارمان خواهد بود. او گزارشی کامل از تیم‌های مختلف باشگاه می‌دهد و ما را با روش‌های تمرینی تیم‌های پایه آشنا می‌کند. همچنین خالد آل‌احمد هم از باشگاه بارنزلی می‌آید که به دسته دوم سقوط کرده‌اند. پویا اسبقی سرمربی این تیم است. او قرار است گزارشی از کادر مدیریت این باشگاه بدهد. همچنین قرار است مربی تیم زیر ۲۳ ساله‌های تاتنهام و دستیار کونته در تیم بزرگسالان این باشگاه هم خیلی از مسائل را با ما در میان بگذارد و درباره‌اش صحبت کنیم. 

یکشنبه شب بازی چلسی و وستهام را از نزدیک تماشا کردم. بعد از بازی مربی چلسی به جمع ما آمد و گزارشی کامل درباره مسابقه داد. او تحلیل کاملی از اتفاقات بازی و تاکتیک‌های دو تیم داشت. همین طور برایمان کامل توضیح داد که در زمین بازی چه افکاری را دنبال می‌کردند. روز شنبه هم بازی تاتنهام و برنتفورد را از نزدیک تماشا کردم. سامان قدوس از ابتدا در ترکیب بود و اواخر بازی مصدوم شد. متاسفانه قوزک پایش آسیب دید. او در سیستم ۳-۳-۴ وینگر راست بود. باید خیلی وقت‌ها عقب می‌آمد. خیلی در خدمت تیم بود و قطعا مربی هم از کارش رضایت داشت. البته معتقدم بهترین پست برای سامان پشت فوروارد است. 

 شنبه، قبل از بازی تاتنهام در تمرین زیر ۱۶ و ۱۸ ساله‌های این باشگاه حاضر شدیم. یکی از سوالات درباره کنترل بازیکنان در فضای مجازی بود. مسؤول باشگاه گفت ما یک تیم ۵ نفری داریم که وظیفه‌شان چک کردن اکانت تمام بازیکنان از زیر ۱۲ ساله گرفته تا بزرگسال در تمام شبکه‌های مجازی از جمله توییتر، فیسبوک، اینستاگرام و... است. او همچنین گفت بازیکنان به محض ورود در این زمینه دوره آموزشی می‌بینند و با قوانین باشگاه آشنا می‌شوند. یکی از حساسیت‌ها این است که بازیکنی حق ندارد درباره بازیکن دیگر حرف منفی بزند. مثلا اگر هری کین بد باشد، سون اجازه ندارد بگوید بله، او روز بدی داشت. خیلی مخالف چیزهای منفی هستند. در روزهایی که تمرینات تیم تاکتیکی است، بازیکنان اجازه ندارند مثلا از ضربات آزاد ویدئو بگذارند. نباید تمرینات تاکتیکی لو برود. نکته جالب دیگری که گفتند این بود؛ وقتی بازیکنی ۱۸-۱۷ ساله برای آکادمی می‌آورند، از ۱۲‌-‌۱۰ سالگی فعالیت‌های او را در فضای مجازی بررسی می‌کنند و حتی مطلع می‌شوند خارج از زمین فوتبال با چه افرادی رفت و آمد دارد. 

یک اتفاق مهم در فوتبال دنیا افتاده. این‌که بازیکنان هم قد بسکتبالیست‌ها شده‌‌اند. قدیم می‌گفتند کسی که قدش بلند است باید به سمت بسکتبال برود ولی الان در دنیا می‌گویند می‌تواند یک فوتبالیست خوب شود. در بازی تاتنهام و برنتفورد، این موضوع را به عینه دیدم. من چند بازیکن برنتفورد را دیدم که هم قد بلندی داشتند و هم به شکل عجیبی بدن‌شان ورزیده بود. بی‌دلیل نیست که آنها می‌توانند از تیم‌هایی چون تاتنهام یا چلسی امتیاز بگیرند. در فوتبال انگلیس میانگین قدی بازیکنان خیلی بالاست. شما هری کین را در تلویزیون می‌بینید و می‌گویید چه قد بلندی دارد ولی اگر او را از نزدیک ببینید، می گویید بلندتر از چیزی است که در تلویزیون دیده‌اید. قد او حتی از گلرهای تیم‌ملی ما بلندتر است. حتی سون هم فیزیک بسیار مطلوبی دارد. ما هم باید به این نکته در فوتبال‌مان توجه کنیم. 

شنبه، حرف‌‌های آلن شیرر را شنیدم که نکته جالبی درباره جام‌جهانی می‌گفت. او گفت رقابت‌های ۲۰۲۲ وسط فصل انگلیس است. یعنی بازیکنان با بهترین شرایط فیزیکی و بدنی به مسابقات می‌روند. تقویم مسابقات به خصوص به نفع اروپایی‌ها از جمله انگلیسی‌ها شده است. آنها دیگر از یک فصل فرسایشی که شامل لیگ‌برتر، جام‌حذفی و لیگ قهرمانان اروپاست وارد جام‌جهانی نمی‌شوند. این یعنی یکی از آماده‌ترین انگلیس‌ها را در جام‌جهانی خواهیم داشت. 

آمریکا برای شبیه‌سازی بازی با ایران، یکم ژوئن به مصاف مراکش می‌رود. یعنی آنها از الان برنامه‌ریزی لازم را کرده‌اند. آیا قرار است ما این بازی را زیرنظر بگیریم؟ آیا برنامه‌ای داریم که کسی را برای تماشای مسابقه بفرستیم؟ باید روی تک‌تک مسابقات آنها زوم کنیم. از آن‌طرف باید خودمان هم بهترین تدارک را برای تیم‌ملی در‌نظر بگیریم. 

شنیده‌ام می‌گویند ایران در گروه ساده‌ای است. شاید در قیاس با تیم‌های دیگر آسیایی ساده‌تر باشد ولی بسیار سخت است. بگذارید از انگلیس که اولین حریف ماست شروع کنیم. در خط هافبک و دفاع فوق‌العاده فیزیکی و قوی هستند. انگلیس فوتبالش عوض شده است. اگر یادتان باشد در گذشته بازی مستقیم و فیزیکی می‌کردند ولی الان به خاطر ورود مربیانی چون کونته، گواردیولا و کلوپ فوتبال‌شان شبیه به فوتبال اروپای غربی از جمله آلمان و اسپانیا شده است. آنها ترکیبی از تاکتیک و فوتبال فیزیکی را دارند و مدرن بازی می‌کنند. معتقدم انگلیس با این سبک، یکی از مدعیان اصلی قهرمانی در جام است. اتفاق خوبی نیست که در اولین بازی جام مقابل‌شان قرار می‌گیریم. تصور کنید اگر با اختلاف گل زیاد ببازیم روحیه تیم چقدر خراب می‌شود. آنها بازیکنانی مثل کین، فودن، استرلینگ، سانچو، راشفورد و... را دارند. انگلیس روی ضربات ایستگاهی قوی و خطرناک است. باید از الان فکری برای این مساله کنیم. آنها قطعا به لحاظ فیزیکی می‌توانند برایمان دردسرساز شوند. 

به آمریکا برسیم. ۹۰ درصد تیم فعلی آنها در تیم زیر ۱۸ ساله‌ها شاگرد من بوده‌اند. پولیشیچ، مک‌کنی، تایر، آدامز، زیمرمن، رینا، ویا، دست و... که در تیم‌های بزرگی چون چلسی، یووه، لایپزیگ، دورتموند، لیل، بارسا و... بازی می‌کنند در بالاترین سطح هستند. این تیم یک دنیا با تیم سال ۹۸ فرق دارد. ما یک امتیاز مثبت نسبت به آنها داریم و این است که بازیکنان فعلی‌شان جوان هستند و تجربه حضور در جام‌جهانی را ندارند. شک نکنید آمریکا از شروع بازی، تیم‌ملی را به شدت تحت فشار می‌گذارد و ۲۰ دقیقه اول مسابقه برای‌مان حیاتی خواهد بود. باید آمریکا را کنترل و در ادامه از تجربه‌مان استفاده کنیم تا روحیه تیمی آنها را پایین بیاوریم. سبک فوتبال تیم‌ملی آمریکا تیکی‌تاکاست. اتفاقا در دوره مربیگری پروفشنال، گرگ برهالتر سرمربی آمریکا هم در کنار ما بود. به خوبی یاد دارم که در توضیح فلسفه مربیگری‌اش فیلمی از بارسا با ستاره‌هایی چون اینیستا و ژاوی پخش کرد و گفت تیم‌هایم باید تیکی‌تاکا بازی کنند. چند نکته تاکتیکی مهم در بازی‌شان وجود دارد. وقتی توپ را از دست می‌دهند، در عرض ۵ تا ۷ ثانیه با ر‌یپرس( repress) از جلو می‌خواهند توپ را بگیرند. چون به لحاظ جسمی قوی هستند و خستگی‌ناپذیر به نظر می‌آیند. از طرفی اصرار دارند از عقب زمین بازیسازی را شروع کنند. در این بخش هنوز ضعف دارند. دو دفاع میانی آمریکا به هماهنگی کامل نرسیده‌اند و تحت فشار، دچار اشتباه می‌شوند. مثلا در بازی با مکزیک، حریف از این بابت خیلی آمریکا را تحت فشار گذاشت.