شکوه بهار قرآن در دل بهار طبیعت

سال‌هاست که شهروندان بسیاری برای یک مهمانی ساده در دنیای متمدن و صنعتی، مشتاقانه مهیا می‌شوند و در بسیاری از کشورهای جهان برای ورود به این ماه با برکت، همانند ورود به یک جشن بزرگ، شهر و محله خود را آذین می‌بندند و در شادمانی این ماه شاد، شاد زیستن را تجربه می‌کنند.
چشم‌ها از آسمان سراغ هلال باریک شب اول ماه را می‌گیرند، دل‌ها دنبال آیات آشکار الهی می‌گردند تا عبادت عاشقانه را آغاز کنند، هر چند عبادت کردن و نماز خواندن، روزه گرفتن و مطیع بودن بندگان سراپا نیاز به پیشوای بی‌نیاز مطلق، جز وظیفه چیزی نیست و هر سحر که درهای آسمان به مهربانی‌های الهی باز می‌شود، نمی‌توان با سبد نیایش به میوه‌چینی باغ حضور نرفت و با میوه اجابت برنگشت.
در زمانی که نه‌تنها دلها که دست‌ها نیز محتاج نورند و هر چه به آسمان تاریک شب‌های آخر ماه شعبان بیشتر نگاه می‌کنند، عطش چشم‌ها برای رسیدن بیشتر می‌شود، ۱۰۰۰ فانوس بی‌فروغ در سرانگشت‌ها خاموش و روشن می‌شوند، نگاه‌ها کرانه‌های غم‌گرفته آسمان را به‌دقت جست‌وجو می‌کنند. مثل پرنده‌های در قفس که روزنه‌هایی برای پرواز می‌جویند، پرنده‌های بی‌شماری را در فضای شهر برای این جشن بزرگ مهیا می‌کنند و بر بام خانه‌های شهروندان، خود با انواع محصولات رسانه‌ای سعی بر زنده نگاه داشتن رسوم و سلوک هر ساله خود می‌کنند؛ از ساخت سریال‌های هدفمند تا نماآهنگ‌های چشم‌نواز و با به‌کارگیری هنر و رسانه، تلاش می‌کنند تا فرهنگ روزه‌داری را در سرزمین‌های اسلامی زنده نگه دارند و شعارشان می‌شود: «خدایا! بگذار برای آمدن به مهمانی‌ات، از بلوار اشراقی شهر رد شویم که چراغ‌ها ازلی‌تر بدرخشند، تا مسیر ما تا انتهای سرنوشت، تا وعده‌گاه بهشت روشن باشد.
خدایا ما را در این مهمانی دریاب که با تو جاودانیم و می‌مانیم.» در این پیرایش عظیم، مهمان جرأت جوانه زدن پیدا می‌کند و بهترین فرصت فراهم می‌شود تا لبخندی چروک‌خورده با چشم‌های رسوب‌کرده و فرصت‌های ازدست‌رفته اصلاح شود و چه وصف‌ناپذیر است شوق ورود به مهمانی در نخستین رمضان قرن جدید، در شهری که مهیای پذیرفتن مهمان است، در نخستین شبی که هلال ایمنی از آفت‌ها و سلامت از زشتی‌ها، در آسمان جولان می‌دهد. هلال نیک‌بختی که در آن شوربختی نیست و از لب طاقچه عادت پایین آمده است، چشم‌های مشتاقان را نوازش می‌دهد. هلال شب اول ماه، هلال ایمنی و ایمان، نعمت و احسان و سلامت و اسلام است و مسلمانان از خشنودترین افرادی هستند که این هلال برآنها طلوع کرده است.
 مسلمانان جهان در جای جای جهان با ارائه خدمات متنوع و اطعام به نیازمندان و ایتام از خدا مسألت دارند تا از منزه‌ترین بندگانی باشند که به این هلال نگاه کرده و از هلال نخستین شب، این نوید را دریابند که از تمام کرده‌های‌شان پشیمان‌ هستند و شرمسار بخشیده می‌شوند به شرط آن‌که دوباره تکرارشان نکنند.
رمضان ماه عظیم و باشکوهی است که از راه می‌رسد و هرساله دل‌ها برای استقبال این ماه نورانی مهیا می‌شود. مردمان دوست دارند تا فضای شهرها و کلانشهر‌های ایران اسلامی برای ورود به این جشن هزارساله بخشودگی و رحمت مهیا باشد. مهربانی و بخشودگی در میان بازرگانان و اصناف و متمولان نمود و بروز و ظهور بیشتری داشته باشد تا اطعام با کرامت و مهربانی بی‌منت بیشتری مانند بارش بهاری بی‌منت بر فضای شهرها عطر افشانی کند و در بهار طبیعت نخستین قرن سال که مقارن با بهار قران و مهربانی است، طعم و عطری بهارانه بر دل‌ها و ذهن‌ها نقش ببندد.