این هفته نامه آلمانی به کودکی اشاره کرد که در خواب راه رفته و از آنجایی که چادر محل سکونت آن ها نزدیک دریا بوده وارد آب دریا شده است.
بیش از یک سوم ساکنان حدود 7200 نفری این اردوگاه کودکان هستند.
از زمانی که حدود 3 ماه پیش آتش سوزی مهیبی در اردوگاه پناهندگان موریا اتفاق افتاد و بخش های وسیعی از این اردوگاه نابود شد حدود 7200 نفر از ساکنان این اردوگاه حالا به یک اردوگاه موقتی که گفته می شود شرایط بدتری نسبت به اردوگاه قبلی دارد منتقل شده‌اند.
یکی از ساکنان این اردوگاه می گوید در طول روز صدای ماشین آلات شنیده می شود و شب ها صدای باد.
وی می گوید: گاهی اوقات گوش های خود را می گیرم اما باز هم این کار مانع شنیدن سر و صداها نمی شود.
بر اساس اقدامات ضد کرونایی اتخاذ شده ساکنان این اردوگاه حق دارند تنها یک بار در هفته برای انجام اقدامات ضروری از این اردوگاه خارج شوند.
سازمان های پزشکی امدادی اعلام کردهاند که از زمان وقوع آتش سوزی در اردوگاه موریا و انتقال به اردوگاه جدید وضعیت روانی کودکان این اردوگاه بسیار بدتر شده است.
به گفته سازمان پزشکان بدون مرز همواره کودکان بیشتری در این اردوگاه از راه رفتن در خواب، حملات وحشتی، شب ادراری و یا ترس از تنها ماندن در چادر رنج می برند. سازمان های غیردولتی دیگر از پس روند درمان این کودکان بر نمی آیند.
"تانوس چیرواتیدیس"، از اعضای سازمان پزشکان بدون مرز در این باره می گوید: ما در اردوگاه موریا هم تا این میزان اختلالات روانی در بین کودکان را تجربه نکرده بودیم.
وی اعلام کرده که تنها در کلینیکی که وی در آن کار می کند حدود 50 نفر به دلیل اختلالات ناشی از خشونت های جنسی، شکنجه، اختلالات روانی شدید در لیست انتظار برای درمان قرار دارند. در کلینیک های کودکان هم صدها کودک و نوجوان در لیست انتظار درمان برای اختلالات روانی قرار دارند.
"رضا، ای" از ساکنان این اردوگاه که 37 سال سن دارد می گوید هرگز چنین شب های همراه با بی خوابی را در کنار خانواده خود تجربه نکرده نه در ناامنی های کشور خود در افغانستان و نه هنگام عبور از مرز ترکیه و زمانی که مورد ضرب و شتم پلیس ترکیه قرار گرفت و دندان جلوی خود را از دست داد.
وی تاکید کرد که این روزها وقتی به کودکانش می گوید اوضاع بهتر می شود دیگر آن ها باور نمی کنند.
"تانوس چیرواتیدیس" همچنین به پرخاشگری، بی اشتهایی و بی حوصلگی بسیاری از کودکان در این اردوگاه اشاره کرد. وی بر این باور است که برای اینکه بتوان روی کودکان کار درمان را انجام داد ابتدا باید وضعیت والدین آن ها تثبیت شود. به گفته وی حملات ترس، فکر خودکشی و اضطراب از علائم اصلی است که عمدتا ناشی از ناامیدی ساکنان این اردوگاه است.
ساکنان اردوگاه موریا با اکراه به اردوگاه جدید آمده‌اند. ترس از محبوس شدن و قرار گرفتن مجدد در شرایط قبلی برای آن ها غیر قابل تحمل بود.
"جوزف اورتل" که تا چندی پیش به عنوان سرپرست در پروژه درمانی کودکان کار می کند از شکل کاملا جدیدی از ناامیدی در بین ساکنان اردوگاه جدید سخن گفته است. وی در این باره می گوید که در موریا حداقل مدارس و یا مهد کودک های خود سازمان یافته‌ای وجود داشت.
به گفته وی در اردوگاه جدید بخصوص بر نظارت بر پناهندگان تاکید می شود. به ندرت پیشنهاداتی برای درس خواندن و یا بازی بچه ها وجود دارد.
چیرواتیدیس" که روانشناس کودکان هم هست می گوید: هواپیماهای بدون سرنشین، حصارهای سیم خاردار و کنترل ورود و خروج ها اردوگاه جدید را برای بسیاری ساکنان آن مانند زندان کرده است. بسیاری از کودکان از نیروهای پلیس می ترسند. در مجموع حدود 300 پلیس در اطراف این اردوگاه حضور دارند. آن ها بر محدودیت های ضد کرونایی از جمله تعهد استفاده از ماسک نظارت می کنند. به گفته ساکنان، نیروهای امنیتی مرتبا فریاد می زنند و از باتوم استفاده می کنند.
در این اوضاع متشنج شرایط برای زندگی در این اردوگاه هم بسیار وخیم است. همچنان کمبود آب و برق در این اردوگاه وجود دارد.
رئیس سازمان پناهندگان سازمان ملل در این جزیره می گوید: حداقل چند ماه طول می کشد تا اتصال آب حداقل برای بخشی از این اردوگاه فراهم شود.
وزارت مهاجرت یونان همراه با کمیسیون اروپایی اعلام کردهاند که تا سپتامبر 2021 اردوگاه جدیدی را در این جزیره احداث می کنند.
پزشکان بدون مرز سال هاست که تخلیه این اردوگاه ها در جزیره لسبوس یونان را به دلیل شرایط فاجعه بار آن درخواست می کنند.
