آشنایی با هواپیمای لاکهید یو-2 - آمریکا+ عکس

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از همشهری آنلاین، هواپیمای شناسایی برد بلند یو 2 نخستین پرواز خود را  در اول آگوست سال 1955 انجام داد و دو سال بعد به شکل رسمی رونمایی شد.
هواپیمای لاکهید یو-2 به سفارش آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا ساخته شده است.

هواپیمای شناسایی برد بلند یو 2

این هواپیمای تک‌موتوره جهت پرواز در ارتفاع بسیار بلند و همچنین همه شرایط آب و هوایی شبانه‌روز تا ارتفاع ۲۱۰۰۰ متری طراحی و توسعه یافته‌است.
لاکهید یو-2 همچنین برای تحقیقات سنسورهای الکترونیکی، کالیبراسیون ماهواره‌ای و اعتبار سنجی داده‌ها استفاده می‌شود.
هواپیمای «لاکهید یو-2» به «خانم اژدها» نیز شهرت دارد و در حال حاضر تحت فرماندهی نیروی هوایی آمریکا فعالیت می‌کنند، اما پیش از آن یکی از مهمترین ابزارهای شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات سازمان اطلاعاتی آمریکا (سیا) به شمار می‌رفت.
این هواپیما با تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای که روی آن نصب شده، قادر است در ارتفاع بسیار بالا (70 هزار پا)، در تمام شرایط آب و هوایی به صورت 24 ساعته به جمع‌آوری اطلاعات بپردازد. این هواپیما علاوه بر استفاده‌های نظامی و جاسوسی برای تحقیقات ارتباطی و تنظیمات ماهواره‌ای نیز به کار گرفته می‌شود.

هواپیمای جاسوسی یو 2

نمونه ‌های اولیه این هواپیمای شناسایی در دوران جنگ سرد به کار گرفته شد. «لاکهید یو-2» در آن زمان ساعت‌ های متمادی در آسمان شوروی، جمهوری خلق چین، ویتنام شمالی و کوبا پرواز داشته و به جمع‌آوری اطلاعات پرداخته است.
این هواپیما که بارها مورد به روزرسانی شده، از معدود هواپیماهایی است که به دلیل قابلیت‌ های بالایی که دارد، بیش از 50 سال است که در نیروی هوایی آمریکا مورد استفاده قرار می ‌‌گیرد. نیروی هوایی آمریکا از «یو-2» در نبرد عراق، افغانستان و همچنین برای پشتیبانی نیروهای ناتو  در حمله به لیبی استفاده کرده است.

هواپیمای جاسوسی یو 2

مدل‌های اولیه «یو‌ 2» زمانی در پروازهای خود در آسمان شوروی شناسایی شدند. از آن زمان بود که آمریکا به فکر ایجاد تغییراتی در این پرنده افتاد که در نهایت منجر به تولید مدل TR-1 از این هواپیما شد که قابلیت‌های ضد راداری فوق‌العاده‌ای به آن بخشید.
این هواپیمای تک‌سرنشین از لحاظ موتوری هم تغییرات گسترده‌ای داشته و به مرور موتور بسیار پرقدرت F118 جنرال الکتریک جایگزین موتورهای J57 Pratt & Whitney شده که در نمونه‌های اولیه روی این هواپیما نصب بود.
ارتفاع پرواز این هواپیما به حدی بالاست که خلبان آن باید از لباس‌های فضانوردی استفاده کند. این لباس‌ها علاوه بر تأمین اکسیژن برای خلبان، از وی در برابر خطر از دست رفتن فشار هوای کابین خلبان در ارتفاع بالا محافظت می‌کند. ارتفاع بالای پرواز امکان ردیابی این هواپیما را بیش از پیش دشوار می ‌کند.
این هواپیما از چندین حسگر مختلف برای شناسایی بهره می ‌برد. این حسگرها در نقاط مختلف هواپیما از جمله دماغه، پشت کابین خلبان، بال‌ها و بدنه هواپیما نصب شده‌اند. «یو 2» قادر است به صورت همزمان به جمع‌آوری سیگنال، تصویربرداری و نمونه ‌برداری از هوا بپردازد.
حسگر های تصویر برداری این هواپیما قادر به ثبت عکس و فیلم، تصاویر الکترو اپتیک و عکس‌برداری راداری هستند. «یو 2» قادر است هم از داده‌ های در خط دید و هم از داده‌های فراتر از خط دید بهره ‌گیری کند.
اما یکی از ویژه‌ ترین تجیهزاتی که روی مدل‌ های جدید این هواپیما نصب شده، دوربین‌ های بیرون از کابین ساخت شرکت «سونی» است. این دوربین جهت جایگزینی تصاویر دیجیتال به جای تصاویر صرفا در بازه دید است، که در زیر هواپیما نصب شده و از آن برای برداشتن تصاویری بسیار دقیق از زمین به خصوص در حین فرود، استفاده می ‌شود.

یو 2

 

همچنین ارتش آمریکا دست به هماهنگ سازی یو 2 با اف 35 زده است. از این رو اطلاعاتی که توسط سنسور ها و دوربین های یو 2 جمع آوری شده، توسط اف 35 نیز دیده می شود. این برنامه در جهت برنامه دفاع موشکی ملی آمریکا انجام شده است. یو 2 می تواند لانچر موشک های بالستیک را کشف کند و اطلاعات آن را به اف 35 داده تا این هواپیما دست به نابودی موشک بزند. همچنین اگر موشکی شلیک شود، این اطلاعات توسط اف 35 و یا خود 2 به سامانه پاتریوت 3 داده شده و این سامانه براساس اطلاعات دریافتی اقدام به نابودی موشک می کند. در ژوئیه سال جاری در کالیفورنیا چنین تمرینی انجام شد و یو 2 اطلاعات یک لانچر موشک را با اف 35 و پاتریوت به اشتراک گذاشت. ارتش امریکا طی10 سال گذشته 50 میلیارد دلار در راستای شبکه کردن تسلیحات مختلف با هم از تانک تا پهپاد و زیر دریایی هزینه کرده است.

هواپیمای شناسایی برد بلند یو 2

 

 این هواپیمای جاسوسی  در دو کشور خدمت کرده، یکی آمریکا و دیگری نیروی هوایی تایوان؛  تایوان مدتی دارای نسخه شناسایی بمب افکن ار بی57 بود که با ورود میگ17 و موشک سام2 به خدمت چینی ها عملا پرواز آن ممکن نبود، از این رو آنها از سال 1960 تا سال 1974 موفق به دریافت 19 فروند یو 2 شدند که در همین بازه زمانی نیز بر فراز چین پرواز می کرد. دست کم 4 فروند یو 2 در همین مدت توسط موشک های سام 2 چینی سرنگون شد.اسکادران یو 2 در تایوان گربه سیاه نامیده می شد.

 در ابتدا آمریکایی ها فکر می کردند که ارتفاع بالا برای آنها ایمنی می آورد، از این رو سراغ هواپیمای جدید به نام یو 2 رفتند که سفارش سازمان سیا بود. پروازهای جاسوسی توسط سازمان سیا انجام می شد و در واقع بمب افکنهای نیروی هوایی در اجاره این سازمان بود و با آرم نیروی هوایی پرواز می کردند، زیرا اگر هواپیما سرنگون و خلبانان توسط شوروی دستگیر می‌شدند، به عنوان یک زندانی جنگی شناخته می‌شدند؛ ولی اگر برای سیا ماموریت انجام می دادند به عنوان جاسوس اعدام می شدند. در نهایت هواپیمای یو 2 در میانه دهه ۵۰ توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی شد. برای اینکه هواپیما بتواند به برد بالا و ارتفاع بالا برسد، هواپیما را شبیه گلایدر با بال های بسیار بزرگ طراحی کردند که بتواند بر روی امواج هوا سوار شود. یو 2 در ارتفاع ۲۰ تا ۲۱ هزار متری پرواز می کرد که عملاً هیچ جنگنده و سامانه موشکی شوروی توان رسیدن به آن را در آن زمان نداشت؛  از سال ۱۹۵۶ هواپیمای یو 2 بر فراز شوروی ظاهر شد، از آنجایی که برای اولین بار در تاریخ تلاش شده بود تا در طراحی یک هواپیما سطح مقطع راداری کم شود ، هواپیما توسط رادارهای شوروی درست دیده نمی شد، البته این هواپیما پنهانکار نبود، ولی کشف آن برای رادارهای شوروی دست کم در آن زمان سخت بود و البته رادارهای شوروی نیز آن ارتفاع را درست پوشش نمی‌دادند؛ ولی بعد از مدتی شوروی متوجه پروازها شد و شروع به تکمیل کردن شبکه پدافند هوایی خود کرد و نه تنها ارتفاع پوشش رادارهای خود را حتی تا ۳۲ هزار متر افزایش داد بلکه دست به توسعه موشک جدید سام 2 بر اساس سام1 زد که به ارتفاع یو 2 می رسید و در نهایت بعد از ۴ سال جولان دادن یو 2 در آسمان شوروی در 1 می سال 1960 بر فراز شوروی و با  موشک سام 2 هدف قرار گرفته و سقوط کرد، همچنین خلبان آن نیز اسیر شد. طی چند سال بعد از این واقعه چند فروند یو 2 دیگر نیز بر فراز کوبا و چین  توسط سام 2 سرنگون شد تا آمریکایی‌ها به این نتیجه برسند که همیشه ارتفاع بالا جای امنی نیست.

موشک سامانه پدافند برد بلند سام 2

لحظه شلیک موشک سامانه پدافندی سام 2

این هواپیما تا پیش از آنکه در اختیار نیروی هوایی آمریکا و  نیروی دریایی آمریکا قرار گیرد، در اختیار سازمان جاسوسی سیا بود. سازمان سیا از این هواپیما در قالب پروژه «خانم اژدها» استفاده می‌کرد. این پروژه، یک پروژۀ سری بود و خلبان‌های نیروی هوایی آمریکا برای آنکه بتوانند خلبانی این هواپیما را بر عهده بگیرند، باید از سمت خود استعفا داده و به عنوان یک شهروند عادی در   سیا استخدام می‌شدند.
هر هواپیما هم یک شماره سریال منحصر به فرد داشت که در اسناد سازمان سیا به وسیله آن شماره به هواپیما اشاره می‌شد.
از این هواپیما در عملیات حمله ناتو به  کشور لیبی هم استفاده شد. در مجموعه حملات ناتو به لیبی، این هواپیما وظیفه حراست اطلاعاتی از منطقه «پرواز ممنوع» را بر عهده داشت.
«یو-2» پس از 50 سال فعالیت در خط اول ناوگان شناسایی نیروی هوایی آمریکا قرار بود در سال 2012 بازنشسته شود، اما قابلیت‌های این هواپیما و همچنین نبود جایگزین مناسبی برای پر کردن خلا ناشی از بازنشستگی ناوگان «یو‌-2»‌ ها، پنتاگون را به بازنگری در این تصمیم واداشت و در نهایت دورۀ خدمت یو 2 ها تمدید شد.