ادای ترامپ

در این نزدیک به سه قرن، سیاستمداران کارکشته ای توانسته‌اند ساکن خانه شماره 10 خیابان داونینگ در لندن بشوند. از لرد بالفور و چرچیل گرفته تا مارگارت تاچر و تونی بلر و این آخری ترزا می که مجبور بود روزی دوبار انسولین تزریق کند و روزهای آخر را با گریه و ناراحتی به پایان برساند. حالا بعد از 298 سال مردی این پست را در دست گرفته که بیش از همه چیز مردم لندن او را به خاطر مدل خاص مو و رفتارهای عجیب و غریبش می‌شناسند. شهردار سابق مهم‌ترین شهر اروپا که از وقتی ماجرای خروج انگلستان از اتحادیه اروپا کلید خورد تبدیل شد به یکی از مدافعان سرسخت این طرح و هر کجا توانست مردم را به رای دادن برای خروج ترغیب کرد. شهردار سابق لندن، که بعد از روی کار آمدن ترزا می، وزیر خارجه انگلستان شد و حالا باید پسوند سابق را به آن هم اضافه کرد امروز صبح که از خواب بیدار شد، نخست‌وزیر این کشور بود؛ چیزی که شاید خودش هم تا چند سال پیش باور نمی کرد. کسی که به قول خود خانم می، حداکثر قدرت مذاکراتش این بوده که « چند خودروی آب پاش در حد نو » از آلمانی ها بخرد!
الکساندر بوریس دی فیفل جانسون، 19 ژوئن سال 1964 در نیویورک از والدینی انگلیسی به دنیا آمد. همین تولد در نیویورک باعث شد تا بوریس تابعیت آمریکا و انگلستان را با هم داشته باشد. هر چند که سال 2016 خودش از خیر تابعیت آمریکایی گذشت. زمانی که بوریس کودک بود، خانواده اش به انگلستان برگشتند تا پسر مو طلایی در میهن درس بخواند. بوریس تحصیلاتش را در ساسکس شرقی و اشدون هاوس گذراند و همان جا بود که همه فهمیدند این بچه آینده روشنی دارد و خودش را به عنوان یکی از بهترین دانش آموزان به دیگران معرفی کرد. وقتی هنوز نوجوان بود در تاریخ یونان باستان و زبان لاتین سرآمد اطرافیانش شد و البته علاقه خاصی هم به راگبی داشت. وقتی جانسون کوچک به سن ورود به کالج رسید توانست بورس تحصیلی پادشاهی بگیرد و این‌گونه توانست وارد کالج معتبر ایتون شود. بوریس جوان که استعداد خوبی در ادبیات داشت شروع کرد به نوشتن در روزنامه کالج ایتون و خیلی زود توانست به مقام سردبیری آن برسد. بعد از کالج ایتون نوبت به آکسفورد و یک بورس تحصیلی دیگر رسید تا بوریس همچنان ادبیات کلاسیک را ادامه بدهد. سال 1987 یعنی وقتی 23 سالش بود کارش را به عنوان روزنامه نگار در نشریه
The Times آغاز کرد ولی چاپ یک گفت‌و گوی ساختگی باعث اخراجش شد. بعد از این تجربه تلخ او به دیلی تلگراف پیوست و خبرنگار این روزنامه در حوزه اروپا هم به حساب می آمد. سال 99 بوریس توانست سردبیر روزنامه The Spectator شود. این روزنامه از زمان سردبیری بوریس رونق بسیاری گرفت و باعث شد تا نام بوریس جانسون به عنوان یک روزنامه نگار موفق حسابی سر زبانها بیفتد. بعد از آن بوریس حضور در برنامه‌های تلویزیونی از جمله کارشناسی در
بی. بی .سی را هم تجربه کرد.
ورود به عالم سیاست
درست در همین زمان که همه بوریس را شناختند او اسبش را برای ورود به عالم سیاست زین کرد و سال 2001 به عنوان نماینده حزب محافظه کار از شهر هنلی وارد پارلمان شد. سال 2007، بوریس جانسون اعلام کرد که می خواهد برای انتخابات شهرداری ها در سال 2008 نامزد شود و چه شهری بهتر از لندن؟ او توانست
در این شهر کن لیوینگستون را شکست دهد و شهردار لندن شود و از ماه می
2008 وارد دفتر جدیدش شود. اولین برنامه او به عنوان شهردار منع مصرف مشروبات الکلی در وسایل حمل و نقل عمومی بود. همان موقع، انتشار عکس‌هایی از او با لباس‌های نامرتب و ظاهر ژولیده باعث شد تا خیلی‌ها دست به تمسخر او بزنند. او که خودش به عنوان یک دوچرخه سوار در شهر مشهور بود یک سیستم حمل و نقل دوچرخه عمومی را طراحی و معرفی کرد که به بوریس بایک معروف و خیلی زود همه گیر شد. این طرح در جولای 2010 با 90 هزار کاربر ثبت نام شده شروع به کار کرد و تا ده هفته بعد بیش از یک میلیون نفر از دوچرخه‌ها استفاده کرده بودند. همچنین همان‌طور که در انتخابات قول داده بود، مسیرها و اتوبوس‌های هیبریدی جدیدی را به ناوگان قرمز رنگ اتوبوس‌های لندن اضافه کرد تا مرکز این شهر شلوغ آرامش بیشتری پیدا کند. سال 2012 ، او بار دیگر با لیوینگستون رقابت کرد و این بار هم او را پشت سر گذاشت تا دومین بار شهردار لندن شود. در دوره دوم مسؤولیتش او یکی از مدیران برگزاری رقابت‌های المپیک بود و توانست با تغییراتی که در تعداد وسایل نقلیه عمومی داد از خیل عظیم بازدیدکنندگان شهر پذیرایی کند.. سال 2015 او بار دیگر به عنوان نماینده پارلمان انتخاب شد و جای ‌خودش در شهرداری را به صدیق خان داد تا لندن برای اولین بار در تاریخ خود یک شهردار مسلمان داشته باشد. از زمانی که بوریس جانسون شهرداری را ترک کرد تبدیل شد به یکی از حامیان سرسخت خروج انگلستان از اتحادیه اروپا و از هر فرصتی استفاه می کرد تا مردم را به رای دادن به این طرح تشویق کند. او حتی در سخنانش این اتحادیه را به داشتن افکار هیتلری محکوم کرده بود و گفته بود وقت آن است که خودمان را از شر بقیه رها کنیم.
مردی که وزیر شد
رای 52 درصدی مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا باعث شد تا دیوید کمرون جایش را به ترزا می بدهد و او هم جانسون را وزیر خارجه خود کرد تا همان موقع خیلی از سیاستمداران اروپایی از این تصمیم تعجب کنند و فرانک والتر اشتاین‌مایر، وزیر خارجه آلمان در گفت و گویی اعلام کرد« من این انتخاب را ظالمانه می بینیم. اما این تنها برای انگلیسی ها تلخ نیست و برای اتحادیه اروپا هم بسیار تلخ است». روی کار آمدن جانسون و واکنش‌های خاصش خیلی زود انتقادها را شروع کرد. عده ای او را به بازگشت به قرن نوزدهم و روحیه استعماری متهم کردند و بقیه گفتند او نیز مثل ترامپ عقاید نژادپرستی دارد. جانسون هم در عمل این موارد را تایید کرد. برای مثال او بارها از عملکرد ترامپ و سیاست‌هایش تمجید کرد. یکی از مهم‌ترین موارد زمانی بود که آمریکا و فرانسه به حمله هوای علیه سوریه پرداختند و او از این حرکت حمایت کرد. در مورد ایران هم بوریس جانسون همواره هم سو با کاخ سفید عمل کرده است. او حتی درباره تغیر رژیم در ایران هم حرف‌هایی زده و بارها ادعا کرده نباید به هیچ قیمتی اجازه ساخت سلاح هسته ای را به ایران داد. او البته درباره حفظ برجام هم چیزهایی گفته که تقریبا همان حرف‌های ترامپ است. او رفتارهای ایران در منطقه را «شرورانه» خوانده و گفته تا جایی که می توانیم باید فعالیت‌های ایران در منطقه را محدود کنیم. البته او مثل دیگر رهبران جهان گزینه نظامی علیه ایران را رد کرده و گفته « اگر من نخست وزیر شوم، آیا از اقدام نظامی علیه ایران حمایت می‌کنم؟ پاسخ منفی است».
آقای خاص!
مردی که دو سال پیش، تمام فکر و ذکرش دوچرخه و اتوبوس‌های شهر بود و دوست داشت با دوچرخه در شهر بگردد و هر بار جلوی دوربین قرار می گیرد کلی ادا و اطوار در بیاورد؛ مردی که هنوز کسی نمی داند آیا تا به حال موهایش را شانه کرده است یا نه؛ مردی که معمولا عادت ندارد زیپ‌های وسایل و لباس‌هایش را ببندد و اگر تا قبل از این او را با کوله پشتی اش در شهر می دید هرگز نمی توانستید حدس بزنید او یک دیپلمات است؛ حالا این مرد مهم‌ترین پست اجرایی انگلستان را در دست گرفته است. مردی که از ازدواج دومش دو دختر و سه پسر دارد؛ با نامزد جوانش مشکل دارد و ثروتش دو میلیون دلار تخمین زده می شود. مردی که مثل چرچیل، کارش را به عنوان یک روزنامه نگار شروع کرد و حالا نخست وزیر بریتانیا به حساب می آید و باید دید آیا می تواند از برگزیت جان سالم به در ببرد یا نه؟

محمد تقی حاجی‌موسی

روزنامه نگار