دولت مانع اصلی رونق نیافتن تولید در کشور/ توسعه اشتغال در گرو افزایش تولید است

مسعود دانشمند اقتصاددان در گفت‌وگو با خبرنگار جام‌جم آنلاین در خصوص شعار سال با بیان اینکه مسئله اقتصاد مشکل عمده جامعه است که با تولید و اشتغال می‌توان آن را حل کرد خاطرنشان کرد: تا تولید نکنیم و با تولید، اشتغال ایجاد نشود مشکل اقتصاد هم حل نخواهد شد.

دانشمند با تأکید بر اینکه واحدهای تولیدی که اکنون در کشور هستند می‌توانند حتی بیش از احتیاج کشور کالا تولید کنند ادامه داد: با این حال متأسفانه برنامه‌‌ریزی‌های دولت به شکلی است که کارخانه‌های تولیدی ما روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوند و دارند عرصه بازار را به واردات می‌سپارند در نتیجه کالاهای وارداتی دارد فضای کشور را پر می‌کند و واحدهای تولیدی ما روزبه‌روز ضعیف‌تر و لاغرتر می‌شوند.

وی در خصوص راه‌حل وضع موجود خاطرنشان کرد:‌ ما باید به تولید داخلی بپردازیم اما پرداختن به تولید داخلی نباید اینگونه باشد که مانند قاعده پیکان بازار را بدون نظارت رها کنیم و توجه نکنیم کیفیت تولید چگونه می‌شود، بلکه انحصاراً بازار را در اختیار تولیدکننده داخلی قرار دهیم بلکه باید بازار داخلی در اختیار تولیدکننده داخلی باشد اما نظارت کنیم کیفیت تولیدات در سطح قابل‌قبول و استانداردهای جهانی باشد به‌اضافه اینکه قیمت تولید هم نباید آن‌قدری باشد که خریدار را از بازار بیرون کند.

این اقتصاددان در ادامه تاکید کرد: تصور من این است با یک برنامه‌ریزی خیلی دقیق و منسجم می‌توانیم تولید را توسعه و گسترش دهیم تا درنتیجه گسترش تولید بتوانیم اشتغال را توسعه دهیم و با توسعه اشتغال می‌توانیم شاخص‌های اقتصاد کلان خود را بهبود بخشیم.

وی مانع اصلی رونق پیدا نکردن تولید در کشور را نخواستن دولت دانست و تاکید کرد: اگر بخواهیم تولید رونق پیدا کند راه‌حل‌های آن وجود دارد، وقتی شعار سال را افزایش تولید اعلام می‌کنیم و این ظرفیت هم برای افزایش تولید در کشور وجود دارد ولی این اتفاق نمی‌افتد نشان می‌دهد دولت نخواسته است؛ اکنون همه تصمیماتی که دولت می‌گیرد برای این است که این اتفاق نیافتد.

دانشمند در بخش دیگری از این ‌گفت‌وگو با بیان اینکه صنایع کوچک و متوسط بیشترین نرخ رشد، تولید ناخالص داخلی و اشتغال را نسبت به همه صنایع در کشور ما دارد اظهار کرد: بنابراین پرداختن به صنایع کوچک و متوسط توجه به پیشران تولید و اقتصاد کشور است اما خیلی ساده ما به آن‌ها توجه نمی‌کنیم.

وی در ادامه در خصوص دسته‌بندی صنایع در کشور خاطرنشان کرد: ما به واحدهای صنعتی که تا 10 نفر کارگر دارند را کارگاه می‌گوییم، از 10 تا 50 نفر را صنایع کوچک میگوییم، از 50 تا 500 را هم صنایع متوسط میگوییم و بیشتر از 500 کارکنان را هم صنایع بزرگ میگوییم که براین اساس تمام شهرک‌های صنعتی را صنایع کوچک و متوسط تشکیل می‌دهند.

این اقتصاددان افزود: واحدهای صنعتی که در شهرک‌های صنعتی کشور داریم صنایع کوچک و متوسط هستند که تمام لوازم‌خانگی و کالاهای مصرفی را به شکل کامل تولید می‌کنند و حتی این صنایع کوچک و متوسط مشتری صنایع بزرگ هم هستند مثلا این صنایع کوچک و متوسط اگر ورق آهن مصرف می‌کنند مشتری فولاد مبارکه می‌شوند و اگر مواد پتروشیمی بخواهند مشتری صنایع پتروشیمی می‌شوند پس بنابراین تولید صنایع بزرگ هم خوراک صنایع کوچک و متوسط می‌شود.

وی با تاکید براینکه پرداختن به صنایع کوچک متوسط به‌عنوان پیشران توسعه اقتصادی کشور قطعاً و قویاً می‌تواند موجب رونق تولید کشور می‌شود ادامه داد: ‌شرط این مساله آن است که دولت برای این کار مصمم باشد و ابزارهای نوین را به کار بگیرد چون حتماً ابزارهای قدیمی که به کار گرفته‌اند نتوانسته جواب دهد.

دانشمند با بیان اینکه اکنون صنایع کوچک و متوسط ما با چند مشکل روبرو هستند اظهار کرد: اولین مشکل این است که نباید بازار داخلی را در اختیار واردات گذاریم بلکه باید واردات به نحوی مدیریت شود که فضا را به تولیدکننده داخلی بدهیم.

وی در ادامه با بیان اینکه موضوع دوم سرمایه‌ای است که تولیدکننده داخلی ما برای وارد کردن یا خریدن مواد اولیه نیاز دارند گفت: اگر این سرمایه را به شکل پول نقد به تولیدکننده بدهیم مشکلات تورمی ایجاد می‌کند بنابراین باید از ابزارهای نوین بانکداری استفاده کنیم، به‌نحوی‌که بانک را در واحد تولیدی مشارکت دهیم بدون اینکه بانک‌ها بنگاه‌داری کنند.

این اقتصاددان در خصوص سازکار ورود بانک‌ها در مساله تولید اینگونه تشریح کرد: فرض کنید یک واحد تولیدی که می‌خواهد مواد اولیه خود را از فولاد مبارکه بخرد بانک تضمین کند که پول مواد اولیه را در یک سررسید مشخصی به فولاد مبارکه می‌پردازد و بانک بگوید من این مواد اولیه را به تو دادم، حالا بیا تولید کن و در بازار بفروش و هرچقدر که فروختی پول فروش در یک حساب مشترک بین منِ بانک و واحد تولیدی می‌گذاریم و نسبت مواد اولیه‌ای که من دادم که فرض کنید 20 یا 30 درصد قیمت فروش است را بانک برمی‌دارد و 70 درصد آن را واحد تولیدی برمی‌دارد حال این 30 درصدها را بانک جمع می‌کند و منابع خرید مواد اولیه می‌شود.

وی افزود: با این روش ما بدون اینکه به واحد تولیدی پولی داده باشیم واحد تولیدی را فعال کردیم و به‌اضافه اینکه کارخانه بزرگ‌تری که فروشنده مواد اولیه هست هم مشتری مطمئنی دارد که پولش را دریافت می‌کند، بانک هم بانکداری کرده است اما نه بانکداری دوره قاجار بلکه بانکداری مدرن یعنی مشارکت کرده و از ابزارهای نوین مالی استفاده کرده است.

دانشمند در پایان با تاکید براینکه این‌ ابزارهای مالی در دنیا وجود دارد اظهار کرد: این موارد اختراع من نیست فقط باید از این فرمول‌ها استفاده کنیم و تولید را در واحدهای تولیدی خود رونق دهیم اما اگر این کارها را نکنیم واحدهای تولیدی ما یکی‌یکی تعطیل می‌شوند و بیکاری توسعه پیدا می‌کند و وقتی بیکاری توسعه پیدا کند معضل بزرگ اجتماعی اتفاق می‌افتد