چه کسی میراث ماندگار جوانان آمریکای لاتین را کشت؟

به گزارش جام جم آنلاین، وی در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ در شهر روساریو در آرژانتین در یک خانواده ثروتمند چشم به جهان گشود. مادرش فرزند یک زمین‌دار بزرگ و پدرش نیز از یک خانواده بزرگ بود. او در مدرسه و محل زندگی خود نقش رهبری کودکان هم سن خود را به عهده داشت. چه گوارا فرزند ارشد یک خانواده چپ گرای جمهوری خواه بود. به همین دلیل از زمان کودکی مجبور شد تا با سیاست بزرگ شود و بسیار خوب با آن آشنایی پیدا کند.

در دوران تحصیل در دانشگاه یک سال مرخصی گرفت تا به همراه دوست خود به سفری با موتور به دور آمریکای لاتین برود.
به گفته خود «چه» این اتفاق باعث شد او بهتر و بیشتر با فقر و بدبختی مردم آمریکای لاتین آشنا شود. وقتی دور آمریکا را می‌پیمود شاهد بدبختی و فلاکت مردم این دیار بود. او دلیل بدبختی مردم آمریکای لاتین را نظام ظالم و دیکتاتوری آن زمان دانست و برطبق مطالعاتی که از مارکسیسم داشت تنها راه رهایی از این فلاکت را «انقلابی مسلحانه» دانست.
بعدها فیدل کاسترو رهبر فقید کوبا و مبارز برجسته علیه استکبار آمریکا «چه» را به عنوان رهبر هنگ دوم لشکر برای مبارزه مسلحانه با آمریکا و دیکتاتورهای منطقه انتخاب کرد.
چه گوارا برای ادامه مبارزات خود یک مرکز رادیویی مخفی به نام رادیوی شورشی در فوریه ۱۹۵۸ درست کرد. آن‌ها به وسیله این مرکز برای مردم کوبا اعلامیه منتشر می‌کردند و با افرادی که خواستار عضویت در گروه بودند، ارتباط بر قرار می‌کردند. چه گوارا ایده مرکز رادیویی را از فعالیت‌های رادیویی سیا برای براندازی دولت آربنز در گواتمالا الهام گرفته بود.
این مبارز انقلابی یکی از اعضای جنبش ۲۶ ژوئیه فیدل کاسترو بود. این جنبش در سال ۱۹۵۹ قدرت را در کوبا به‌دست‌آورد. چه‌گوارا چندین پست مهم در دولت جدید کوبا از جمله سفیر، رئیس بانک مرکزی و وزیر صنایع را بر عهده داشت و پس از آن با امید برانگیختن انقلاب در دیگر کشورها کوبا را ترک کرد. وی ابتدا در سال ۱۹۶۶ به جمهوری دموکراتیک کنگو رفت و سپس به بولیوی سفر کرد.
هدف چه گوارا صادر کردن انقلاب کوبا از طریق تربیت کردن جنگجویان محلی موسوم به سیمبا در مکتب مارکسیست و نظریه فوکو و استراتژی‌های جنگی پارتیزانی بود.
در اوایل اکتبر ۱۹۶۷ چه‌گوارا در بولیوی طی عملیاتی که توسط سازمان سیا طرح‌ریزی شده بود، دستگیر شد. برخی باور دارند که سیا ترجیح می‌داد او را را برای بازجویی زنده در دست داشته باشد، اما در هر صورت او به‌ وسیله ارتش بولیوی در نزدیکی وایه‌گرانده در مدرسه روستای لا ایگرا در سانتا کروز دلاسیه‌را به دستور بارریه نتوس دیکتاتور نظامی کشته شد.
پس از مرگ چه‌گوارا، او به عنوان یک تئوریسین، متخصص در فنون جنگی و جنگ‌آور، به قهرمان جنبش‌های انقلابی سوسیالیستی در سراسر جهان تبدیل شد.
با گذشت بیش از 50 سال بعد از اعدام چه گوارا هنوز هم زندگی وی و کارهایش یکی از بحث‌های ادامه‌دار در جهان است. خیلی از صاحب‌نظران از جمله نلسون ماندلا از وی به عنوان یک قهرمان نام می‌برند و او را الهام‌دهنده آزادی برای تمامی کسانی می‌داند که آزادی را دوست دارند.
چه‌گوارا یک قهرمان ملی دوست‌داشتنی برای کوبائیان باقی می‌ماند و تصاویر وی روی سکه‌های فلزی کوبایی را زینت داد. دانش آموزان هر روز را در مدرسه با این حرف آغاز می‌کنند که: ما نیز مثل چه خواهیم شد.
ترانه آستاسیمپره که به یاد او ساخته شده از ترانه‌های محبوب است و به چند زبان اجرا شده‌است. در سرزمین مادری وی آرژانتین جایی که در دبیرستانها نام وی را به خاطر می‌سپارند موزه‌های بیشماری از او کشور را پر کرده ‌است. در سال ۲۰۰۸ یک مجسمه برنزی از او در شهر تولدش روزاریو نصب گردید. علاوه بر این چه گوارا برای بعضی از بولیویایی‌ها به حضرت ارنست معروف است و او را فرد مقدسی دانسته و می‌پرستند.