حسن روح‌الامین، با خلق تابلوی «بازگشت» در ورک‌شاپ بزرگ‌ترین موزه هنر مدرن جهان شرکت کرد

تظاهرات تک‌نفره در قلب پاریس

عصر شنبه، علاقه‌مندان به هنر و ادبیات، پای آن سازه عجیب بزرگ، کنار میدان استراوینسکی با آن تندیس‌های متحرک میانش، جوانی را می‌دیدند که یک دست به قلم‌مو و دیگری به رنگ دارد و روبه‌روی بومی ایستاده و چیزی را قلمی می‌کند؛ جوانی که از چهره‌اش پی می‌بردند شرقی است و اگر کمی بیشتر دقت می‌کردند متوجه می‌شدند ایرانی است و البته از آن ایرانی‌ها که خرده‌محاسنی دارند که نشان از علقه به مذهب‌شان است. این تصویر، مربوط به محوطه مرکز فرهنگی و هنری ژرژ پمپیدوی پاریس فرانسه است؛ عصر روز شنبه گذشته، این مرکز که بزرگ‌ترین موزه هنر مدرن جهان را در خود جای داده، شاهد برگزاری ورک‌شاپی بود با حضور حسن روح‌الامین؛ نقاشی که چند سالی است تابلوهایش درباره صدر اسلام و درباره وقایع روز جهان اسلام، پرآوازه شده و حالا حتی سر از این مرکز بزرگ درآورده است.
کد خبر: ۱۱۴۹۶۶۰

جهاد یک روزه بی تشریفات

«برای من هنر اولویت نیست. نه خودم را هنرمند میدانم و نه به برنامههای آیندهام زیاد فکر میکنم». این را حسن روحالامین سال گذشته در گفتوگو با جامجم گفته بود. گذشته از اینکه چقدر میتوان این ادعا را محصول شکستهنفسی هنرمند مطرح این روزهای هنرهای تجسمی دانست یا منتج از صداقتی در نظر آورد که در ذات هنر باید باشد، در فقره این خبر اخیر، میتوان حرفهایش با ما را پذیرفت؛ اینکه گفته بود چندان به برنامههای آیندهاش فکر نمیکند. حالا که خبر شرکت او در یک ورکشاپ خیابانی در فرانسه منتشر شده، جستوجو کنید تا ببینید نه پیش از برگزاری این ورکشاپ و نه حالا پس از آن، هیچ خبری از چنین برنامهای پیدا نمیکنید. او بیسر و صدا آنجا رفته و کارش را کرده و امروز که این گزارش را میخوانید، آنطور که خودش به ما گفته، وارد فرودگاه امام خواهد شد؛ این رفتار هنری روحالامین را میتوان به سان تظاهراتی تکنفره از جانب هنر اسلامی در قلب مرکز هنرهای نوین جهان در نظر آورد؛ جهادگری که یکروزه میرود به خط مقدم کارش را میکند و بازمیگردد؛ بی ادوات و تشریفات مرسوم.

ژرژ پمپیدو کجاست؟

40 سال پیش از اینکه روحالامین بساط بوم و رنگها و قلممویش را در محوطه ژرژ پمپیدو پهن کند، این مرکز هنری و فرهنگی به نام پمپیدو رئیسجمهور سابق فرانسه در پاریس برپا شد.

گالری این مجموعه، بزرگترین موزه هنر مدرن در جهان است که ۱۷۷۰۰ مترمربع زیربنا دارد. این مرکز علاوه بر موزه ملی هنر مدرن، شامل مرکز طراحی صنعتی و اداره توسعه فرهنگی است.

نمایشگاههای هنری و فرهنگی نیز همیشه در آن برپاست. دو ارگان مهم دیگر یعنی کتابخانه عمومی مرجع و بنیاد پژوهش و هماهنگی موسیقی و آکوستیک، نیز بخشی از این مرکز است.

این مرکز را به معماری عجیبش میشناسند؛ در بنای این مرکز، همه لولهکشیها و کانالهای تهویه هوا و سیمکشی برق در بیرون ساختمان و در معرض دید قرار دارد و حتی تیرها و ستونهای سازه ساختمان نیز همگی دیده میشود؛ آن را به انسانی شبیه دانستهاند که دل و رودهاش بیرون از بدن قرار دارد.

حسن روحالامین در گفتوگو با جام جم:

بین تکفیریها و منافقان نقاشی کشیدم

با حسن روحالامین، یک روز پس از خلق تابلوی «بازگشت» در محوطه باز موزه ژرژ پمپیدو تماس گرفتیم. هنوز در فرانسه بود و با این حال پاسخ سوالاتمان را درباره چگونگی شکلگیری این ورکشاپ داد. پاسخهای او را میخوانید:

قرار بود در سه مرکز اسلامی در سه شهر فرانسه، ورکشاپهایی را برگزار کنیم؛ با اینکه همه برنامهها هماهنگ شده بود، وقتی رسیدیم متوجه شدیم هر سه برنامه لغو شده است. دلایلش را صراحتا به ما نگفتند اما میتوانستیم حدس بزنیم. این لغوها هم محصول برخی کمکاریها بود و هم اینکه برگزارکنندگان نخواستند این برنامهها برپا شود. به هر حال اینجا فعالیت گروههای ایرانی تا حدودی تحت الشعاع شرایط خواص است و برگزاری برنامههایی از این دست با مشکلاتی ممکن است روبهرو شود. دوستان فعال ما در اینجا اغلب ملیت فرانسوی ندارند و با کوچکترین اتفاقی ممکن است از این کشور اخراج شوند بنابراین ترجیح میدهند خودشان را با شرایط وفق بدهند. با این حال 2 نفر از دوستان ما، محسن صادقی، محمود فقهی تدارک دیدند که ورکشاپ را در محوطه کتابخانه مرکز ژرژ پمپیدو برگزار کنیم.

اینجا مثل ایران نیست که در امنیت کامل بتوانیم فعالیت کنیم. بهخصوص جایی که ما ورکشاپ را برپا کردیم، همیشه منافقین برنامه دارند. بنابراین من به دنبال تمهیدی بودم که از بروز مشکل جلوگیری کنم. البته نه اینکه آنها با اسلحه بالای سر ما ایستاده بودند، خیر! آنها موجودات مردهای هستند. فقط جاسوس دارند. هم به سوالات کسانی که درباره اثر به زبان فارسی میپرسیدند پاسخهایی غیره میدادم و هم اینکه ابتدا مسیح را کشیدم و در پایان کار فیگور حضرت امام زمان(عج) را به آن افزودم.

بازخوردها خوب بود؛ البته من چون زبان فرانسه نمیدانم، بیشترش را متوجه نمیشدم. اما کسانی درباره دین اسلام میپرسیدند و حتی موردی هم بود که از ما درباره شرایط مسلمانشدن میپرسید. بیشتر مردم، تابلوی «بازگشت» را با مسیح میشناختند.

برای خلق تابلوی «بازگشت» برایم مهم بود که سراغ حضرت مسیح بروم؛ میخواستم با استفاده از اشتراکاتی که با مسیحیت داریم، اسلام را معرفی کنم. میخواستم با این تابلو پیام بازگشت صالحان به زمین را مخابره کنم؛ به زمینی که پر است از کشتار و جنگ.

اینجا در فرانسه مردم دچار نوعی غفلت طراحیشده هستند؛ آنها را میبینی که در خیابان راه میروند، سر کار میروند، میروند، میآیند اما در واقع در خواب هستند. این غفلت برایشان از جانب صهیونیسم طراحی شده است. اینجا اساسا پرژه دینزدایی مدتهاست کلید خورده است؛ یکی از سردمداران اجرای این پروژه، مجله «شارلی ابدو» است که مدام مواردی در وهن پیامبر و امام زمان و حتی مسیح منتشر میکند. مجلهای که از جانب یهودیها حمایت میشود و در کل کارش دینزدایی است البته جز دین یهودیت. مردم اینجا اساسا کاری با دین ندارند. بخصوص این روزها که تب فوتبال داغ است مدام در کازینوها هستند و شب را با سرهای گرم به صبح میرسانند و در حالی که جهان را خون و خفت کشتار کودکان یمن و فلسطین فراگرفته فقط در این فکر هستند که کی کدام گل را زد. ما در اینجا با این تابلو خواستیم از راه پیامبر خودشان، آنها را متوجه دین اسلام و موعودش بکنیم.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها