این روزها خیلی از لبخندزدن صحبت می‌شود،‌ اما واقعا چرا کمتر لبخند می‌زنیم؟ چرا اعجاز لبخند را کمتر درک می‌کنیم؟ چرا اجازه می‌دهیم گرفتاری‌ها و فشارهای زندگی که وجود داشته و وجود خواهد داشت، فرصت لبخند زدن را از من و شما بگیرد؟ چرا فکر می‌کنیم با عبوس بودن و لبخند نزدن به حل مشکلی از مشکلاتمان کمک کرده‌ایم؟ آیا قهر بودن با خودمان راهگشاست؟ با پاک کردن لبخند از چهره گرهی از کار گشوده خواهد شد؟ پاسخ قطعا خیر است، اما باز و با وجود این منطق قوی، حاضر به لبخند زدن نمی‌شویم و این فرصت را از خودمان و البته از جامعه دریغ می‌کنیم.
کد خبر: ۱۱۲۹۵۹۰

آری! لبخند زدن برای خودمان و برای جامعه یک فرصت واقعی و مملوس است و این، یک موضوع فانتزی نیست. لبخند زدن گره‌گشای بسیاری از مسائل به ظاهر جزئی اجتماعی است که در صورت جلوگیری نکردن ممکن است به تنش منجر شود. بسادگی، تصادم‌های اجتماعی حین رانندگی را تصور کنید. فرض کنید در این شلوغی و ترافیک فشرده آخر سال کسی جلوی شما پیچید یا متقابلا، شما چنین کردید. در این حالت دو راه پیش‌رو دارید: یا باید با تنش و داد و بیداد و ناسزا و خدای ناکرده با تنش فیزیکی موضوع را حل و فصل کنید که در این صورت ریسک زیادی را به جان می‌خرید که کمترینش اعصاب خردکنی و تحمل اثرات آن برای چند ساعت خواهد بود.

اما راه دوم که فقط 2 یا 3 ثانیه زمان می‌برد و جز احساس خوب چیزی در انسان برنمی‌انگیزد، لبخند زدن است. اگر بی‌رودربایستی در ماجرایی مقصر هستید با یک لبخند و حالا یک عذرخواهی زیرلب، همه چیز را با خوبی و خوشی به پایان برسانید. اگر هم ذیحق هستید و طرف مقابلتان نمی‌داند یا نمی‌خواهد لبخند بزند، با یک جمله «لبخند بزن» فضای عصبانیت و تنش موجود در او را که معمولا یک عصبانیت آنی است، به کل عوض کنید.

پس از این‌که یکربع یا نیم‌ساعت از آن لبخند زدن بگذرد، خواهید دید آن لبخند چه کمک بزرگی به جلوگیری از مشکلات بزرگ‌تر و گاه ایجاد بحران کرده و بی‌اغراق از چه مسائلی که جلوگیری نکرده است. اینچنین است که عرض می‌کنیم لبخند زدن به پاک کردن جامعه از تنش کمک شایانی کرده و در افراد حس خوبی برمی‌انگیزد.

به یاد بیاورید بیخود نبوده که کاسب‌های قدیمی همیشه جلوی دخلشان کاسه‌ای پر از شکلات داشتند و وقتی مشتری می‌آمد، حتی اگر کارش انجام نمی‌شد، او را با یک شکلات شیرین و لبخندی شیرین‌تر از آن راهی می‌کردند. شخصی که چنین برخوردی با او می‌شد، تا ساعت‌ها از آرامش و تاملی تحسین‌برانگیز برخوردار بود و همان آرامش را به سایر افرادی که با آنها معاشرت داشت، منتقل می‌کرد. اینچنین است که پیشنهاد می‌کنیم برای حفظ آرامش بیشتر خودمان و کاهش تنش‌های جزئی اجتماعی، در سال 97 لبخند زدن را به یک فرهنگ گسترده‌تر از گذشته تبدیل کنیم و آن را بسان دارویی شفابخش برای کمک به یکدیگر برای مقابله با مشکلات زندگی بدانیم.

بهمن موسوی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها