ترامپ، آمریکا، برجام، ایران

به گزارش جام جم آنلاین از اتاق خبر 24، دشمنی های ایالات متحده آمریکا علیه ایران را باید به پای دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور نوشت یا این که حاکمیت این کشور چنین سیاستی را دنبال می کند؟!

آیا پیش از ترامپ دولت های حاکم در آمریکا علیه ایران دشمنی، دسیسه و توطئه نمی کردند؟

زمانی که قرار بود انتخابات ریاست جمهوری در امریکا برگزار شود، برخی در داخل کشور اعتقاد داشتند که با روی کار آمدن هیلاری کیلینتون نامزد حزب دموکرات آمریکا شرایط روابط ایران و آمریکا هم تغییر می کند و بهبود روابط دو کشور قطعی است.

افرادی که چنین تفکری داشتند و هنوز هم دارند، بر این اعتقاد بوده و هستند که آمریکای دوران اوباما نمونه این چرخش برای کنار گذاشتن دشمنی ها میان دو کشور بود.

ادامه راه اوباما نیازمند پیروزی نامزد دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا بود، به همین خاطر بدون این که از سوی برخی کارشناسان و رسانه های داخلی یک تحلیل از روند انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا ارائه شود، ذوق زدگی خود را با اعلام زودهنگام پیروزی هیلاری کیلینتون نشان دادند.

در واقع چنین گروه سیاسی و افرادی تمایل درونی و تراوشات فکری خود را به جامعه تزریق می کردند و اعتقاد داشتند که پیروز این رقابت در امریکا کیلینتون نامزد دموکرات است.

اما اینگونه نشد و رقیب او که حتی یک چهره سیاسی نشاخته شده هم نبود توانست از حزب جمهوری خواه رئیس جمهور آمریکا شود.

دونالد ترامپ در عین ناباوری رئیس جمهور آمریکا شد و در داخل ایالات متحده شوک بزرگی را ایجاد کرد. مردمی که به او رأی نداده بودند شگفت زده از این اتفاق نمی دانستند چه واکنشی از خود نشان دهند، اما اعتراضاتی علیه ترامپ انجام شد که البته راه به جایی نبرد و قرار هم نبود راه به جایی ببرد. البته فعلاً.

انتخاب درست یا نادرست مردم، یا مهندسی شده و سیستماتیک دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا هیچگاه نمیتواند این نکته مهم و اساسی را پاک کند که، ذات امریکا، قاموس حکام این کشور، سیاست و راهبرد آن بر اساس ظلم، چپاول دیگر کشورهای دنیا، ایجاد سلطه و زورگویی بنا نهاده شده و هر کسی که در این کشور رئیس جمهور شود، همین سیاست ها را باید دنبال کند چرا که چاره ای جز این ندارد!

تفاوت قائل شدن میان این رئیس جمهور با آن رئیس جمهور در آمریکا یک اشتباه محض سیاسی است، هیچ تفاوتی میان آنها دیده نمی شود و وجود ندارد. تنها در میان برخی از آنها شکل رفتارها و برخوردها تغییر می کند که در ماهیت ذاتی روسای جمهوری آمریکا تفاوتی ندارد.

پس از روی کار آمدن ترامپ آنهایی که اعتقاد داشتند هیلاری کیلینتون برگزیده خواهد شد و پس از آن دشمنی های آمریکا با ایران هم پایان خواهد یافت، سعی کردند تا تشدید دشمنی ها با ایران را به شخص ترامپ نسبت دهند نه آمریکا!

سیستم و حاکمیت در امریکا هر طور شده بر روی روسای جمهور این کشور نفوذ دارد و بر سر آنها سایه افکنده است.

سیستم به گونه ای طراحی شده که اجازه اندک انحرافی به آنها داده نخواهد شد و اگر هم صورت گیرد، حذف فیزیکی و سیاسی آنها در دستور کار قرار خواهد گرفت.

نمونه هایی از اینگونه رفتارها با برخی روسای جمهور آمریکا دیده شده است مانند ترور جان اف کندی رئیس جمهور آمریکا یا ریچادر نیکسون که به خاطر افشای رسوایی انتخاباتی مجبور به استعفا شد.

هنوز هم این دو پرونده ناگفته ها و رازهای بسیاری دارد که بازگو نشده و به نظرر هم نمی رسد که پرونده این دو رئیس جمهور آمریکا واقعی و حقیقی بازخوانی شود.

و اما اکنون که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا شده است، ترامپ متهم معرفی میشود نه حاکمیت آمریکا، در حالی که چنین فردی بر اساس چارچوب های سیستم برگزیده شده و اتفاقاً مجلس نمایندگان و مجلس سنا هم با او هماهنگ و همراه هستند.

توافق هسته ای ایران و 1+5 پس از پایان دوران ریاست جمهوری باراک اوباما و با روی کارآمدن دونالد ترامپ، شرایط خاصی را پیدا کرده است، هر اندازه که دولت اوباما تلاش داشت تا توافق هسته ای به دست آید، به همان اندازه هم ترامپ تلاش دارد تا این توافق را از دست بدهد.

به همین خاطر برخی در داخل اعتقاد دارند و تلاش هم می کنند تا عقیده خود را در جامعه تعمیم بدهند که اگر کیلینتون رئیس جمهور میشد اوضاع بهتر بود، غافل از این که نباید تفاوتی میان روسای جمهوری در آمریکا قائل شد، ضرب المثل سگ زرد برادر شغال است، برای چنین مواقعی به کار می رود که مصداق هم دارد.

میان دموکرات و جمهوری خواه تفاوت قائل شدن، نشان از شناخت ناکافی از آمریکا و حاکمیتی است که در ان وجود دارد.

اکنون هم که ترامپ سیاست های خصمانه ای را علیه ایران اتخاذ کرده تصمیم شخصی او نیست، بلکه حاکمیت و سیستم چنین چیزی را می خواهد تا شاید با کوتاه آمدن ایران، امتیازات بیشتری بگیرد.

اگر سیستم حاکم در آمریکا خواهان ادامه توافق هسته ای باشد، به ترامپ می گوید آن را تأیید کند و اگر دیگر به آن نیاز ندارد، از او خواهد خواست از برجام بیرون برود.

اکنون زمان بازی با برجام برای آمریکا است، ایالات متحده با رفتارهای ضد پسابرجامی خود سعی دارد تا علاوه بر محک افکار عمومی داخلی و خارجی، ایران را نیز سبک سنگین کند.

هر اندازه که مقاومت ایران بالاتر باشد و تن به خواسته آمریکا ندهد، آمریکا از زیاده خواهی های خود کوتاه خواهد آمد، در غیر این صورت از برجام بیرون رفته و آن را از سوی خود لغو خواهد کرد.

«استیون بنون» مشاور ارشد و استراتژیست سابق ترامپ رییس جمهور آمریکا که گفته می‌شود مغز متفکر سیاست‌های ضد اسلام و ضد ایران در کاخ سفید بوده است در گفت‌وگو با «چارلی رز» روزنامه‌نگار مشهور آمریکایی سه حالت را برای برجام پیش بینی کرده است، او مدعی شده ترامپ می‌خواهد از توافق هسته‌ای خارج شود یا به یک توافق بهتر برسد و یا این توافق را از بیرون نظاره‌گر باشد.

استیون بنون از یک سو گفته است؛ نباید بر روی تایید پایبندی ایران به توافق هسته‌ای در اکتبر آینده حساب باز کرد و از سوی دیگر گفته سیستم از ترامپ می‌خواهد که این توافق را تایید کند اما ترامپ می‌خواهد از این توافق خارج شود.

با این حساب اگر سیستم در آمریکا خواهان تأیید توافق هسته ای از سوی ترامپ است، او به عنوان رئیس جمهور نمی تواند و نباید دست به چنین کاری بزند. لغو برجام از سوی آمریکا باعث واکنش جمهوری اسلامی ایران خواهد شد، نکته ای که تهران با وجود همه نقض هایی که از سوی آمریکا اتفاق افتاده و در انتظار آن است.

ایران از اقدام ترامپ استقبال هم می کند، چرا که با وجود اجرای تعهدات خود در برجام که با تأیید سازمان بین المللی انرژی اتمی همراه است، با کارشکنی های ایالات متحده همچنان تحریم های اقتصادی پابرجاست و اگر هم گوشه های از همکاری های اقتصادی از سوی کشورهای غربی دیده میشود، چشم طمعی است که به بازار ایران دوخته اند تا کالاهای ساخته شده خود را روانه ایران سازند.

توافق هسته ای یک اشتباه بود، اشتباهی که می توانست نباشد، اگر مذاکرات هسته ای انجام نمی شد، اگر در مذاکرات دقت بیشتری می شد، اگر دلسپردگان و ذوق زدگان به آمریکا آنگونه از خود شوق و شعف نشان نمی دادند، و اگر دولتمردان ما به دیدگاه های منتقدین مذاکرات توجه میکردند، شرایط به گونه دیگری رقم می خورد. اکنون هم نباید به امید 3 سال و اندی دیگر باقی بمانند تا شاید دوره ریاست جمهوری ترامپ همین چهار سال نخست باشد و رئیس جمهور بعدی در امریکا اندکی نرمش به خرج دهد و به برجام احترام بگذارد.

شاید برخی در ایران در انتظار پایان این چهار هستند تا آرزوهای برباد رفته خود را دست یافتنی بپندارند؟!