تقدیم به شهید حججی

در آغوش نفس خون می&zwnj;کنم امواج دریا را جهان در آب چون یاقوت گیرد آتش ما را فدای &zwnj;تارمویت یاحسین این &zwnj;سر که قابل نیست چراغان می&zwnj;کنم با سرخی&zwnj;خون، دشت و صحرا را نمی&zwnj;ارزد جهان جز آن که گیرم از تو مینایی نمی&zwnj;خواهم شراری بی&zwnj;تو از مینوی معنا را در این خاکستر از ققنوس ما، پرواز می&zwnj;سوزد به دوش باد و آتش می&zwnj;برد این بار دنیا را مجال دیگری دارد زمین تا باز برخیزد محرم می&zwnj;رسد، عباس علمدار است هیجا را جهان فانی &zwnj;است الا وجه ربی، من یقین دارم که خط هستی از ما می&zwnj;نویسد سطرِ اعلی را حرم امن است و ما فرزند خاک&zwnj; نینوا ماندیم چه غم گر بشکند دشمن، سر آیینه&zwnj; ما را *** دو شعر اسماعیل امینی بنگر به خاک سرد گورستان خاموش و آرام است گویا زبان مرگ در کام است بنگر به خاک سرد گورستان آنجا به خاک مرگ تن داده دژهای استبداد آنجا که بر یک خاک افتاده قربانی و جلاد 2 مانده در بیغوله دیروزها فردای من گم شده در سایه کابوس&zwnj;ها رؤیای من چون زمان، پیوسته در حال گریزم از خودم از غریبی نیست حتی پیش خویشم جای من مژده اندوهبار پرگشودن در قفس هان! چه خواهد کرد با این میله&zwnj;ها پرهای من می&zwnj;روم از هر طرف درها به رویم بسته است وای من دنیا چه حسنی دیده در من، وای من می&zwnj;گریزم تا دری بگشایم، اما راه نیست وه! چه بی&zwnj;پروا به خود می&zwnj;خوانَدَم دنیای من در هوای میوه ممنوع ماندم در بهشت در هوایش روی گل&zwnj;ها ماند زیر پای من *** تفاوت کرم رضا تاجمهر ایستگاه به ایستگاه از خودم دور می&zwnj;شوم با بلیتی که جای مقصدش خالی است! دور می&zwnj;شوم، از تو از این همه آجر و آهن و دیوار از این همه خانه که هیچ کدام سقفی برای من و تو نبوده و نیست! تو هم که نباشی، این شهر با شهرهای دیگر فرقی نمی&zwnj;کند *** جهان شاعر علی آبان بوی بد رستوران&zwnj;ها طعم رخوت&zwnj;آور کافی&zwnj;شاپ&zwnj;ها صدای شلیک قاشق&zwnj;ها و نیزه&zwnj;های رسمی چنگال&zwnj;ها چه می&zwnj;دانند که دل&zwnj;های ما در به در چیست و حتی زنم که از تمام خودش شوق می&zwnj;سازد و صدایم می&zwnj;زند علی! غذا حاضر است... کاش مردم می&zwnj;دانستند شاعر از دلتنگی می&zwnj;میرد نه از گرسنگی!