جیمز استیوارت؛ ستاره محبوب و وفادار به خانواده

آن قد بلند و آن چشم‌های آبی پرنفوذ با همراهی نگاه و رفتار و کلامی که از درک و تحلیل درست نقش می‌آمد، چیزی از استیوارت می‌ساخت که نمی‌شد به آن بی‌تفاوت بود و برای خلق کاراکترهایی تاثیرگذار از آن بهره نبرد. به همین دلیل بجز فیلم‌های مهیج و جنایی هیچکاک، جایی برای او در فیلم‌های سرخوشانه و امیدوارکننده فرانک کاپرا همچون چه زندگی محشری و آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود و وسترن‌های جان فورد همچون مردی که لیبرتی والانس را کشت و پاییز قبیله شاین هم بود.

از نکات مهم درباره استیوارت زندگی سالم و شرافتمندانه او بود؛ او با این‌که ستاره محبوب سینما بود، داوطلبانه به جنگ جهانی دوم رفت و حتی موفق به دریافت مدال هم شد.

همچنین نسبت به زرق و برق رایج هالیوود بی‌اعتنا بود و خودش را درگیر حواشی نمی‌کرد. پایبندی و تعهد او به خانواده هم محبوبیت استیوارت را میان خانواده‌ها بیشتر کرد؛ او سال 1949 با گلوریا هتریک مک لین ازدواج کرد و تا پایان عمر همسرش در 1994 به او وفادار ماند. عشق بی‌پایان استیوارت به همسرش باعث شد او تنها سه سال پس از درگذشت شریک زندگی‌اش زنده بماند.

علی رستگار

سینما