تا حالا زیاد شنیدهایم که در ابتدای نام مولانا، حافظ و سعدی از واژه حضرت استفاده میکنند؛ آنهایی که میدانند این بزرگان، اندیشمندانی هستند که در زمان و دوره خود به عمق هستی پی بردهاند و مکاشفات خود را در قالب کلمات نوشتهاند و شعرها و متنهایشان آنقدر حکیمانه است که غبار زمان آنها را قدیمی و تاریخمصرفدار نمیکند.