افراد مبتلا به دیابت نوع اول که هورمون انسولین در بدنشان تولید نمی‌شود باید دائم مراقب گلوکز (قند) خون خود باشند. بالا بودن مزمن قند خون که از کمبود انسولین ناشی می‌شود، می‌تواند به آسیب دیدن اعصاب و اعضای بدن منجر شود و پایین بودن آن ممکن است به تشنج یا مرگ بینجامد. در حال حاضر بهترین ابزار مراقبت از بیماران دیابتی عبارت است از یک دستگاه نظارت بر گلوکز (حسگری که زیر پوست قرار داده می‌شود و قند خون را زیر نظر می‌‌گیرد) همراه یک پمپ انسولین (وسیله‌ای که به بدن وصل می‌شود و مقادیر مختلفی از انسولین را طبق برنامه‌ای که به آن داده شده آزاد می‌کند). البته از آنجا که حسگر و پمپ با هم در ارتباط نیستند، بیماران ناچارند بارها از روش آزمون و خطا استفاده کنند.