نام طهران را نخستینبار در ترجمه احوال یکی از محدثین بزرگ به نام «محمد بن ابوعبدالله حافظ تهرانی رازی» میبینیم. در «فارسنامه» ابن بلخی نیز از طهران به دلیل انارهای خوبش یاد شده است. همچنین در کتاب «آثارالبلاد» زکریای قزوینی اطلاعات جالبی درباره مردم دهکده طهران وجود دارد.