افراد مبتلا به دیابت نوع اول که هورمون انسولین در بدنشان تولید نمی‌شود باید دائم مراقب گلوکز (قند) خون خود باشند. بالا بودن مزمن قند خون که از کمبود انسولین ناشی می‌شود، می‌تواند به آسیب دیدن اعصاب و اعضای بدن منجر شود و پایین بودن آن ممکن است به تشنج یا مرگ بینجامد. در حال حاضر بهترین ابزار مراقبت از بیماران دیابتی عبارت است از یک دستگاه نظارت بر گلوکز (حسگری که زیر پوست قرار داده می‌شود و قند خون را زیر نظر می‌‌گیرد) همراه یک پمپ انسولین (وسیله‌ای که به بدن وصل می‌شود و مقادیر مختلفی از انسولین را طبق برنامه‌ای که به آن داده شده آزاد می‌کند). البته از آنجا که حسگر و پمپ با هم در ارتباط نیستند، بیماران ناچارند بارها از روش آزمون و خطا استفاده کنند.

محققان دانشگاه بوستون یک لوزالمعده مصنوعی طراحی کرده‌اند که با استفاده از تلفن همراه و دستگاه پمپ انسولین، بطور خودکار بر سطح قند خون نظارت کرده و دوز انسولین مورد نیاز را در بدن توزیع می‌کند.

پژوهشگران، ایمپلنت جدیدی ساخته اند که می تواند تزریق انسولین را برای افراد دیابتی به یک موضوع قدیمی تبدیل کند.