عمر قصه، عمر زبان است و زمان. قصه با بشر زاده شده و تا بر روی کره خاکی انسانی و انسانهایی زندگی کنند، قصه وجود خواهد داشت.شادیها، غمها، ترسها، آرزوها، دلمشغولیها، حسرتها و نیازهای انسان همیشه ـ در طول تاریخ پیدایی آدمیزاد ـ خود را در قصههای مخلوق او نشان داده.