برچسب ها - لشکر حسین

وعده اول صبح بود، وقتی که آفتاب تازه بالا آمده بود و هُرمش هنوز جان نداشت. مردم نماز صبح را که خواندند لباس‌های مشکی را که به تن پوشاندند، سربند‌ها و پرچم‌ها را که آماده کردند و پاشنه کفش‌های پیاده‌روی را که ورکشیدند، زدند به دل راه. دل به راه زدن‌شان، اما یک دنیا دلتنگی داشت، راه بوی کربلا نمی‌داد، عطر خوش بین‌الحرمین را نداشت و حرم عباس (ع) پشت‌سر و حرم حسین (ع) پیش رو نبود، اما نیت، زیارت بود، سلامی از دور و زیارتی از راه خیلی دور.
کد خبر: ۱۳۸۰۶۷۵   تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۶/۲۷

نیازمندی ها