مذاکرات با ایران باید به گفت و گوهای منطقه ای تبدیل شود

اگر غرب می خواهد ایران بخشی از راه حل بحران های خاورمیانه باشد، باید مستقیم با ایران وارد تعامل شود.

نیویورک تایمز افزود: گفت وگوها اکنون به موضوع هسته ای محدود شده است، اما پیشرفت های اخیر در بحبوحه آشوب های منطقه ای نشان می دهد شکست در تعامل با ایران فرصتی از دست رفته است.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران بروشنی گفته است ایران می خواهد در مورد موضوعاتی فراتر از مذاکرات هسته ای گفت و گو کند.

سیاست منطقه ای ایران بیش از آنکه بر محور کسب متحدان منطقه ای استوار باشد، بر جدا کردن قدرت های رقیب از متحدان ضد ایران بنا شده است. این تحولات فضا را برای تعاملی با منافع دوجانبه به دست می دهد.

بر خلاف برداشت های عمومی، سردار قاسم سلیمانی که فرماندهی سپاه قدس ایران را برعهده دارد، فردی عملگراست که بارها با ظریف همکاری کرده است و این همکاری ها نتایجی را در برداشته است. آنها پیشنهادهایی را برای حل بحران در یمن و سوریه ارائه داده اند.

دفاع باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا از مذاکرات موفقیت آمیز بود، بدین دلیل که وی بدرستی نشان داد گزینه دیگری وجود ندارد. اکنون زمان آن فرا رسیده که اوباما این واقعیت را برای منطقه نیز تبیین کند.

وی در یمن شجاعانه به متحدان خود اجازه نداد که او را با انتخاب های نادرست محاصره کنند و در نهایت از حماقت آنها بی قید و شرط حمایت نکرد.

منتقدان مذاکره با ایران اکنون باید بدانند که غرب منافع مشترک زیادی با ایران در اوضاع و تحولات افغانستان، یمن و بیروت دارد.

برای اینکه ایران بخشی از راه حل در منطقه باشد، اوباما باید ابتدا سیاست «ارتباط صفر» را با ایران خاتمه دهد و از ایران بخواهد مذاکرات را همراه با اقدام عملی ادامه دهد.

بر خلاف همه مذاکرات اخیر دیپلمات های آمریکایی بدون اختیار روشن از وزارت امور خارجه، خود را به خوش و بش های معمولی با همتایان ایرانی محدود کرده اند. برای افزایش احتمال تعامل، کیفیت و کمیت ارتباط با ایران باید افزایش یابد.

اوباما به تصویب کنگره برای رسیدن به این هدف نیازی ندارد. وی می تواند با اختیار خود سیاست ارتباط صفر را با ایران متوقف کند.

وی با شجاعت سیاست آمریکا را در قبال کوبا تغییر داده است، حذف محدودیت ها علیه ایران می تواند به تعامل بیشتر با ایران منجر شود.

در ضمن غرب باید در پایان دادن به ایران هراسی نقش اول را در منطقه ایفا کند. گام های اولیه برای رسیدن به این هدف باید شامل در پیش گرفتن ادبیاتی جدید شود. پیشرفت در مذاکرات هسته ای با گفتمان برد-برد میسر شده است.

برای بافت خاورمیانه بسیار مفید است که ادبیات کشورها ایران را به عنوان واقعیتی مفید بپذیرد.

سازمان ملل متحد باید از گفت وگو حمایت کند.

کنفرانس سال 2001 بن که مانع از جنگ داخلی در افغانستان جلوگیری کرد، بدین دلیل ممکن شد که تحت نظارت سازمان ملل برگزار شد و اینکه تعامل های دوجانبه پیشین آمریکا و ایران را در مورد افغانستان نزدیک کرده بود.

ایران ترجیح می دهد گفت وگوهای منطقه ای توسط قدرت های منطقه ای انجام شود، اما سوابق گذشته نشان می دهد این امر موفقیت آمیز و در بعضی موارد شدنی نیست.

تلاش ها برای تاسیس گروه تماس سوریه در سال 2012 متشکل از ایران، مصر، ترکیه و عربستان شکست خورد زیرا سعودی ها پای میز مذاکره ننشستند و هراس داشتند ایران در منطقه مشروعیت می یابد. این امر در یمن نیز در حال تکرار است.

احتمالا رویکرد سعودی ها ادامه می یابد، اوباما از این امر مطلع است و بروشنی گفته است که بزرگترین تهدید علیه کشورهای عربی نه ایران بلکه از نارضایتی داخلی این کشورها ناشی می شود.

گفت وگوهای منطقه ای باید همزمان با مذاکرات ایران و آمریکا آغاز شده و ادامه یابد. این مذاکرات باید ایران، عربستان سعودی، ترکیه و مصر را به همراه آمریکا و روسیه در بربگیرد.

مذاکرات هسته ای نشان داده که دو قدرت رقیب دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد می توانند بسرعت اختلافات گذشته را کنار بگذارند و مفید باشند.

گروه تماس برای یمن باید برای اولین بار با هدف حل چالش های منطقه ای تشکیل شود و به چالش های پیچیده تر مانند وضع سوریه برسد.(ایرنا)