ابراهیم‌زاده و خاکپور؛ گزینه‌های نهایی تیم امید

همان روز شنبه که حبیب کاشانی ساختمان فدراسیون فوتبال را پس از جلسه خود با علی کفاشیان با ناراحتی ترک کرد، مشخص بود آب رئیس فدراسیون فوتبال با مدیری که او خودش برای تیم امید منصوب کرده بود در یک جوی نمی‌رود. هرچند کفاشیان پس از آن جلسه در پاسخ به خبرنگارانی که دلایل ناراحتی کاشانی را پرسیده بودند، با همان شوخ طبعی همیشگی گفته بود؛ «او از ما چای می‌خواست اما چون نداشتیم و به او قهوه دادیم، قهر کرد!» اما واقعیت این است که نه چای در کار بود و نه قهوه‌ای. ناراحتی کاشانی از عدم استقلال فدراسیون فوتبال بود و فرایند پیچیده تصمیم‌سازی در فوتبال کشور. او به این دلخوری‌ها در نامه کناره گیری خود از تیم المپیک اشاره کرده است. کاشانی در ابتدای این نامه با اشاره به دلایل ناکامی‌های تیم امید و حسرت چهل ساله صعود به بازی‌های المپیک، حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ است و باید ریشه‌های آن را در ساختار فوتبال کشور و نیز مدیریت و نگاه کلان برای موضوع «ورزش» در کشور دانست، نوشته است: از همان ابتدای فعالیتم به عنوان مدیر تیم امید، تمام سعی‌ام قدم گذاشتن در بهترین مسیر بود. بهترین مشورت‌ها، بهترین انتخاب‌ها، بهترین پشتیبانی و امکانات با همه بضاعت موجود برای تیمی که آسیب روحی شدیدی پس از ناکامی بزرگ اینچئون خورده بود. در این راه محمد خاکپور، یک خاک خورده فوتبال را به‌عنوان مدیر فنی و سرپرست، همراه تیم کردم و اردوی قطر را با شرایطی که در تیم‌های پایه و بویژه تیم المپیک، کمتر تجربه ‌شده بود، برگزار کردیم. با تأمین کامل امکانات و حضور تمام و کمال بازیکنانی که برای حضور تک‌تک‌شان دوندگی‌ها و پیگیری‌ها شد.

کاشانی در ادامه با اشاره به این‌که مجموعه‌ای از بهترین انتخاب‌ها در کنار هم است که به نتیجه می‌رسد، می‌نویسد: در کنار تدارک امکاناتی مناسب برای تیم و اردوها و بازی‌های تدارکاتی، باید گزینه‌ای شایسته برای هدایت تیم هم بر نیمکت بنشیند. این بود که مجموعه‌ای از بهترین و کار بلدترین مربیان داخلی و خارجی در معرض انتخاب قرار گرفتند و جمیع بررسی‌ها، من را به انتخاب کرانچار رساند. یک مربی بزرگ، با کارنامه‌ای روشن و مشخص در داخل و خارج از کشور. با این حال تا همین امروز هم فرصتی بزرگ از دست رفته و زمان، بدون توجه به فرآیند پیچیده تصمیم‌سازی در فوتبال کشورمان، بی‌رحمانه می‌گذرد و به معنای حقیقی کلمه، می‌سوزد. تردید ندارم موفقیت تیم امید در گرو تعامل بی‌کم‌وکاست، همکاری و از همه مهم‌تر، همدلی سه ضلع مثلثی است که می‌بایست ارکان موفقیت تیم امید کشورمان باشد؛ فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش. هرچند دخالت‌های خارج از قاعده را مانع تصمیم‌سازی مدبرانه در این مسیر می‌‎دانم و تشکیل کمیته نظارت بر مربیان خارجی را مخل استقلال فدراسیون فوتبال، اما به تصمیم گرفته‌شده احترام می‌گذارم. البته در چارچوب همین ساز و کار عجیب هم پذیرفته نشدن یک سرمربی موفق و باسابقه، به دلایل «غیرفنی»، بدعت نادرستی است.

کاشانی در بخش دیگری از این نامه آورده است: پیش از این هم اعلام کرده بودم مساله انتخاب یک شخص خاص برای مربیگری تیم المپیک نیست. انتخاب کرانچار، تصمیم کمیته فنی و هیات‌رئیسه فدراسیون بود که البته این انتخاب هم می‌توانست محل بحث کارشناسان امر باشد؛ اما عجالتا این استقلال فدراسیون فوتبال و مسیر پرپیچ‌ و خم تصمیم‌سازی است که گمان می‌کنم در مثلث یادشده، گم‌شده و به بیراهه می‌رود!

و جمله پایانی کاشانی که از امروز به بعد سمتش مدیر سابق تیم‌های امید است: حالا باز هم انتخابم همان انتخاب همیشگی است. خدمت به مردم؛ که گویا این بار با کنار کشیدنم از تیم امید، رقم می‌خورد. به این امید که با این تصمیم، تعامل، همکاری و همدلی به این مثلث راه یابد و راهی شود برای راه‌یابی تیم امید به المپیک.

کاشانی پیش از انتشار این نامه استعفا، در مورد آخرین وضع کادر فنی تیم فوتبال امید گفت: جلسه کمیته فنی و توسعه برگزار شد و از گزینه‌های قبلی تنها محمد مایلی‌کهن مورد بررسی قرار نگرفت و دیگر گزینه‌ها مورد بررسی قرار گرفتند. مهدی تارتار هم جزو گزینه‌های ما بود که بعد از رفتن به صبا از بین گزینه‌ها کنار رفت. وی از منصور ابراهیم‌زاده و محمد خاکپور به عنوان گزینه‌های مد نظر برای هدایت تیم فوتبال امید خبر داد و گفت: سرمربی تیم امید روز دوشنبه (امروز) از سوی فدراسیون فوتبال معرفی خواهد شد.