شوالیه‌ بیل به دست

امروز را نگاه نکنید که تبلت‌ها به اسباب‌بازی دست بچه‌ها تبدیل شده‌ است و حتی برخی خانواده‌های گرامی برای تولد دو سه سالگی فرزندشان، تبلت به آنها هدیه می‌دهند! به چند روز آینده هم کاری نداشته باشید که احتمالا نوزادان نیز نیازهای خود را از طریق تبلت به مادر بیان می‌کنند! این هفته می‌خواهیم از گذشته صحبت کنیم، زمانی که ما علاوه بر بازی‌های ویدئویی، از به کوچه و خیابان رفتن و بازی کردن گل‌کوچک، کارت بازی، الک دولک و هفت سنگ واهمه‌ای نداشتیم و صد البته چیزی هم صحنه به صحنه از یک محصول آمریکایی کپی پِیست نمی‌کردیم. در آن دوران گرافیک بازی‌ها بسیار ساده و ابتدایی بود، اما لذت و جذابیتی که در گیم‌پلی آنها نهفته بود، چنان ما را شیفته می‌کرد که اینک با گذشت بیش از 20 سال مزه‌ آنها همچنان زیر زبانمان است. اخیرا خیلی بازی‌ها تلاش کرده‌اند با ایجاد حس نوستالژی ما را به آن دوران بازگردانند و عده‌ای هم موفق بوده‌اند؛ اما Shovel Knight مثل گوهری می‌ماند که از آن دوران در زمان سفر کرده و اینک به دست ما رسیده است. موسیقی 8 بیتی، گرافیک رنگی پیکسلی و خاطرات دیگری که با بازی‌های دهه‌ 80 و اوایل 90 میلادی داشته‌اید، همه را می‌توانید یکجا در این بازی مشاهده کنید.

با این‌که تاثیر بازی‌های بسیاری از عناوین NES در این عنوان مشاهده می‌شود، اما بارزترین آنها را می‌توان به نوعی Duck Tales ساخته‌‌ شرکت کپکام دانست. در بازی شما هدایت شوالیه‌ای را به دست دارید که فقط از یک بیل به عنوان سلاح استفاده می‌کند. با استفاده از این بیل می‌توانید به دشمنان ضربه بزنید، در جستجوی گنج‌های مخفی زمین را حفر کنید و حتی از روی موانع بپرید. پریدن بخش مهمی از مکانیک‌های این بازی سکوبازی را شکل داده است و علاوه بر این‌که به شما این امکان را می‌دهد تا دشمنان را بدون خطر رودررویی مستقیم با آنها شکست دهید، می‌توانید با تکرار پشت سر هم این کار، به بخش‌هایی از مرحله که ارتفاع زیادی برای پرش عادی کاراکتر دارند، دست پیدا کنید. با این‌که مکانیک بازی بسیار ساده است، اما چنان بخوبی از آن استفاده شده که هیچ‌گاه احساس یکنواختی نخواهید کرد.

پی بردن به این‌که چگونه زنجیروار روی سر دشمنان بپرید و از تیغ‌ها و دیگر خطرات محیطی اجتناب کنید، بی‌نهایت لذتبخش است و خوشبختانه چیزی نیست که آن را از دست دهید، زیرا در طول بازی به دفعات موفق به انجام این کارها خواهید شد. بخشی از بازی مبتنی بر گشت‌و‌گذار است که بیشتر شامل جستجوی گنج‌های زیرزمینی می‌شود، ولی عجیب آنجاست که این جستجوها گرفتار تکرار نشده و بازی مثل خیلی از عناوین ریتروی دیگر، شما را با سیستم‌های بیهوده و پیچیده گیج و گمراه نمی‌کند. نکته‌ شایان ذکر این که در «شاول نایت» رفرنس‌های کمدی و طنزآلود به دیگر بازی‌ها و دوران این سبک بازی‌ها بندرت دیده می‌شود، در نتیجه بازیکن آن را جدی می‌گیرد سپس چنان شیفته‌اش می‌شود که احساس می‌کند شاول نایت فرنچایزی از دوران NES است که واقعا وجود داشته و تا به این سال دوام آورده است.

با این حال، بازی اسیر گذشته نشده و المان‌هایی از بازی‌های امروزی نیز در آن دیده می‌شود. به عنوان مثال، برخورد بازی با مرگ کاراکتر شبیه عنوان Dark Souls است. به این معنی که با کشته شدن، بخش عمده‌ای از سکه‌هایی را که جمع‌آوری کرده‌اید از دست می‌دهید، اما فقط یک فرصت به شما داده می‌شود تا با بازگشت به محل کشته شدن، سکه‌های از دست رفته را بازستانید. این مساله به‌خلق یک سیستم خطر و پاداش بسیار خوب در بازی منجر شده است و همواره در چنین مواقعی با ذهن خود درگیر می‌شوید که آیا می‌توانم بدون کشته شدن دوباره خود را به آن نقطه برسانم یا خیر؛ و این یعنی حق انتخاب در بازی.

کلاس درس بازی در برخوردش به مقوله‌ چک پوینت مربوط می‌شود. اگر احساس کردید چک‌پوینت‌های بازی نزدیک به هم بوده و تجربه‌ آن را برایتان آسان می‌کند، می‌توانید آنها را خراب کرده و مقدار بسیاری طلا به‌دست آورید، ولی به چه قیمتی؟ بله مواظب باشید انجام این کار یعنی با هر بار مردن، بازی را باید از قسمت‌های ابتدایی‌تری از مرحله آغاز کنید و بازگشتن به محل کشته شدن نیز چالش‌انگیزتر می‌شود. با در نظر گرفتن این‌که هریک از مراحل بازی حدودا 30 دقیقه طول می کشد، خراب کردن تمام چک‌پوینت‌ها برای به‌دست آوردن سکه‌‌های فراوان، ریسک بسیار خطرناکی است که باید از عواقب آن آگاه باشید.

از خودتان هم خیلی مطمئن نباشید، در بازی زیاد خواهید مرد. در حالی که مراحل ابتدایی تهدیدهای کمتری مثل گلوله‌های آتشین به سمت شما شلیک می‌کنند، اما با نزدیک شدن به اواخر آن باید سکوها را از میان تهدیدهای فراوان پیدا کنید. جد‌ی‌ترین ایراد بازی را می‌توان به سیستم اقتصادی درون آن نسبت داد، زیرا شما می‌توانید با خریدن آیتم‌ها و قدرت‌هایی خاص، بر سختی بازی غلبه کنید. متاسفانه قیمت این توانایی‌ها به اندازه‌ای است که تا قبل از رسیدن به انتهای بازی می‌توانید تمام آنها را داشته باشید ؛ یعنی آسیب زدن به چالش طراحی شده در مراحل انتهایی.

موسیقی و صداگذاری بازی نیز فوق‌العاده زیبا کار شده و استادانه شما را به فضای دوران هشت بیتی بازمی‌گرداند. Shovel Knight را به دو دسته از گیمرها توصیه می‌کنیم؛ آنهایی که خاطراتی قدیمی با این سبک بازی‌‌ها دارند و آنهایی که دوست دارند بازی‌ها را از دیدگاه طراحی بررسی کرده و چیزی یاد بگیرند. (ضمیمه کلیک)

مجید رحمانی