ناصر افشاری با 40 عکس آبستره، نمایشگاهی در فرهنگسرای نیاوران برپا کرده است

10 سال‌ ‌«شباهت ‌من ‌به ‌من» یک عکاس

این روزها دیوارهای گالری شماره 2 فرهنگسرای نیاوران، میزبان عکس‌هایی با سبک انتزاعی اکسپرسیونیستی و آبستره است که ناصر افشاری عکاسی کرده است.
کد خبر: ۶۰۵۷۵۳

او که تاکنون 150 فیلم کوتاه و چهار مستند با موضوع میراث فرهنگی ساخته و در مقام نویسنده و منتقد نیز فعالیت دارد، در این نمایشگاه که با عنوان «شباهت من به من» دایر کرده، 40 عکس را در اندازه ۷۰ در ۱۰۰، به صورت رنگی و سیاه و سفید به نمایش در آورده است.

افشاری درباره این نمایشگاه می‌گوید: عکاسی هم مانند سایر هنرها دارای ژانرهای مختلف اجتماعی، مستند، گزارشی و خبری است. سبک آبستره هم نوعی عکاسی است که هنرمند با توجه به علایق شخصی خود‌ در آن فعالیت می‌کند. مخاطب کمی سخت با این سبک ارتباط برقرار می‌کند، اما ‌ معتقدم عکاس نباید بر اساس مخاطب عکاسی، سوژه‌اش را انتخاب کند.

وی معتقد است اگر در این سبک، عکاس بتواند ویژگی‌های زیبایی‌شناختی را بدرستی در هنر خود منعکس کند، می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند. همان‌طور که از عنوان نمایشگاه برمی‌آید من در این عکس‌ها به دنبال خودم و انعکاس آن در کارهایم هستم. وقتی عکسی می‌گیرم دوست ندارم آن را برای مخاطب توضیح بدهم و ترجیح می‌دهم خود او به ارتباطی که می‌خواهد برسد.

این هنرمند مضمون عکس‌هایش را آنچه در زندگی رخ می‌دهد، می‌داند و می‌گوید: عشق، مرگ، تنهایی، جدایی، همراهی و همه آن چیزهایی که زندگی ما را شکل می‌دهند مضمون عکس‌های من در آبستره هستند؛ ولی از زاویه دید خودم آنها را پیدا می‌کنم.

عکاسی یعنی آزادی

هر هنرمندی برای خلق اثرش یک موضوع خاص انتخاب ‌‌و با آن دیدگاه خودش را به مخاطبانش القا می‌کند، البته در هنر عکاسی این موضوع یک مقدار متفاوت‌تر است، چرا که سوژه عکاس جلوی لنز دوربینش است و تنها نگاه اوست که موجب ثبت آن سوژه می‌شود.

افشاری ، عکاسی را هنری بین شخص و موضوع می‌داند و می‌گوید: برای من عکاسی یعنی آزادی. عکاسی، هنری است که بین شما و موضوع، ممیزی به حداقل‌ترین شکل ممکن رخ می‌دهد.

او درباره انتخاب موضوع برای عکس‌هایش می‌افزاید: هر چیزی که مرا تحریک به عکس گرفتن می‌کند، می‌تواند موضوع عکسم‌ شود و این آزادی بسیار مطلوبی به من می‌دهد. در چنین فضایی است که عکس‌های من گرفته می‌شود. در واقع این ساختار آبستره از زاویه دید می‌آید و این که به همین موضوع‌ها و مضمون‌های جاری در زندگی چگونه نگاه می‌کنیم.

افشاری درباره عنوان نمایشگاه نیز بیان می‌کند: من در این عکس‌ها به دنبال خودم و انعکاس آن در کارهایم هستم. وقتی عکسی می‌گیرم دوست ندارم آن را برای مخاطب توضیح بدهم و ترجیح می‌دهم خود او به ارتباطی که می‌خواهد برسد.

این عکاس درباره استفاده از تکنولوژی برای تشدید فضای انتزاعی در عکس‌هایی با تکنیک آبستره می‌گوید: تا جایی که آن حس و هنر ناب عکس گرفته نشود، استفاده از تکنولوژی مجاز خواهد بود، اما یک عکس بیش از هر چیزی باید عکس باشد. گاهی استفاده از برخی جلوه‌های ویژه حالتی تصنعی به عکس می‌دهدکه شاید در نگاه اول هم جذاب به نظر برسد، اما دیگر عکس نیست.

روزهای خوب برای عکاسی آبستره

این روزها شاید نگاه مخاطبان و حتی گالری دارها بیشتر به سمت و سوی سبک‌های خاصی از عکاسی است، سبک‌هایی که موضوعاتشان بیشتر با مردم و جامعه عجین است.

افشاری درباره سبک آبستره در هنر عکاسی و دیگر سبک‌ها و نوع توجه مردم به این سبک‌ها می‌گوید: عکاسی ژانرهای مختلفی دارد.

این که گالری‌ها و مردم از چه نوع عکس‌هایی استقبال می‌کنند در حقیقت اطلاع خاصی ندارم! اما معتقدم هر عکاس، عکس‌های خودش را می‌گیرد و در جایی با بینندگان خودش ارتباط می‌گیرد. ارتباطی که ریشه در اشتراک مفاهیم، معانی، فرم و ساختار عکس و عکاس و بیننده دارد. عکاسی آبستره یکی از ژانرهای مهم عکاسی است که کارهای خیلی خوبی در این زمینه ارائه ‌شده و جایگاهش روز به روز بهتر هم می‌شود.

این عکاس که به مدت ده سال در مطبوعات به عنوان منتقد فیلم، کتاب و... فعالیت داشته درباره شباهت‌ها و تفاوت‌های سبک آبستره در نقاشی و عکاسی و نیز ورود هنر عکاسی به این سبک می‌گوید: هنر عکس در یک لحظه شکل می‌گیرد، اما هنر نقاشی در یک پروسه زمانی. هنر عکاسی بیشتر قائم به نور است، اما نقاشی به رنگ.البته مدتی است بده‌بستان‌های خوبی میان این دو هنر در جهان و در کشور ما اتفاق افتاده که غیرقابل کتمان است.

وی ادامه می‌دهد: جهان انتزاعی و آبستره فقط به هنر نقاشی محدود نیست ؛ هر‌چند این جهان از نقاشی نشات می‌گیرد، اما در هنرهای دیگر به شکلی دیگر ادامه حیات پیدا می‌کند.

انعکاس واقعیت و زندگی در عکاسی

افشاری در عکس‌هایی که در گالری شماره‌2 فرهنگسرای نیاوران به نمایش گذاشته تلاش کرده سوژه مورد نظرش در فضای سبک آبستره به نوعی محو شود و بار معنایی اثر به صورت کامل به مخاطب انتقال یابد.

او خود در این باره می‌گوید: البته در بیشتر کارهای من زندگی و واقعیت در همه ابعادش حضور دارد، اما ترجیحا نه به شکل موضوعات اجتماعی یا مستند، تمام سعی من براین است که این واقعیت نه به شکل برهنه بلکه بعد از عبور از نور، سایه‌ها و... دوباره موجودیت یابد.

طی سال‌های گذشته آثار تجسمی کشورمان در شاخه‌های مختلف به‌واسطه اختصاص بودجه خرید آثار هنری به ارگان‌ها پایش به مراکز دولتی زیادی باز شده به طوری که در برگزاری اکسپوها و نمایشگاه‌های بزرگ هنری شاهد فروش خوبی از این دست آثار هستیم. ‌اما در بخش عکاسی ظاهرا هنوز اتفاقات خوشایندی از سوی مسئولان و حتی مردم رخ نداده، به گونه‌ای که افشاری معتقد است هنرمندان عکاس سال‌های بسیار سختی را گذرانده‌‌اند که البته این سختی فقط مختص عکاسان نیست و بیشتر هنرمندان ما در همه رشته‌های هنری طی سال‌های اخیر صدمه دیدند که امیدواریم با ایجاد فضاهای نو از این بحران خارج شویم.‌ وی در پایان می‌گوید: متاسفانه هنوز بینندگان ما عادت به خرید آثار عکاسی ندارند و این یک مشکل اساسی است؛ بنابراین گذران زندگی از راه عکاسی واقعا بسیار سخت است که امیدوارم نوع نگاه مردم به این هنر تغییر‌کند.

سحر طاعتی / جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها