هنوز نقش دلخواهم را پیدا نکرده‌ام

خدا را شکر روزها خوب هستند. سریالمان هم که پخش می‌شود، اما من فقط یک قسمت از آن را دیدم، چون چندان به دلم ننشست.

نمی‌توانم بگویم چون یک مساله شخصی است.

خیر. این که کار خوب شده یا نه را مخاطبان باید بگویند و داوری این مساله به قضاوت آنها بستگی دارد، اما این که چرا این کار برایم دلنشین نیست دلایل مختلفی دارد که ترجیح می‌دهم آنها را بازگو نکنم ، فقط در همین حد می‌توانم بگویم که متاسفانه خستگی پشت کوه‌های بلند بر تنم باقی ماند.

بله، خوشبختانه در این مدت پیامک‌ها و تلفن‌های تبریک زیادی از طرف دوستان به دستم رسیده که حاکی از رضایت مخاطبان نسبت به این نقش است.

پشت کوه‌های بلند چهارمین همکاری من با این کارگردان پس از شاخه‌های بید، روزی روزگاری و تفنگ سرپر است و طی این سال‌ها حالا دیگر من به عنوان بازیگر ثابت ایشان درآمده‌ام. خود آقای احمدجو برای من تعریف کردند زمانی که داشتم متن این سریال را می‌نوشتم، دیدم یک نفر از گوشه و کنار دائم دارد خودنمایی می‌کند و بلند می‌گوید من هم هستم. تا این که متوجه شدم او کسی نیست جز تلخک و برای همین او را هم وارد قصه کردم و نقشی را برای او در نظر گرفتم و تا آخر هم او را در قصه نگه داشتم.

من هیچ‌وقت دوست ندارم ‌نقش‌هایم را تکرار کنم و برای‌همین‌ ابتدا قبول این نقش کمی برایم سخت بود، اما چون شرایط بسیم‌بیک در روزی روزگاری تغییر کرده و حالا او تلخک پادشاه شده بود، آن را پذیرفتم.

خیر. تنها کاری که کردم مرور دوباره این نقش بود. مثلا به پیشنهاد کارگردان یک قسمت از سریال روزی روزگاری را دیدم که اتفاقا سکانسی بود که با مرحوم خسرو شکیبایی روی یک تپه نشسته بودیم و با هم صحبت می‌کردیم و به واسطه دیدن این سکانس خیلی چیزها را به یاد آوردم و متوجه شدم ‌ باید چگونه نقشم را بازی کنم. چیزهایی را فراموش کرده بودم که دوباره با دیدن آن قسمت از سریال روزی روزگاری دوباره به یاد آوردم مانند تکیه‌کلام‌های ‌کودکانه بسیم‌بیک و... .

بله، همین‌طور است. البته در این سریال بیشتر شخصیت‌ها تکیه‌کلام دارند از خود پادشاه گرفته تا وزیر و همسر سامشا و... در صورتی که در روزی روزگاری فقط بسیم‌بیک و نسیم‌بیک تکیه‌کلام داشتند. اینجا تلخک دائم می‌گوید ای چی یا ماچی؟ یعنی این چیزها چیزی نیست از پادشاهی گرفته تا سرما و گرمای هوا. حالا چقدر این تکیه‌کلام‌ها بتواند میان مردم جا بیفتد دیگر به توفیق این کار بستگی دارد.

اول می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که وجود لهجه در این سریال باعث شده ‌ پشت کوه‌های بلند به یک کار ایرانی و ملی تبدیل شود. چون تلفیقی از همه لهجه‌ها در این کار وجود دارد و همه ایرانیان می‌توانند با این کار همراه شوند هر چند از لهجه اصفهانی بیشتر استفاده شده است. آن هم به این دلیل که خود آقای احمدجو به این لهجه اشراف بیشتری دارند، اما در مورد لهجه‌های دیگر باید بگویم ‌ آنها تلفیقی از همه لهجه‌ها هستند. مثلا لهجه شیرازی با کازرونی تلفیق شده و شیرازی خالص نیست و برای همین این لهجه‌ها متعلق به مکان و منطقه خاصی نیست. در مورد این که چقدر سخت یا ‌آسان بوده باید بگویم‌ پس از 40‌سال بازیگری حالا دیگر به این کار عادت کرده‌ام و سختی چندانی برایم ‌ نداشت.

بله، حسام‌بیک روزی روزگاری حالا آمده و پادشاه شده، ازدواج کرده و صاحب‌خانه و فرزند شده و تنها فرق این سریال با روزی روزگاری این است که شرایط آدم‌ها و نقش‌ها تغییر ‌کرده‌اند. همین.

به شخصه این نظر را ندارم که بتواند مانند آن سریال موفق شود، اما در نهایت این مخاطبان هستند که باید قضاوت نهایی را انجام دهند.

به نکته خوبی اشاره کردید. خیلی خوشحال و خوشبخت هستم که در هیبت شمر باقی نماندم و به جای این که شمر صدایم کنند، می‌گویند تلخک! هرگز دلم نمی‌خواست در نقش شمر باقی بمانم و این موضوع دغدغه اصلی زندگی‌‌ام شده بود، اما این شانس را داشتم که پس از اجرای یک نقش منفور و منفی با یک نقش طنز به تلویزیون برگشتم.‌ پیشنهاد چندانی برای بازی در این ‌آثار نداشته‌ام از طرفی بازی در کارهای تاریخی برایم دلچسب‌تر است. چون کارهای تاریخی معمولا ماندگارتر هستند و همه به واسطه حضور در آنها می‌توانیم به گذشته سری بزنیم. البته هنوز روایت افراد زیادی از تاریخ وجود دارد که به‌ آنها نپرداخته‌ایم. افرادی مثل کریم‌خان زند و نادرشاه که خیلی دوست دارم نقش این افراد را بازی کنم ولی متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است و به سمت و سوی ساخت زندگی این افراد نرفته‌ایم.

بله، ولی کافی نبود. اگر قصه متعلق به خود کریم‌خان باشد به ریزه‌کاری‌ها و شخصیت این آدم بیشتر توجه می‌شود این که مثلا چرا کریم‌خان خودش را پادشاه نخوانده و گفته من وکیل‌الرعایا هستم. به هر حال، ناگفته‌های زیادی در زندگی نادرشاه و کریم‌خان زند وجود دارد که می‌شود به آنها توجه کرد.

چیزی حدود 14 ماه پشت سر هم کار می‌کردیم که همین مساله تا حدی باعث شد از کیفیت کار کاسته شود.

بله، متاسفانه همین‌طور است. برای همین هم اکثر سریال‌ها استاندارد لازم را ندارند و بی‌کیفیت شده‌اند. در صورتی که هنوز هم وقتی کارهای گذشته را می‌بینیم مثل روزی روزگاری یا پدرسالار نه‌تنها خسته‌کننده نیستند، بلکه اشتیاق بیشتری برای دیدن آنها داریم.

من همه نقش‌هایم را دوست دارم چون برای تک‌تک‌ آنها وقت‌ و انرژی گذاشته‌ام، اما هنوز‌ پس از 40 سال بازیگری نتوانسته‌ام نقشی را بازی کنم که برایم دلپذیر باشد و امیدوارم‌ بتوانم نقش دلخواهم را در سال‌های آتی بازی کنم.