نگرانی صهیونیست‌ها از بازگشت اسلام سیاسی

اسرائیل در 62 سال گذشته هرگز به ذهنش خطور نمی‌کرد موجودیتش با چنین چالشی مواجه شود. می‌توان گفت تمامی احزاب و گروه‌های اسرائیلی و شهروندان این رژیم از راست و چپ و سایر احزاب سیاسی، هراس شدیدی نسبت به بازگشت اسلام سیاسی به قدرت در منطقه عربی دارند زیرا در 100 سال گذشته با سقوط دولت عثمانی، اسلام در عرصه سیاسی این کشورها حضور کمرنگی داشته است.

نگرانی اصلی صهیونیست‌ها، پیروزی اسلامگرایان و بویژه جماعت اخوان‌المسلمین در مصر است، چرا که مصر در منطقه و در میان کشورهای عربی وزنه سنگینی به شمار می‌رود و در سرزمین‌های عربی و اسلامی از تاثیرگذاری شگرفی برخوردار است. مقامات صهیونیستی سیر انتخابات پارلمانی اخیر مصر را با دقت بررسی کرده و نتایج این انتخابات برای تصمیم‌گیران‌ رژیم صهیونیستی به منزله زلزله‌ای سهمگین است، زیرا پیروزی اسلامگرایان در ضعیف‌ترین حالت، به معنای بازگشت مصر به نقش‌آفرینی و مسوولیت‌پذیری در قبال جهان اسلام و کشورهای عربی خواهد بود که می‌تواند پشتیبان مستحکمی برای مسلمانان و بویژه مساله فلسطین باشد؛ مساله‌ای که در محاسبات نظام گذشته مصر جایی نداشت و حتی دولت سابق از توطئه‌چینی علیه مردم فلسطین به نفع اسرائیل برای کسب رضایت این رژیم و لابی یهودی در ایالات متحده و جلب حمایت آمریکا برای جانشینی فرزند حسنی مبارک ابایی نداشت.

هراس رژیم صهیونیستی از پیروزی اسلامگرایان در انتخابات پارلمانی در جهان عرب به معنای آن است که این رژیم می‌داند اسلام تنها قدرتی است که می‌تواند جهان عرب را با یکدیگر متحد ساخته و در پی این اتحاد، جهان اسلام به یک پیکره واحد تبدیل می‌شود، آن هم پس از تفرقه‌ها و دوری‌ها و اختلاف‌های امت اسلامی در طول 100 سال گذشته که این فرصت را به اسرائیل بخشید تا بدون درگیری و نزاع خاصی سرپا بماند و به حیات خود ادامه دهد. تنها تهدید ایران از سوی اسرائیل مبنی بر حمله نظامی به این کشور و تخریب تاسیسات هسته‌ای، آن برای توصیف حالت فعلی امت عربی و اسلامی کافی است. پس از انقلاب‌های عربی و بویژه پس از سقوط حسنی مبارک، رئیس‌جمهور مخلوع مصر با خیزش مردمی و انقلاب 25 ژانویه، امت اسلامی در آستانه تغییرات اساسی در درون خود قرار گرفته است. عدم توازن سیاسی طی قرن گذشته به دلیل کشمکش‌ها و اختلافات تلخ میان دولت‌ها و حکومت‌ها و سازمان‌های عربی نتایج سوئی را به همراه داشت که حداقل آن، از میان‌رفتن و تباه‌شدن امکانات و ظرفیت‌های امت اسلامی و کشورهای عربی بود؛ مساله‌ای که موجب شد رژیم صهیونیستی بیشترین بهره را از این عدم انسجام و یکپارچگی ببرد. حقیقتی که اکنون اسرائیل آن را به خوبی دریافته این است که پس از حدود یک قرن اختلاف میان کشورهای عربی و با تغییر شرایط، در زمانی به سر می‌برد که ضعف شدیدی بر این رژیم مستولی شده است. می‌توان گفت با آغاز تغییر در کشورهای عربی دیگر شرایط سابق هرگز باز نخواهد گشت. بهار عربی از تونس آغاز شد و در ادامه همچون آتشی شعله‌ور کشورهایی همچون مصر، لیبی، یمن و... را درنوردید و در ساقط‌کردن دولت‌های عربی که وابسته به غرب بودند، موفق عمل کرد. دولت‌ها و حکومت‌های وابسته عربی همچون دیوار حائلی بودند که از رژیم صهیونیستی در برابر خشم ملت‌های منطقه حمایت می‌کردند. آنچه از زبان کارشناسان و تحلیلگران و حتی مردم عادی ساکن در کشورهای عربی می‌شنویم، این است که شکست از قاموس عربی رخت بربسته و روند آزادسازی و تحقق پیروزی بر دشمن صهیونیستی نزدیک شده است. اعراب و مسلمانان عزم خود را جزم کرده‌اند تا سرزمین فلسطین را بازپس گیرند و مسجدالاقصی را که مدت زمان بسیاری است در اشغال قرار داشته از لوث وجود اشغالگران پاک گردانند.