بازی جدید سری Driver نسخه پنجم یا دوم؟

همیشه سخت‌ترین بازی‌ها برای نقدنویسی، بازی‌هایی هستند که مخاطب و طرفداران زیادی برای خود داشته باشند. یکی از این بازی‌ها حتما سری بازی Driver است. بازی درایور 1 از اولین بازی‌های ژانر خودش (Open World) بود که توانست به موفقیت خیلی خوبی دست یابد. زمانی که هنوز بازی‌هایی مثل GTA یا Godfather هنوز بازی‌هایی با گرافیک بسیار ضعیف و داستان نه‌چندان قوی دست و پنجه نرم می‌کردند، بازی درایور با فضای بسیار زیبای بازی خود و همچنین داستان عمیق خود توانست به دنیا بفهماند که سبک جدیدی به نام Open World در حال شکل‌گیری است.

یادتان هست در سری اول این بازی امکان بیرون آمدن شخصیت اصلی داستان که شما نقش هدایت آن را بر عهده داشتید وجود نداشت. روند بازی بسیار جذاب بود از اول بازی که شما باید چک‌پوینت‌های مورد نظر را به دست می‌آوردید تا صحنه تعقیب و گریز توسط ماشین‌ها در تمامی بازی، شما را برای ادامه بازی متقاعد می‌کرد. شخصیت اصلی بازی مردی به نام John Tanner نام داشت. او پلیسی بود که در حال نفوذ به باندهای تبهکار مشهور بود که قصد داشت از طریق آن خلافکار مشهوری به نام Castaldi را به دام بیندازد.

فضای بازی و ماشین‌های مورد استفاده در آن شبیه به دهه 70 میلادی بود. در نسخه بعدی درایور که چندان هم مورد تشویق قرار نگرفت تنها ویژگی که به بازی اضافه شده بود توانایی پیاده شدن از ماشین و سوار ماشین دیگر شدن بود و داستان از این قرار بود که تانر و همکارش Tobias Jones قصد دارند از شروع یک شورش خیابانی در شیکاگو جلوگیری کنند. منتقدان نظر دادند که سری قبلی بازی را ادامه دهید بهتر است.

اما این پایان سقوط آزاد این بازی از زمان اوج خودش نبود. بازی درایور 3 دیگر نهایت افتضاح سری درایور بود حتی به عنوان بدترین بازی سال 2005 نیز انتخاب شد. این بار نیز تانر به دنبال این بود که یک باند بزرگ ماشین دزدی را به دام بیندازند. در گیرو دار ماجرا معلوم می‌شود رئیس این باند کسی بجز چارلز جریکو همان تبهکار قدیمی نبوده است. این دفعه درگیری شدیدی بین این دو پیش می‌آید و باعث می‌شود تانر روانه بیمارستان شود و به حالت کما فرو رود. در اینجا داستان بازی درایور 3 تمام می‌شود. البته به این نسخه بازی ویژگی‌های جدیدی مانند سوار شدن موتورسیکلت و شنا کردن و استفاده از اسلحه و همچنین ورود به بعضی از ساختمان‌ها اضافه شده است و نتیجه کار، کم‌شدن محبوبیت سری بازی درایور بوده است. ظاهرا هرچقدر ویژگی‌های بازی کمتر باشد بازی خوش ساخت‌تر است.

نسخه چهارم این بازی به نام خط‌های موازی یا Parallel Lines در سال 2006 منتشر شد. برعکس تمام نسخه‌های پیشین این بازی داستانی متفاوت را روایت می‌کند. شما هدایت پسری 18 ساله به نام The Kid را بر عهده دارید که توسط دوست خود به باند گانگستر معرفی می‌شود و طی آن اتفاقات مختلفی برای او می‌افتد. نسخه 4 بازی با این که ویژگی‌های جالبی در بر داشت و همچنین از گرافیک بالایی نسبت به رقبای خود برخوردار بود، اما نتوانست باز هم به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند به هر حال این بازی رقیب یک بازی معمولی نیست، رقیب GTA است.

اطلاعات گفته شده برای این بود که بدانید سری درایور با چه سقوطی روبه‌رو بوده است و چرا نسخه پنجم این بازی یعنی Driver: San Francisco باید منتشر بشود تا دوباره کیفیت بازی رو مثل روزهای اول آن ارتقا ببخشد. داستان بازی Driver: San Francisco بعد از اتفاقاتی که در نسخه سوم بازی رخ داده است شروع می‌شود. تانر شخصیت اصلی بازی در حال کما است و کاری از دستش برنمی‌آید، اما بازی در رویا های تانر ادامه پیدا می‌کند یعنی در واقع تمام داستان بازی که شما آن را پیش می‌برید در خیالات تانر در حال اتفاق افتادن است، تبهکار قدیمی که این بلا را بر سر تانر آورد در خواب هم دست از سر او برنمی‌دارد.

خط داستان بازی در شهر سانفرانسیسکو ادامه پیدا می‌کند. نکته جالب این که وسعت شهر در این بازی از رقیب خود یعنی GTA4 بیشتر می‌باشد و شاید تا کنون بزرگ‌ترین بازی در سبک Open World باشد. نقشه بازی شباهت بسیار زیادی به نقشه شهر سانفرانسیسکو دارد فضای بازی هیج جایی برای انتقاد ندارد. بیش از 120 نوع ماشین در این بازی وجود دارد و البته «فورد موستانگ» که یار همیشگی شما در درایور 1 بود هم با شماست. البته این تنها ویژگی این بازی نیست که از نسخه اول آن قرض گرفته است؛ پلیس‌های سرسخت که تا پای جان به تعقیب شما ادامه می‌دهند و همچنین عابران پیاده‌ای که نمی‌توان آنها را زیر گرفت هم، از ویژگی‌هایی است که در این نسخه درایور هم وجود دارد، حقیقتا چه ویژگی زجر آوری است نبود امکان کشتن عابران پیاده!

قابلیت پیاده شدن شما از ماشین که از نسخه‌های دو به بعد بازی به آن اضافه شده بود از بازی حذف شده است، اما کمبودی در بازی حس نمی‌کنید، چون ویژگی جدیدی به نام شیفتینگ (Shifting) به آن اضافه شده است. شیفتینگ به شما اجازه می‌دهد بدون اینکه از ماشین خود پیاده شوید سوار ماشین دیگر شوید و از آن استفاده کنید. حتی ماشین‌های پلیس! البته ویژگی شیفتینگ نامحدود نیست؛ زمانی این ویژگی فعال می‌شود که که ستون امتیاز مخصوصتان تا حدی پر شده باشد و شما باید با اجرای حرکات عجیب و غریب با ماشینتان آن را پر کنید.

از دموی بازی می‌توان به گرافیک بسیار خوب بازی پی برد البته نمی‌توان به طور یقین در مورد گرافیک یا صداگذاری بازی و حتی گیم پلی آن بحث کرد چون تنها چیزی که فعلا از این بازی منتشر شده است دموی آن است و زمان زیادی تا عرضه آن تا حدود ماه آوریل سال 2011 تا مارس 2012 است باقی مانده است.

شاید عنوان این نقد باری شما را متعجب کرده است که چرا به این بازی نسخه دوم گفته‌ام؛ خوب دلیل آن واضح است چون در میان سری درایور تنها نسخه اول آن بود که این سری را به شهرت رساند و نسخه‌های بعدی آن کاری بجز ضرر رساندن به آن را نکردند تا زمانی که نسخه پنجم درایور یعنی سانفرانسیسکو منتشر شود و روزهای اوج درایور را به آن باز گرداند.

مسعود گرجی‌زاده