تیم ملی جای کشتی‌گیران با تعصب است

چیزی که باز هم در مسابقات جهانی دانمارک ملموس بود تغییر و تحولات به وجود آمده در قوانین کشتی است که کشتی را به نسبت قبل خیلی راحت کرده به نظر می‌رسد این تغییرات از زیبایی‌های کشتی کاسته است، این طور نیست؟

این یک واقعیت است، متاسفانه در سال‌های اخیر فیلا با هدف زیبا کردن و در نتیجه بقای کشتی در المپیک، تغییرات متعددی در قوانین این ورزش به وجود آورده، از تغییر زمان کشتی تا کمرگیری و خم‌گیری. هیچ کدام از این تدابیر نه‌تنها به زیبا شدن کشتی کمکی نکرد، بلکه زیبایی‌های موجود را نیز از بین برد و از سویی تنها کشتی گرفتن و در نتیجه مدال گرفتن را آسان کرد. این وضعیت حالت پهلوانی را از کشتی گرفته و شکل و شمایل خاصی به آن بخشیده و کشتی‌گیران به دنبال زرنگ بازی هستند. از یک سو زمانی برای اجرای فنون وجود ندارد و از سوی دیگر خیلی‌ها می‌کوشند کار را به شانس و پرتاب سکه بکشانند، در نتیجه با قوانین موجود کشتی‌گیر برتر الزاما برنده نخواهد بود.

ما به عنوان یکی از قدرت های برتر کشتی دنیا در این زمینه چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

قبل از این که در این باره بخواهیم پیشنهادی ارائه کنیم، باید به فکر کسب کرسی‌های تاثیرگذار در فیلا باشیم. تا زمانی که در این مرجع بین‌المللی کشتی صاحب نفوذ نباشیم حرفمان خریدار نخواهد داشت. هم‌اکنون تعدادی از کشورها که جایگاه چندانی در کشتی دنیا ندارند به واسطه نفوذی که دارند، پیشنهادهایشان در فیلا مورد موافقت قرار می‌گیرد.

در مسابقات جهانی دانمارک شیوه برگزاری مسابقات هم قدری دچار تغییر شده بود. این تغییرات جانبی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

برگزاری مسابقات هر وزن در یک روز آن هم در بعدازظهر را به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم این موضوع به تصویب برسد، چون همین که کشتی‌گیران صبح‌ها روی تشک نمی‌روند، استرس کمتری دارند و راحت‌تر می‌توانند روی تشک حاضر شوند از سوی دیگر تماشاگران هم خسته نمی‌شوند و بعدازظهرها استقبال بیشتری از کشتی خواهند داشت. با وجود این در مجموع کشتی را در معرض خطر می‌بینم، زیرا کشتی‌گیران با این قانون از ثانیه 60 به بعد جرات هیچ کاری را ندارند و می‌ترسند امتیاز از دست بدهند و فرصتی برای جبران آن نداشته باشند. از سوی دیگر کمتر کشتی‌گیری هم حاضر است که در خاک فن اجرا کند، به عبارت دیگر کشتی تبدیل شده به هل دادن و همچنین اداره آن برای کشاندن به پرتاب سکه، این خطر بزرگی برای این رشته است.

درباره مسابقات جهانی دانمارک که صحبت می‌کنیم نتایج ملی‌پوشان کشورمان نیز در ذهن متبادر می‌شود، تیمی که در جهانی باکو و المپیک پکن ناکام بوده چگونه است که در مسابقات جهانی دوباره اوج گرفته و بر سکوی سوم جهان می‌ایستد؟

ما پس از پایان فصل گذشته مسابقات لیگ در بهمن 87 کار خود را در شرایطی شروع کردیم که روحیه کل کشتی ایران به دلیل نتایج ضعیف در المپیک وضعیت بسیار نامناسبی داشت و جمع کردن این مساله کار دشواری بود. بویژه این که ما چندین رویداد پشت‌سر هم مثل جام جهانی تهران، جام تختی، قهرمانی آسیا و تورنمنت‌های اوکراین، آذربایجان، لهستان و ازبکستان را در پیش داشتیم که البته با ترمیم قوای روحی کشتی‌گیران در همه این مسابقات شرکت کردیم و به لحاظ فنی تیم را این گونه برای جهانی دانمارک آماده کردیم. مهم‌ترین نکته‌ای که ما در برنامه آماده‌سازی تیم ملی قرار دادیم برقراری ارتباط عاطفی و دوستانه بین کادر فنی و کشتی‌گیران بود و همین مساله در ارتقای سطح روحی تیم بسیار تاثیرگذار بود. این مطلبی است که همه کشتی‌گیران به آن اذعان دارند.

در ارنج تیمی چه اشتباهاتی مرتکب شدید که اگر قرار باشد به عقب برگردید آنها را تکرار نخواهید کرد؟

باز هم روندی را که برای آماده‌سازی و ارنج تیم سپری کردیم، تکرار خواهم کرد، چراکه معتقدم با کمترین ضریب اشتباه تیم را بستیم. هرچند در 2 وزن 55 و 84 ناچار به برگزاری مسابقات انتخابی شدیم و حسن رحیمی و جمال میرزایی نتوانستند انتظارها را برآورده کنند.

اما جمال میرزایی در باکو کشتی‌های خوبی گرفت و چندان هم بی‌تجربه نبود.

میرزایی واقعا در جام جایزه بزرگ باکو در حد یک ستاره کشتی گرفت و همه حریفانش را یکی پس از دیگری پشت‌سر گذاشت، او در این مسابقات نفرات اول و سوم جهانی دانمارک را شکست داد و در مسابقه انتخابی هم برابر لشکری 2 بار پیروز شد. با توجه به میزان آمادگی‌ای که از او سراغ داشتیم بسیار امیدوار بودیم در دانمارک هم مدال بگیرد، اما میرزایی در آنجا هیچ نشانی چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی از مسابقات باکو و همچنین اردوهای تیم ملی نداشت. در تایم اول مسابقه مقابل حریف کوبایی بسیار خوب کشتی گرفت، اما در تایم دوم از 100 نمره هم نمی‌توان به او بیشتر از صفر داد. در مجموع این شکست برای ما هم تعجب‌برانگیز بود، فکر می‌کنم استرس مسابقات جهانی بر او غلبه کرده بود و در نتیجه نتوانست خودش باشد.

با توجه به نارضایتی شدید کادر فنی از میرزایی پیش‌بینی می‌شود که او دیگر در تیم ملی جایی نداشته باشد، حتی اگر همه حریفان داخلی‌اش را شکست دهد.

به این سوال به صورت کلی جواب می‌دهم. این مسابقات تجربه‌ای بزرگ برای ما بود و از این پس تیم ملی جای کسانی است که با تعصب و غیرت روی تشک بروند و از حریفان نترسند.

در این وزن از زمانی که یزدانی به وزن 96 کیلوگرم رفت، زنگ خطر برای تیم ملی به صدا درآمد، چرا مانع از این کار یزدانی نشدید؟

امثال یزدانی‌ها سرمایه کشتی ما هستند و دوست نداریم براحتی این سرمایه ها را از دست بدهیم. یزدانی به خاطر شرکت در مسابقات المپیک مانند یک ورزشکار پرورش‌اندام رژیم غذایی گرفت و در نتیجه بعد از المپیک به شکل کاذبی وزن او بسیار بالا رفت و در لیگ در وزن 96 کیلو کشتی گرفت. حیف شد! یزدانی می‌توانست سال‌ها در 84 کیلو برای تیم ملی افتخار کسب کند. من مربی هم شرح وظایف و اختیاراتی دارم، اما این کشتی‌گیر است که باید تفکر قهرمانی داشته باشد و این تفکر را به هیچ عنوان نمی‌توان در ذهن ورزشکار جای داد و تنها خود اوست که می‌تواند این گونه فکر کند. از سویی وقتی کشتی‌گیر به تیم ملی دعوت می‌شود، باید بپذیرد که در چارچوب تیم قرار گیرد، چون من هم به عنوان سرمربی تیم باید پاسخگوی عملکردم باشم. با وجود این در این وزن جوانان خوبی مثل نجاتیان، لشکری و محمد حسین‌زاده را داریم که باید روی آنها هم سرمایه‌گذاری کنیم تا خلا‡ این وزن پر شود.

مسابقات جهانی دانمارک ظهور یک ستاره را برای کشتی ایران نوید داد، چه برنامه‌ای برای حفظ مهدی تقوی دارید؟

خانواده، دوستان، فدراسیون، مسوولان ورزش، مسوولان شهرستان، مربیان تیم ملی و خود تقوی در این میان وظایفی دارند و باید به آنها عمل کنند تا این جوان بااستعداد بتواند سال‌ها برای کشتی کشور افتخارآفرینی کند. تقوی با توجه به این که پیش از این هم 2 عنوان قهرمانی جوانان جهان را در کارنامه داشت، ظرفیت قهرمانی را دارد و اگر همه شرایط مهیا باشد یقین بدانید او همچنان در اوج باقی خواهد ماند. با وجود این ما یک اصل را باید به ورزشکارانمان یاد بدهیم، این که هم باید ظرفیت پیروزی‌های بزرگ و هم شکست ها را داشته باشند.

یکی از انتقاداتی که به کادر فنی تیم ملی وارد است این که در عین شعار جوانگرایی مراد محمدی را در 60 کیلو به دانمارک برد و در این وزن هم تیم ما به مدالی دست نیافت، گفته می‌شود هدف کادر فنی حفظ محمدی به دلیل سوابق درخشانش بود وگرنه او آماده حضور در جهانی نبود.

پیش از پاسخ به این موضوع باید توضیح بدهم که مراد محمدی در سال‌های اخیر افتخارات زیادی برای کشتی ما کسب کرده است و شکی نیست، اما ما صرفا به دلیل افتخاراتش او را در ترکیب تیم اعزامی به دانمارک قرار ندادیم، او نه‌تنها در اردوهای تیم ملی حضور مداوم و منظم داشت بلکه به لحاظ آمادگی هم وضعیت مطلوبی داشت. ما در این وزن پس از برگزاری مسابقات انتخابی و قهرمان شدن سعید احمدی، او را به مسابقات جایزه بزرگ باکو فرستادیم که در این مسابقات احمدی سوم شد، مراد محمدی را به لهستان اعزام کردیم که او هم خوب کشتی گرفت و حتی واسلی فدروشین را شکست داد. بدیهی است چنانچه احمدی در آذربایجان خوب کشتی می‌گرفت، این شانس را داشت که در جهانی هم روی تشک برود. به هر حال پس از مسابقات بین‌المللی لهستان کادر فنی تیم ملی متفق‌القول به مراد محمدی رای داد، اما متاسفانه او در دانمارک نتوانست مدالی کسب کند، همچنان که سعید ابراهیمی هم چنین وضعیتی در جهانی داشت.

آیا واقعا گاتسالوف روس شکست‌ناپذیر است که ابراهیمی در دانمارک باز هم مقابل او تن به شکست داد؟

به هیچ عنوان چنین نیست، ابراهیمی اگر در تایم اول مبارزه مقابل گاتسالوف تنها 2 ثانیه زودتر اقدام به زیرگیری می‌کرد، کشتی را برده بود. فکر می‌کنم ابراهیمی احتیاج به خودباوری بیشتری دارد او مقابل گوگشیلیدزه هم به خودش باخت و گرنه مدال برنز کمترین حقش بود، هرچند نباید از حق بگذریم که ابراهیمی در این مسابقات قرعه خیلی سختی داشت.

فکر نمی‌کنید در این وزن با توجه به فاصله زیاد ابراهیمی با رقیبان داخلی‌اش، یک حاشیه امنیتی برای او به وجود آمده و در نتیجه از حضورش در تیم ملی خاطر جمع است؟

یکی از نقاط ضعف ما دقیقا همین موضوع است، به هر حال ما بهترین‌های کشتی ایران را در هر وزن به مسابقات جهانی اعزام کردیم، اما در بعضی اوزان مثل 96 کیلو با چنین مشکلی مواجه هستیم. دست روی دست نمی‌گذاریم و قصد داریم در این اوزان به نفرات جوان میدان داده و آنها را نیز آبدیده کنیم تا در همه وزن ها رقابت برای ملی‌پوش شدن میلی‌متری شود.

معصومی چطور؟ کشتی فینال او خیلی انتقادبرانگیز نبود؟ ظاهرا او به مدال نقره راضی شده بود که اینقدر ضعیف کشتی گرفت؟

من هم چنین نظری دارم، اما نباید فراموش کنیم که بلال ماخوف روس که چند سال از معصومی جوان‌تر و باانرژی‌تر است با قرعه آسانی به فینال رسیده بود و معصومی با قرعه سختی. در نتیجه فردین خسته به دیدار فینال رسید، از سوی دیگر واقعا کشتی‌گیر روس قلدرتر بود و نباید ارزش مدال نقره معصومی را زیرسوال ببریم.

در مجموع گفته می‌شود کیفیت مسابقات جهانی پایین بود که ما توانستیم به عنوان سومی این مسابقات دست یابیم.

این بی‌انصافی است. واقعیت‌ها روشن است، حضور 49 کشور و حضور پررنگ قهرمانان جهان و المپیک کیفیت بالای مسابقات را ثابت می‌کند.اگر با بدشانسی در قرعه‌ها مواجه نمی‌شدیم، حق ما کسب 5 مدال همراه با عنوان نایب‌قهرمانی بود نه سومی.

همه این برنامه‌ریزی، سعی و تلاش و بحث و بررسی‌ها برای حضور پرقدرت در بازی‌های آسیایی گوانگ‌جو و المپیک لندن است. برای این دو رویداد بزرگ چه باید کرد؟

همان طور که گفتید این دو رویداد ارزش فوق‌العاده بالایی برای کل ورزش ما دارد. جا دارد مسوولان ورزش در عمل این حرف را که ورزش اول ایران کشتی است، ثابت کنند و از فدراسیون و قهرمانان کشتی حمایت و آنها را تشویق کنند. کادر فنی و کشتی‌گیران برای این دو رویداد سعی و تلاش خود را می‌کنند و کم‌فروشی نخواهند کرد، اما مسوولان هم از ما حمایت کنند تا بتوانیم دل میلیون‌ها ایرانی را در سراسر جهان شاد کنیم.

امید توفیقی