ساختاری ‌منحصر ‌به ‌فرد ‌بر ‌بلندای ‌پاریس‌

ارتفاع آن 2 برابر ارتفاع کلیسای سنپیر شهر رم یا هرم بزرگ شهر گیزاست. یکی از مهمترین ویژگیهای برج ایفل در مقایسه با بناهای تاریخی قدیمی این است که ساخت این برج مرتفع تنها 2 سال به طول انجامید و در ساخت آن از کمترین هزینه و نیروی کار استفاده شد. با توجه به این که در ساخت این بنا از اطلاعات و یافتههایی درباره چگونگی رفتار و تغییرشکل قوسها و پایههای فلزی در برابر افزایش فشار وارد بر آن استفاده شد این بنا علیرغم سبک بودن از ساختمان مقاومی برخوردار است که این موضوع توانست تحولات قابلتوجهی را در زمینه مهندسی عمران و معماری به وجود آورد و همچنین با وجود اینکه در آغاز از نظر زیباشناسی بسیار مورد انتقاد قرار گرفته بود، توانست توجه بسیاری را به خود جلب نماید. این بنا بر روی 4 جفت تیر اصلی مشبک قرار گرفته است که به طرف داخل خمیده شده و با اتصال به همدیگر برج عمودی بزرگ واحدی را در انتهای بنا تشکیل میدهند. قوسهای نیمدایرهای که در بخش پایین برج دیده میشوند تنها جنبه زیبایی داشته و هیچ نقش ساختاری ندارند. با توجه به ساختار منحصر به فرد پایههای این برج که بخشی از آن ناشی از ظرافتهای مهندسی و بخشی دیگر نشات گرفته از ذوق هنری گوستاو ایفل، سازنده این برج است، آسانسورهایی که برای این برج در نظر گرفته شده که از قابلیت صعود در یک سیر منحنی شکل برخوردار باشد.این آسانسورها در حقیقت اتاقکهای شیشهای هستند که توسط شرکت اوتیس طراحی شده و به عنوان یکی از مهمترین ویژگیهای این برج تاریخی نقش موثری در ایجاد نخستین جاذبههای گردشگری در این بنا داشتهاند. ارتفاع این برج 300 متر است که بر روی یک سطح پایه 5 متری واقع شده است. با احتساب آنتن تلویزیونی در بالای این برج، ارتفاع آن به 322 متر میرسد. تا پیش از پایان احداث ساختمان کرایسلر در نیویورک یعنی قبل از سال 1930 میلادی این برج بلندترین بنای ساخته شده توسط انسان در سطح دنیا محسوب میشد.