مرگ افسانه‌ های دموکراسی غرب در میان ویرانه‌ های غزه

به گزارش جام جم آنلاین، «جنایات نسل کشی اسرائیل علیه مردم غزه که بیش از ۱۵ ماه با تسلیحات و دلارهای غربِ مدعی دموکراسی انجام شد، بزرگترین بحران انسانی تاریخ معاصر را بر بیش از ۲ میلیون نفر تحمیل کرده است و با شنیدن فریادهای مادری که در حال تماشای سوختن دختر خود در مدرسه بمباران شده توسط ارتش اسرائیل است، متوجه می‌شویم که هیچ تضمینی برای عدم تکرار صحنه‌های وحشیانه و غیر اخلاقی که گذشته شاهد آن بودیم، در عصر حاضر وجود ندارد و قوانین بین‌المللی هم نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد».

این جملات خلاصه‌ای از مقاله مجله آمریکایی فارن پالیسی است که به قلم «پانکاج میش‌را» نویسنده هندی و نویسنده کتاب «جهان بعد از غزه» نگاشته شده است.

در این مقاله آمده است که مقامات اسرائیلی، مدعی حق دفاع از خود در برابر حماس بودند؛ اما واقعیت این است که آنها می‌خواستند کل نوار غزه را غیرقابل سکونت کنند و ساکنان این منطقه را در شرایطی قرار دهند که یا بمیرند یا به دنبال هر گزینه‌ای برای فرار باشند.

بنابراین میلیاردها نفر در جهان شاهد حملات وحشتناکی به غزه بودند؛ آن هم در حالی که جهان هیچ کاری انجام نداد و تنها تماشا کرد. در حالی که مردم غزه هر لحظه مرگ خود را پیش‌بینی می‌کردند و در شبکه‌های اجتماعی وضعیت خود را به اشتراک می‌گذاشتند و قاتلان آنها هم در تیک تاک صحنه جنایات خود را منتشر و به این جنایات افتخار می‌کردند، ابزارهای هژمونی نظامی و فرهنگی غرب، اتفاق وحشتناکی که در غزه رخ می‌داد را نادیده می‌گرفتند و سعی در پنهان کردن آن داشتند.

به همین دلیل بود که دیدیم مقامات آمریکا و انگلیس به دادگاه کیفری بین المللی، دیوان بین‌المللی دادگستری و حتی سردبیران روزنامه نیویورک تایمز حمله کردند تا کارکنان آنها را مجبور کنند که از اصطلاحاتی همچون «اردوگاه‌های آوارگان»، «اراضی اشغالی»، «نسل کشی» و «پاکسازی نژادی» برای توصیف وضعیت غزه استفاده نکنند.

ما در حالی در این مدت به زندگی خود ادامه دادیم که از کشتار ده‌ها هزار نفر یا غم افرادی که در غزه مجبور به تماشای کشته شدن فرزندانشان بودند، آگاه بودیم و صدای التماس‌های مردم غزه که درباره مرگ خودشان و عزیزانشان هشدار می‌دادند و از کوچک‌ترین امکانات برای زندگی برخوردار نبودند، گوش جهان را کر کرده بود.

بنا بر این گزارش امروز این جنگ به پایان رسیده و همانند همه جنگ‌های قبلی به تاریخ می‌پیوندد و تبدیل به گذشته می‌شود و حتی ممکن است زمان، این حجم از توحشی را که در غزه دیدیم حل کند. اما نشانه‌های فاجعه غزه برای دهه‌ها باقی خواهد ماند؛ در بدن‌های مجروحان، در غم کودکان یتیم، در ویرانه‌های شهرها، در زندگی آوارگان و غم و اندوه ناشی از مرگ ده‌ها هزار نفر. ما دیدیم که قدرتمندان جهان برای جنایاتی که در غزه اتفاق می‌افتاد کف زدند یا اینکه بی‌تفاوت بودند.

بعد از این جنگ، همچنین مقایسه بر سر چگونگی توصیف خشونت اسرائیل علیه مردم غزه همچنان ادامه خواهد داشت و حامیان اسرائیل همچنان اصرار دارند که بگویند اقدامی که اسرائیل در غزه انجام داد، دفاع مشروع و جنگی عادلانه بود و نمی‌پذیرند جنایاتی که ما در غزه شاهد بودیم، چیزی فراتر از جنایت علیه بشریت و پاکسازی نژادی به شمار می‌رود.

اسرائیل و حامیانش سعی دارند جنایاتی که در غزه انجام شد را در قالب اقدامات قانونی جلوه دهند؛ اما چطور می‌توان افکار عمومی دنیا را قانع کرد که این اقدامات می‌تواند قانونی باشد. اسرائیل و حامیانش قربانیان را در غزه به عنوان افراد شرور توصیف می‌کنند؛ در حالی که این افراد کاملاً بی‌گناه بودند. روش‌های کشتار و پر کردن گورهای دسته جمعی در سراسر نوار غزه، ممانعت از دسترسی غیرنظامیان به غذا و دارو، اسیر کردن تعداد زیادی از مردم و شکنجه آنها، استفاده از هوش مصنوعی برای کشتار افراد بی‌گناه، ویران کردن مدارس، دانشگاه‌ها، مساجد، کلیساها و حتی گورستان‌ها، رقصیدن نظامیان اسرائیلی در لباس فلسطینی‌هایی که قتل عام شده بودند و انتشار این تصاویر در تیک تاک به عنوان سرگرمی، اعدام روزنامه نگارانی که می‌خواستند حقیقت را به جهانیان بگویند و … چه توجیهی دارد و این اقدامات چطور می‌تواند قانونی باشد؟

به نوشته این مجله آمریکایی در سال‌های اخیر اتفاقات زیادی در جهان در سطح بلایای طبیعی، مالی و سیاسی رخ داده، اما هیچیک از آنها با فاجعه‌ای که در غزه شاهد آن بودیم و مرگ وجدان بشریت در قبال این فاجعه قابل مقایسه نیست. هیچ چیز در دنیا شرم آورتر از این میزان بی تفاوتی و ضعف فکری در قبال جنایاتی که در غزه رخ داد نیست؛ اتفاقی که یک نسل کامل از جوانان را در غرب آگاه کرد و آنها را با مشاهده دروغ‌های حاکمانشان به رشد اخلاقی رساند.

کینه توزی و ظلم شدید جو بایدن، رئیس جمهور سابق آمریکا نسبت به مردم فلسطین از جمله معماهای وحشتناکی بود که توسط سیاستمداران و روزنامه‌نگاران غربی مطرح شد. جو بایدن در توجیه جنایات اسرائیل علیه مردم غزه ادعا می‌کرد که فلسطینی‌ها جنایت‌های زیادی علیه غیرنظامیان اسرائیلی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ انجام داده‌اند، اما هیچ مدرکی برای اثبات این ادعاها نداشت.

فارن پالیسی می‌افزاید که همچنین دیدیم که نخست وزیر انگلیس می‌گفت اسرائیل حق دارد فلسطینی‌ها را از آب و برق محروم کند. همه این موضع‌گیری‌های مقامات غربی جای سوال دارد. همچنین چه چیزی رسانه‌های غربی را به این سمت سوق داد که مقالاتی منتشر کنند که در آن کشتار کودکان یک اقدام قانونی محسوب شود!

سوالات زیادی در این زمینه وجود دارد و واقعاً چگونه رسانه‌های غربی تمام اقدامات اسرائیل را توجیه می‌کردند و چرا میلیاردرهای آمریکایی به سرکوب شدید معترضان در محوطه دانشگاه‌ها کمک کردند؟ چرا دانشگاهیان و روزنامه نگاران در غرب و آمریکا به خاطر حمایت از افراد بی‌گناه در غزه اخراج شدند؟ چرا هنرمندان و روشنفکران و جوانان از کار کردن منع شدند؟ آیا صرفاً به این خاطر که حامیان اسرائیل را به چالش می‌کشیدند؟

چرا غرب در حالی که از اوکراینی‌ها دفاع و محافظت می‌کند، فلسطینی‌ها را از جامعه تعهد و مسئولیت بشردوستانه کنار گذاشت و هیچ کاری برای دفاع از آنها انجام نداد؟

صرف نظر از نحوه تعامل ما با این پرسش‌ها، طرح چنین سوالاتی ما را وادار می‌کند تا به پدیده‌ای که اکنون به آن روبرو هستیم برسیم؛ یعنی فاجعه‌ای که مشترکاً توسط دموکراسی‌های غربی ایجاد شده است، جایی که حمایت از حقوق بشر و احترام به حداقل استانداردهای حقوقی و سیاسی جهان در رفتار غربی‌ها کاملاً نابود شد.