بازخوانی عهدشکنی آمریکا در مقابل عراق

حمایت از عراق از طریق فراهمآوردن زمینههای کمکهای فنی و مالی به این کشور، کمک به عراق برای باز پسگیری اموال و داراییهای خارجشده و کمک به عراق برای پرداخت بدهیهای خود و نادیدهگرفتن خسارتهای این کشور که باید بابت جنگ علیه صدام بپردازد، بود. همچنین آمریکاییها متعهد شدند که به دولت عراق در از بین بردن گروه های تروریستی یاری رسانند که این تعهد نهتنها هیچ وقت اجرایی نشد بلکه آمریکا با تقویت و توسعه گروههای تروریستی در عراق این کشور را به جنگ و ناامنی کشاند. حتی باراک اوباما در مبارزات انتخاباتی خود اعلام نمود که در صورت انتخابشدن به عنوان رئیسجمهور تا پایان سال ۲۰۱۱ تمام نیروهای آمریکایی را از عراق خارج خواهد کرد، اما هیچ گاه به وعده خود عمل نکرد. این امر حتی در موافقتنامه منعقده بین طرفین در رابطه با خروج نیروهای آمریکایی از عراق در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۸ تاکید شده بود. در موافقتنامه وضعیت نیروهای آمریکایی متعهد شده بود که نیروهای خود را تا سال ۲۰۱۱ بیرون ببرند اما همچنان نیروهای آمریکا در عراق به سر میبرند و در همان سال ژنرال زباری اعلام نمود که نیروهای آمریکایی تا سال ۲۰۲۰ برای آموزش نیروهای عراقی در این کشور باقی خواهند ماند. در حالی که در موافقتنامههای منعقده بین دو کشور، آمریکا متعهد شده بود که مسافرت اتباع کشور را به آمریکا را تسهیل نماید. در ژانویه ۲۰۱۷ دونالد ترامپ دستورالعمل اجرایی را برای ممنوعیت ورود همه شهروندان عراقی و همچنین شهروندان شش کشور دیگر صادر نمود.پس از توافقنامه امنیتی، آمریکاییها مجددا توافقنامهای را با عراقیها به ارزش ۴۰ میلیارد دلار منعقد نمودند. آمریکاییها بارها و بارها از تحویل ۱۸ فروند هواپیمای جنگی اف ۱۶ و ۲۴ و بالگرد جنگی آپاچی منعقده در این توافقنامه امتناع نموده و پرداخت آنها را منوط به امتناع نوری المالکی از نخستوزیری برای بار سوم نمودند. همچنین طبق یکی از قراردادهای دوجانبه بین عراق و آمریکا، آمریکا متعهد شده بود تعداد ۱۱۰۰ موشک هلفایر را در اختیار عراق قرار دهند. اما آمریکاییها چندین بار از انجام تعهدات خود امتناع کردند. همچنین در توافقنامه نظامی منعقده بین دو کشور در سال۲۰۰۸ آمریکاییها متعهد شدند در صورت اقدام نظامی در عراق، از دولت این کشور کسب اجازه نمایند. حتی ژنرال رایموند اودیرنو اعلام کرده بود تمام عملیاتهای نظامی آمریکا با تصویب و هماهنگی وزارت خارجه عراق انجام خواهد شد. البته بعدها این ژنرال آمریکایی در برابر اعتراض به عدم کسب اجازه از دولت عراق برای عملیات نظامی اعلام کرد که «عراقیها نمیتوانند خودشان مواردی مثل مراقبتهای پزشکی، کنترل ترافیک هوایی و پشتیبانی از هلیکوپترها را بهتنهایی انجام دهند.» همچنین به دنبال اعلام دولت آمریکا در رابطه با باقیماندن نیروهای آمریکایی در عراق فعالین سیاسی عراق به ویژه حضرت آیتا... سیستانی خواهان اتمام موافقتنامه امنیتی بغداد - واشنگتن شدند. پس از این موافقتنامه، آمریکاییها بارها تلاش کردند تا نوعی کاپیتولاسیون یا مصونیت قضایی نیروهای آمریکایی را در عراق به تصویب برسانند که مورد مخالفت جدی مقامات عراقی قرار گرفت. بسیاری از عراقیها توافقنامه امنیتی با آمریکا را شرمآور و بیشرمانه خواندند. همچنین پس از امضای توافقنامه بلندمدت همکاری بین جورجبوش و نوریالمالکی در ۲۶نوامبر۲۰۰۷ و بهدنبال چند دوره مذاکرات نهایتا در ۱۷نوامبر۲۰۰۸ دو موافقتنامه بین رایان کراکر سفیر آمریکا در عراق و هوشیار زیباری وزیر خارجه عراق به امضا رسید. ۱- توافقنامه چارچوب استراتژیک برای روابط دوستانه و همکاری بین آمریکا و جمهوری عراق ۲- توافقنامه آمریکا در خصوص نیروهای آمریکایی در عراق که به SOFA معروف شد. در توافقنامه دوم، آمریکاییها تلاش میکنند نوعی کاپیتولاسیون (مصونیت قضایی نیروهای آمریکایی در عراق) را بر این کشور تحمیل نمایند. به طوری که در بخشی از این توافقنامه اعلام میکند که هرگاه نیروهای چندملیتی جرایم جنایی و انضباطی در عراق مرتکب شوند، مشمول قوانین عراق نشده و قوانین کشورهای خود بر آنها مترتب است. اساسا SOFA به دنبال اعطای امتیازات خاص به اتباع آمریکایی در حوزه قضایی عراق است. ماده۱۲ این توافقنامه صراحتا به مصونیت کارکنان آمریکایی در عراق و عدمصلاحیت دادگاههای عراق در این زمینه اشاره دارد. این مساله به صراحت میتواند مخالف تمامی موافقتنامههای بینالمللی در رابطه با حق تعیین سرنوشت کشورها باشد.