آیا آزمایش بالینی نورالینک روی انسان، زندگی برخی از بیماران را متحول خواهد کرد؟

حافظه‌ جانبی برای مغز

برای لحظاتی دنیایی را تصور کنید که دیگر نیاز نباشد جز زبان مادری‎تان زبان دیگری را بیاموزید، هیچ‌‎وقت نگران فراموش کردن اطلاعات‌تان نباشید و بتواند افکار و اطلاعاتی را که دارید در ابزارهای الکترونیکی مثل گوشی هوشمند و لپ‌تاپ شخصی‌‎تان آپلود کنید.
برای لحظاتی دنیایی را تصور کنید که دیگر نیاز نباشد جز زبان مادری‎تان زبان دیگری را بیاموزید، هیچ‌‎وقت نگران فراموش کردن اطلاعات‌تان نباشید و بتواند افکار و اطلاعاتی را که دارید در ابزارهای الکترونیکی مثل گوشی هوشمند و لپ‌تاپ شخصی‌‎تان آپلود کنید.
کد خبر: ۱۴۱۱۸۱۵
نویسنده مریم ملی - گروه دانش و سلامت

وقتی می‌خواهید از مسیر تازه‌ای به خانه بروید بدون این‎که لازم باشد از نقشه‎‌های گوشی همراه استفاده کنید تنها با فکر کردن به نقشه مسیر مورد نظرتان دسترسی پیدا کنید. نورالینک می‌‎تواند تمام این موارد را به واقعیت تبدیل کند؛ تراشه الکترونیکی کوچکی که در شرکت نورالینک متعلق به ایلان ماسک ساخته شده و چند روز گذشته تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) برای انجام نخستین آزمایش بالینی روی انسان را دریافت کرد. در این آزمایش‌‎ها قرار است طی عمل جراحی، ریزتراشه شرکت نورالینک روی سطح مغز متصل شود و پس از آن مطالعات جدی این پروژه از جنبه‌‎های مختلف پزشکی، زیستی و اخلاقی مورد بررسی قرار بگیرد. اگر علاقه‎‌مندید درباره عمل جراحی و کاربردها و امکانات این تراشه بیشتر بدانید با ما همراه باشید. نورالینک قرار است افکار را استخراج و ذخیره کند و به‌عنوان حافظه پشتیبان عمل کند. به این ترتیب اگر روزی بالاخره ایده نورالینک به‌طور عملیاتی برای عموم مردم در دسترس باشد، افراد می‎توانند با انجام جراحی کوچکی حافظه جانبی برای خود تدارک ببینند و هر آنچه مدنظر دارند را روی این حافظه ذخیره کنند. جالب اینجاست که اطلاعات ذخیره شده روی تراشه، قابلیت انتقال به ابزارهای الکترونیکی مختلف را هم دارد و شما می‌‎توانید افکار و ایده‎‌های‌تان را تنها با فکر کردن به گوشی و لپ‌تاپ منتقل و آن را ویرایش کرده و هر‌طور خواستید ذخیره‌‎اش کنید.

هدف از ساخت این تراشه‎‌ها چیست؟
خبرساز شدن نورالینک در این روزها شاید این‌طور به‌نظر برسد که به‌تازگی تحقیقات در زمینه رابط‌ها و تراشه‎های مغزی آغاز شده در حالی‌که این‎‌طور نیست. چند دهه است که محققان در تلاشند به کمک ایمپلنت‌‎ها و تراشه‎‌ها برای درمان بیما‎ری‎هایی مثل ناتوانی‎‌های حرکتی، افسردگی و آلزایمر ‌اقدام کنند. ‌کاشت حلزون‌‎های شنوایی نیز یکی دیگر از انواع و اقسام تراشه‌‎هایی است که با اهداف پزشکی ساخته شده و درحال حاضر در کشورهای مختلف جهان مورد استفاده قرار می‎‌گیرد. اما ماهیت همه این تراشه‎ها با تراشه‎های شرکت نورالینک متفاوت است. ایلان ماسک هدف نهایی از توسعه تراشه نورالینک را ایجاد یک شبکه جمعی عمومی می‌‎داند و می‎‌گوید: «ماموریت ما ایجاد یک رابط مغزی تعمیم‌‎یافته برای بازگرداندن استقلال به کسانی است که به‌دلایل پزشکی قادر به انجام بسیاری از کارهای روزمره نیستند، آنها به کمک نورالینک خواهند توانست با فکرشان به این ابزارها متصل شوند و از آن استفاده کنند.»‌ مراحل اجرایی ماموریت او عملا از سال ۲۰۱۷ آغاز شد و در تمام این مدت این نوید را به کسانی که در سانحه عصب‌های‌شان از کار افتاده بود، می‎داد که قرار است مشکل‌شان به‌زودی برطرف شود.

دریافت تأییدیه برای آزمایش روی انسان
مدتی پیش شرکت نورالینک، توییتی با این مضمون را منتشر کرد:‌ «با خوشحالی اعلام می‌کنیم که تأییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا برای انجام اولین مطالعه بالینی انسانی خود را دریافت کرده‌ایم‌‌. این تأییدیه، نتیجه کار باورنکردنی تیم نورالینک در همکاری نزدیک خود با این سازمان است و اولین قدم مهمی محسوب می‌شود که روزی به فناوری ما اجازه خواهد داد به افراد زیادی کمک کند. روند جذب متقاضی ما برای این کارآزمایی بالینی هنوز آغاز نشده است و به‌زودی اطلاعات بیشتری در این مورد اعلام خواهیم کرد.» این اطلاعیه آغاز خبرهای جالبی در این رابطه خواهد بود و باید دید چه افرادی برای انجام این آزمایش بالینی مهم انتخاب می‎شوند. آیا ماسک برای آزمایش شرکت خود سراغ یک فرد بیمار می‌رود یا خودش برای انجام آزمایش تراشه مغزی نورالینک متقاضی خواهد شد؟ او قبلا ادعا کرده بود که این دستگاه را در زمان نامشخصی در سر خودش قرار خواهد داد. این شرکت در سال‌های گذشته به‌دلیل ‌استفاده از میمون‌ها برای کارهای آزمایشگاهی با شکایت یک گروه حامی حقوق حیوانات مواجه شده بود. این گروه ادعا کرده بود که نورالینک شدیدا به میمون‌های آزمایشگاهی آسیب رسانده و حداقل موجب مرگ ۱۵‌میمون در طول آزمایش‌های خود شده است. به همین دلیل فعالیت‌های استارت‌آپ ایلان ماسک زیر ذره‌بین قرار گرفت. همچنین FDA در اواخر سال گذشته، به ‌علت نگرانی‌هایی درباره ایمن نبودن این تراشه، درخواست نورالینک برای آزمایش آن روی انسان‌ها را رد کرده بود.

چطور تراشه الکترونیکی با مغز تبادل اطلاعات می‌کند؟
شرکت نورالینک اولین آزمایش‎‌های اتصال تراشه به مغز را روی میمون‎‌ها انجام داد و در یکی از ویدئوهایی که در سال‌۲۰۲۱ از نتایج این کار منتشر شد، نشان داد که میمونی با استفاده از این تراشه و ذهنش در حال انجام بازی رایانه‌ای است. سال‌۲۰۲۲ در ویدئویی دیگر، میمونی هم‌زمان فکر می‎‌کرد و حروف روی صفحه نمایشگر متصل به مغز او نقش می‎‌بستند، گویی او در ذهن خود در حال تایپ کردن بود. احتمالا از خودتان می‌پرسید چطور ممکن است افکار با کمک یک قطعه الکترونیکی از مغز به ابزار دیجیتال راه پیدا کند. مغز ما از نورون‎‌ها تشکیل شده و محل اتصال نورون‎‌ها به یکدیگر به سیناپس معروف است. نورون‎‌ها با کمک سیگنال‌‎های شیمیایی که به انتقال‌دهنده عصبی(Neurotransmitter) معروف‎اند، برای برقراری ارتباط استفاده می‎‌کنند. در حقیقت مغز با استفاده از همین نورون‎‌ها و سیناپس‎‌ها اطلاعات محیط بیرون را درک می‎کند. مغز از دو سیستم عصبی لیمبیک و کورتکس تشکیل شده که با هم در ارتباطند و هرکدام مسئولیت‎‌های مشخصی برای راهبری انسان دارند. کورتکس مسئولیت تفکر و حل مسأله را به‌عهده دارد و لیمبیک بیشتر با احساسات و عواطف انسان در ارتباط است اما مسئولیت نورالینک چه خواهد بود؟ نورالینک به‌عنوان سیستم عصبی سوم به این دو بخش اضافه می‌‎شود و قرار است توانایی ما را گسترش دهد. این تراشه کوچک که ابعادی حدود ۴ در۴ میلی‌متر دارد، امکانی را فراهم می‎‌کند تا مغز مستقیما دستورهایش را به ابزار الکترونیکی که مورد استفاده انسان است ارسال کند و این ابزار می‌‎تواند گوشی همراه باشد یا دست و پای الکترونیکی یا ساعت هوشمند و‌... .

عمل جراحی نورالینک چگونه است؟
ما به تمام بخش‎های مغزمان دسترسی نداریم یعنی تابه‌حال هیچ انسانی نتوانسته از تمام ظرفیت مغزش استفاده کند. از طرفی بخش‌های قابل استفاده مغزمان در اثر سوانح مختلف، برخی بیماری‌ها یا افزایش سن دیگر به اندازه سابق قابل استفاده نخواهد بود. کار نورالینک این است که این بخش‎ها را دوباره فعال کند و باعث شود مغز ما بیشتر از قابلیت‌‎هایش استفاده کند. نحوه اتصال نورالینک به مغز بسیار پیچیده است اما نه به این دلیل که جراحی گسترده و سختی دارد، بلکه به علت پیچیده بودن ماهیت مغز، این دشواری بیشتر می‌شود. الکترود نورالینک با کمک رشته‎‌هایی که قطری حدود پنج میکرومتر دارند به سر وارد می‌‎شوند. این ابعاد چیزی حدود ۱۰برابر نازک‎تر از موی انسان است. اتصال چنین ابعاد بسیار کوچکی به مغز نیازمند دقتی بیش از دقت انسان است و به همین دلیل عمل جراحی نورالینک باید به کمک بازوهای رباتیک انجام شود. به‌دلیل کوچک بودن سطح جراحی که تقریبا هشت‌میلی‎متر است، ترمیم پس از عمل بسیار سریع رخ می‌‎دهد. در نهایت پس از انجام عمل و برقراری اتصال نورالینک به مغز، شما می‌‎توانید هر اطلاعاتی که بخواهید روی مغزتان آپلود یا دانلود کنید.

جهان آینده بدون موس و کیبورد و گوشی همراه
غیر از بحث علمی و فناوری و روش‎‌های آزمایشی نورالینک روی انسان، همچنان چالش‌‎های زیادی برای ورود این ایده به دنیای واقعی انسان‎‌ها وجود دارد. بخشی از این چالش‎‌ها، موضوعات اخلاقی است که ازسوی برخی منتقدان مطرح می‌‎شود. این نقدها بیشتر به بحث حریم شخصی و اطلاعات افراد مرتبط است. بخشی دیگر هم مربوط به آزمایش‌هایی است که در این چند سال روی چند هزار حیوان انجام‌شده و از نگاه طرفداران محیط‌‌زیست و حامیان حقوق حیوانات، مورد نقد و بحث جدی قرار گرفته است. از دیگر نگرانی‎‌های برخی از منتقدان نورالینک این است که با برقراری ارتباط بین رایانه‎‌ها و مغز انسان، احتمال خطراتی که هوش‌مصنوعی می‌‎تواند برای انسان ایجاد کند بیشتر خواهد شد. با این حال اما نورالینک اگر به‌خوبی توسعه یابد و آزمایش‎‌های بالینی خود را با موفقیت سپری کند، می‌‎تواند جهان پیش‌روی ما را متحول کند، جهانی که در آن دیگر از گوشی هوشمند و موس و کیبورد و‌... استفاده نخواهیم کرد و همه دسترسی‎‌های‌مان به اطلاعات و نیازمان برای ارتباطات مجازی از طریق مغز و تراشه‎‌های متصل به آن خواهد بود.

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها