پروژه نام‌آشنا و شکست‌خورده

راهبرد دموکرات‌ها برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران آشنا و تکراری است. تعجب‌آور، تاسف‌بار و حتی عصبانی‌کننده آن است که به‌رغم آشنایی با راهبردها و شیوه‌های آنان، هنوز اشتباه‌های گذشته تکرار می‌شود. واقعیت آن است که تجربه ما و مطالعه شیوه‌های جمهوریخواهان و دموکرات‌ها در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران در این چهل و اندی سال چندان نکته تازه‌ای را به استراتژیست‌های ایرانی اضافه نمی‌کند و ما همیشه از یک سوراخ چندین بار گزیده می‌شویم!

دموکرات‌ها معتقدند که برای برخورد با یک‌ کشور ناهماهنگ با آمریکا، لازم است او‌ را ابتدا بدنام سپس در افکار عمومی جهان شرم‌زده کنیم تا علاوه بر پرهزینه کردن ارتباط سایر کشورها با آن، مشکلی برای هر نوع برخوردی از نظر عرفی که مبنای حقوق بین‌الملل است، پیش نیاید.

در این راهبرد از نهادها و سازمان‌های بین‌المللی و مردم‌نهاد در کنار تحریم‌های فزاینده به عنوان ابزار بهره می‌گیرند تا کشور را استثنایی و غیرعادی جلوه دهد. آنها در اجرای این نسخه بسیار صبور و با حوصله هستند.
دموکرات‌ها، به محض بازگشت به کاخ سفید این راهبرد را درخصوص برجام جاری کردند. آنها با انتقاد از خروج یکطرفه ترامپ از برجام، این اقدام را تخریب‌کننده چهره رهبری آمریکا می‌دانستند و معتقد بودند در ماجرای برجام، جمهوری اسلامی ایران خود را در موقعیت مظلوم، مطالبه‌گر و مدعی قرار داد و با این کار علاوه بر فاصله انداختن میان شرکا، موجب سرزنش آمریکا شد. این در حالی بود که می‌توانستیم بدون خروج از برجام با اشکال‌تراشی‌های مختلف، عملا برجام را بی‌خاصیت کنیم و با این کار نه تنها ایران را از برنامه هسته‌ای عقب نگه‌داریم، بلکه چهره بین‌المللی‌مان را به عنوان کشور اهل گفت‌و‌گو حفظ کنیم.

درخواست مزورانه بازگشت به برجام و اعلام آمادگی برای گفت‌وگو، تاکتیک سوخته آنهاست و اساسا بن‌بست در این ماجرا، خواسته اصلی طرف آمریکایی است نه حل شدن ماجرا. تصور نمی‌کنم هیچ استراتژیستی در ایران، حتی خوشبین‌ترین آنها تصور کنند آمریکایی‌ها اجازه فعالیت هسته‌ای به ایران می‌دهند، بلکه همه به خوبی می‌دانند آمریکایی‌ها منتظر اتمام دوره‌های زمانی تعیین شده در برجام و به تبع آن تحمیل عقب‌ماندگی علمی و فرسایشی‌شدن برنامه هسته‌ای بر اساس زمان هستند.

راهبرد اخراج ایران از مجامع جهانی، روند مشخص و قابل پیش‌بینی بود که برای بدنام کردن ایران استفاده شده و این راهبرد با موضوعات و سوژه‌های مختلف دیگر تداوم خواهدیافت. موضوع، القا همکاری نکردن ایران با آژانس به بهانه اسناد واهی، با هدف ارائه چهره ناهماهنگ و ناامن‌کننده در افکار عمومی بین‌المللی است که چارچوب بدنام‌سازی ایران ارزیابی می‌شود.

تشکیل نهادهای به ظاهر مردمی برای شکل‌دادن مبارزه مردمی علیه جمهوری‌اسلامی ایران راهبرد دیگر دموکرات‌ها و استفاده از ظرفیت‌های قومیتی به اسم‌های مختلف مانند حفظ زبان‌های محلی، آزادی ادیان و آزادی اقشار خاص مانند بهایی‌ها، اسم رمز این پروژه‌ها خواهدبود.

آنچه مهم است نخست باید سرعت نهادسازی یا تعبیر نهادبازی علیه کشور گرفته‌شود و ‌این اقدام با ابتکار و دیپلماسی رسمی و غیررسمی با ابزارهای هنری باید پیگیری شود. بهتر است خدمات جمهوری اسلامی ایران برای بانوان و قومیت‌های مختلف ملت ایران از طریق سفارتخانه‌ها، رایزن‌های فرهنگی برای کشورهای مختلف جهان تبیین شود.
گفت‌و‌گوی فشرده سیاسی با شخصیت‌های مختلف جهان و دعوت برای حضور در کشورمان، بسیار سودمند است.
رسانه‌ها و شخصیت‌های برجسته رسانه‌ای، شخصیت‌های مهم مذهبی و هنری مرجعیت محترم و قابل اعتمادی برای بیان حقیقت هستند که نباید نسبت به آنها غفلت کرد.