یک منتقد: شاکله سریال های شبکه خانگی عشق های مثلثی و مربعی است / کپی برداری دست چندم از شبکه های ماهواره ای

 

محلی برای عقده گشایی غیر مرسوم
افشین علیار، در دنیای سینما و به ویژه نقد فیلم نام شناخته شده ای است. او حالا بیشتر از هر وقت دیگری در جلسات نقد فیلم شرکت می کند و از منتقدان سرسخت سطح کیفی تولیدات این شبکه است. علیار سریال های این شبکه را کپی دست چندم سریال های ماهواره ای می داند و به جام جم آنلاین می گوید: اساسا سریال های شبکه خانگی با پیدایش پلتفرم ها مخاطب های بیشتری به خودش جذب کرده، اما سریال های ساخته شده که از این طریق پخش می شوند آنقدر تنزل محتوایی و ساختاری پیدا کردند که می توانند تاثیر منفی روی مخاطب بگذارند.
او ادامه می دهد: بیشتر سریال هایی که در بخش خانگی تولید می شود کپی دست چندم از سریال های شبکه های ماهواره ای است. کارگردانان این سریال ها با این نگرش که مخاطب ایرانی سریال های شبکه های ماهواره ای را می پسندد دست به کپی سازی می زنند. سریال هایی مثل «مانکن»، «ممنوعه»، «عاشقانه»، «دل» یا «همگناه» بر اساس متر و معیار فرهنگ ایرانی ساخته نشده اند، این سریال ها با هدف تخریب و تحریف فرهنگ ایرانی ساخته می شوند! به طور مثال سریال «همگناه» که مخاطب زیادی را به خودش اختصاص داده بود در قسمت آخر نتوانست حتی رضایت نسبی مخاطب را هم بدست بیاورد یا سریال «دل» که از اساس نگرش ضدخانواده دارد و کارگردانش هیچ راهکاری برای یک زندگی استاندارد به مخاطبش توصیه نمی کند! چرا که سریال های شبکه خانگی محلی برای عقده گشایی های غیر مرسوم شده است، به طوری که زندگی های لاکچری و روابط های غیرعرف خانوادگی و رابطه های ضد اخلاقی و عشق های مثلثی و مربعی شاکله اصلی این سریال ها شدند!
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی سریال سازی در شبکه نمایش خانگی را دور زدن خط قرمزهای تلویزیون تلقی می کند و در پایان خاطرنشان می سازد: از آنجایی که سریال ساختن در شبکه خانگی دور زدن خط قرمزهای مرسوم در تلویزیون است کارگردانان ما اشتیاق بیشتری در امر سریال سازی در شبکه خانگی را دارند، چرا که استفاده از روایت های نامرسوم و حتی استفاده از آرایش و لباس های آنچنانی بازیگران در این شبکه راحت تر است، اما معتقدم سریال های شبکه خانگی با بی اعتنایی به مخاطبش ساخته می شود چرا که این سریال های خانوادگی می بایست برای مخاطب راهگشا و ایجاد انگیزه کند، اما سریال هایی مثل «همگناه» یا «دل» بیشتر به وضع اقتصادی و لاکچری بودن می پردازند! آدم های این سریال ها بی هویت اند، هیچ شغل و کار روزمره ای ندارند یا شغل شان در سریال نشان داده نمی شود! از آنجا که بیشتر مخاطب این سریال ها نوجوانان و جوانان هستند باید با فرهنگ سازی اخلاق و نوع صحیح زندگی کردن را به آنها آموخت، اما در حال حاضر مخاطب نوجوان این سریال ها بدون هیچ اندیشه و پیش آگاهی آرزو دارد مثل نیما بحری سریال «آقازاده» شیک و لاکچری زندگی کند.