از خالی بدون تانکرهای آتش نشانی تا رابطه «گوزن ها» با آتش سوزی سینما رکس آبادان!

محمدصادق کوشکی در گفت وگو با جام جم آنلاین با اشاره به سالگرد آتش زدن سینما رکس آبادان در سال 57، این رخداد را از چند زاویه قابل بررسی دانست و بیان داشت: فیلمی که با عنوان«گوزن ها» در شب واقعه در اکران سینما بود یک فیلم ضد رژیم بود و اتفاقا فاقد صحنه های فحشا و ضد اخلاقی بود در سینمای آن زمان بود.

وی در رد این مسئله که آتش سوزی سینمای آبادان به ادعای رژیم شاه کار مردم انقلابی بوده است افزود: مخالفت بخش کثیری از مردم در آن مقطع با سینما و فیلم های اکران شده عمدتا بخاطر فساد و فحشایی بود که در کلیت صنعت سینمای کشور وجود داشت. از طرفی تا آن زمان هیچ سینمایی و از طرف هیچ جریانی با حضور مردم گرفتار طعمه حریق تعمدی نشد. یعنی چنانچه مردم معترضی قصد تعرض به سینما را داشتند در ایام تعطیلی آن هم سینماهایی که مشهور به اکران فیلم های با محتوای سکس وفحشا این اقدام را انجام می دادند.

کوشکی تصریح کرد: تنها یک مورد آتش زدن سینما با حضور تماشاگران پر شمار رخ داده است آن هم سینما رکس بوده است. در شرایطی که دربهای ورود و خروج از پشت قفل زده شده بود، در وضعیتی که تیرهای آتش نشانی اطراف سینما از کار افتاده بود، و آن هم در موقعیتی که وقتی خودروهای آتش نشانی با تاخیری نیم ساعته به صحنه آتش سوزی وارد می شوند فاقد آب ومواد اطفاء حریق هستند. خوب زمانی که شما همه این اسناد و مدارک را کنار هم می گذارید به چند سئوال مهم می رسید که آیا مردم مخازن آتش نشانی را تخلیه کرده اند؟! آیا مردم درب خروجی سینما را ازپشت قفل زده اند؟! درحالی که شاید مردم با توجه به مصادیقی که بدان اشاره شد ده ها سینما را آن هم در حد سردر و جلوی سینما را آتش زدند اما حتی به یک نفر هم آسیب نرسید.

وی ادامه داد: حتی زمانی که بعد از واقعه رژیم شاه اعلام کرد مسئولیتی متوجه حاکمیت نیست و افراد انقلابی ضد نظام این اقدام را انجام داده است به هیچ روی دلایل آن مورد پذیرش مردم قرار نگرفت. محاکمه ای هم که قبل از انقلاب در خصوص بانیان این غائله انجام شد فاقد هرگونه خروجی برای مردم بود و جالب اینجاست انگشت اتهام جامعه بسوی ساواک نشانه رفت و نه به طرف نیروهای انقلابی یا هر جریان دیگری.

این کارشناس سیاسی در پایان خاطر نشان کرد: بطور کلی اقدامات خشونت آمیز علیه رژیم از جمله آتش زدن و ارعاب مردم ابدا در فتاوی امام برای مبارزه با شاه قرار نمی گرفت. از طرفی انقلاب اسلامی ما یک انقلاب فرهنگی قائم بر آموزه های اسلامی بود و سوزاندن جمعیت کثیری از مردم مسلمان و هم وطن اصلا در قاموس انقلابیون نبوده است.به همین خاطر ابزار امام برای مبارزه با دیکتاتوری شاه پخش اعلامیه و نوار بود.