ریشه ناآرامی در خاک اقتصاد

بعد از دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، کشورهای غربی به دلیل این‌که در این زمینه ناکام مانده بودند قصد داشتند فضای داخل را ناآرام کنند و سال 88 به این هدف دست یافتند. همین اتفاق امسال نیز افتاد که نتیجه همه این موضوعات اقتصادی است. به‌طوری‌که کشورهای غربی نمی‌خواهند کشورهای دشمنان آنها از پیشرفت اقتصادی داخلی بهره‌مند شوند. در فضای انقلاب اسلامی خصومت جریان‌های غربی کاملا معنادار است. بزرگ‌ترین هدف انقلاب اسلامی گسترش تمدن نوین اسلامی است و در صورت تحقق این مهم، تمدن غرب که در راس آن آمریکا قرار دارد و دیگر کشورهای غربی از نظر اقتصادی با ضعف روبه‌رو خواهند شد. زمانی که این تمدن شکل بگیرد، کشورهای غیرمستکبر تجمع می‌کنند و اوضاع اقتصادی کاملا متفاوت می‌شود و اقتصاد غرب از بین می‌رود. موتور محرک اقتصاد غرب استثمار است و برای این‌که بتواند سلطه خود را در جهان حفظ کند دست به هر کاری می‌زند.اقتصاد غرب نیروی انسانی اصلی و متخصص و منابع اصلی مانند انرژی را از شرق تامین می‌کند. اگر تمدن اسلامی شکل بگیرد اقتصاد غرب با چالش اساسی مواجه خواهد شد. در نتیجه تلاش می‌کنند تا این اتفاق نیفتد. انقلاب اسلامی ایران هم در تئوری خود تمدن‌سازی دارد و هم در حوزه عمل توانسته خود را ثابت کند. نگرانی کشورهای غربی نسبت به ایران از سال 87 همزمان با بیداری اسلامی که رهبر معظم انقلاب آن را مطرح کردند تشدید شد. از همان زمان تصمیم گرفتند از هر روزنه‌ای برای توقف و از بین بردن حکومت اسلامی استفاده کنند. کشورهای غربی قصد دارند در ابتدا حکومت اسلامی را متوقف کنند و بعد باعث تغییر رفتارها شوند و در مرحله پایانی از بین ببرند. فتنه‌هایی هم که پیش می‌آید مانند 88 و موضوعات حقوق بشری می‌تواند بهانه خوبی برای دخالت باشد.

فتنه‌هایی که اتفاق می‌افتد قطعا روی اقتصاد داخلی آن کشور تاثیر می‌گذارد. ناامنی ایجاد کردن در داخل کشور باعث کاهش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و کاهش امنیت اقتصادی می‌شود.

بیشتر از این‌که سرمایه‌گذاری خارجی تحت تاثیر قرار بگیرد، سرمایه‌گذاری داخلی از آن تاثیر می‌پذیرد. همین اقدامات باعث می‌شود تا سرمایه‌گذاران داخلی برای انجام این کار دلسرد شوند و کشورهای غربی نیز به خوبی بر این موضوعات واقف هستند و مشکلاتی مانند حقوق بشر را عنوان می‌کنند که کشورهای دیگر نیز در تجارت با ایران تجدیدنظر کنند. البته برخی در این زمینه معتقدند که سرمایه‌گذاری خارجی کاهش می‌یابد، اما سرمایه‌گذاری خارجی یک توهم است و در هیچ جای دنیا نقش تعیین‌کننده نداشته و ندارد. حتی در چین که اقتصاد بسیار بزرگی در جهان دارد از سرمایه‌گذاری خارجی کمی برخوردار است و عدد قابل توجهی نیست و 90 درصد سرمایه‌های آن کشور از طریق داخل تامین شده است. تولید ملی کشور ترکیه 800 میلیارد دلار و سرمایه‌گذاری خارجی این کشور حدود 16 میلیارد دلار است. در نتیجه می‌توان این موضوع را یک پدیده فانتزی دانست مگر این‌که منافع دیگری بر این موضوع حاکم باشد. شرکت‌های خارجی به دنبال منافع خود هستند. اگر سرمایه‌گذاری خارجی مدیریت شود، خوب است، اما این‌که باعث تغییرات شگفت‌انگیز اقتصادی شود یک توهم است.

دکتر حجت الله عبدالملکی / اقتصاددان