گسترش ناامیدی در غیاب خیالپردازی

برچسب ها - گسترش ناامیدی در غیاب خیالپردازی

سهم خیالپردازی در کارهای نمایشی کشورمان ـ سینما و تلویزیون ـ تقریبا هیچ است و اگر داستان‌های نمایشی، آیینه‌ای از روح یک ملت باشند، چنین نتیجه خواهیم گرفت که مردم ایران تخیل ندارند. این نتیجه‌گیری غلط است. پس چرا خیالپردازی و رویاپروری در داستان‌های ما تا این حد کمیاب است؟ عیب از کجاست و چرا هنرمندان و مدیران ما تا این حد در دایره محدود واقعیت‌گرایی محصور مانده‌اند؟ آنچه به سیاه‌نمایی معروف شده،‌ الزاما و همیشه حاصل اراده فیلمساز برای بیان ناکامی‌ها و شرایط ناگوار نیست، بلکه چه بسا بیشتر به‌دلیل اقامت طولانی و ناامیدانه آنها در زندان واقعیت باشد.
کد خبر: ۱۰۰۲۷۴۲   تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۱/۲۸

ما فرزندان دلیلیم، نه پرخاش

سید علی بطحایی معتقد است ضرورت تدوین منشور اخلاقی برای هیات‌ها ضروری است تا فرهنگ «نقد عالمانه» جایگزین رفتار‌های تنش‌زا شود

ما فرزندان دلیلیم، نه پرخاش

نیازمندی ها