در آزمایشگاه دانشگاه ایالتی اورگان، مخزنی شیشه‌ای پر از مرجان‌های زنده وجود دارد که همچون بخشی از آسمان که هنگام آتش‌بازی روشن می‌شود، می‌درخشد. این گونه از مرجان‌ها به وسعت مرجان‌های اقیانوس نیستند، اما با آنها در یک چیز مهم مشترک‌اند. همه این مرجان‌ها، همزیست هستند. بنابه گفته ویرجینیا ویس، مدیر گروه زیست‌شناسی یکپارچه، هریک از این مرجان‌ها، جلبک دارند و بدون تعامل با آنها سفید می‌شوند و در نهایت از بین می‌روند. مرجان‌ها جلبک‌های فتوسنتزی تک‌سلولی را می‌خورند، اما هضم نمی‌کنند. جلبک‌های درون مرجان‌ها از قندهای کربنی تولید شده در فرآیند فتوسنتز تغذیه می‌کنند و در مقابل، مرجان‌ها هم به جلبک‌ها مکانی امن برای زندگی می‌دهند و از مواد مغذی آنها نیز بهره می‌برند.