افزایش قیمت؛ ارمغان بهره‌وری پایین

در نگاه اول می‌توان گفت از آنجا که هزینه سربار فعلی تولید، مستقیم به محصولات سرریز شده است، افزایش قیمت‌ها از سوی تولیدکنندگان موضوعی کاملا طبیعی و غیرقابل انکار است. اما قبل از هرگونه اظهار نظر درباره چرایی و چگونگی افزایش یا کاهش قیمت‌ محصولات در سطح جامعه، بد نیست به این نکته توجه کنیم که به‌طور کلی کشورمان بسیار گران، پرهزینه و باتعارف اداره می‌شود و همین امر باعث شده تا صنایع و تولیدکنندگان امکان تصمیم‌گیری دقیق و مناسبی در راستای قیمت‌گذاری محصولاتشان نداشته باشند.

این درحالی است که گران اداره شدن کشور باعث شده تا هرگونه سیاستگذاری دولت ناخودآگاه نه تنها به تسهیل فضای کسب‌وکار منجر نشود؛ بلکه به نوعی باعث افزایش قیمت‌های تولیدی در بخش‌های مختلف شود که از این دست می‌توان به سیاست‌های مالیاتی، دستمزد، هزینه‌های انرژی و ده‌ها مورد دیگر اشاره کرد.

اما براستی چاره چیست و باید چه سیاستی را به کار گرفت تا قیمت‌ها در آن محدوده‌ای که معقول است، قرار گرفته و شرایط ایده‌آل حاصل شود؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش لازم است موارد زیر مدنظر قرار گرفته و از سوی مسئولان سازمان‌ها و نهادهای دولتی اجرا شود:

1. بهبود فضای کسب‌وکار: با استفاده از امتیازات این سیاست می‌توان بخوبی امیدوار بود در راستای رقابت سالم و سازنده تولیدکنندگان، شاهد کاهش قیمت‌ها در بخش‌های مختلف باشیم.

2. افزایش بهره‌وری: مهم‌ترین نکته که امروز باعث شده تا تولیدات کشورمان گران تمام شود، نبود بهره‌وری و افزایش هزینه‌های تولید است. بنابراین حال که افق‌های اقتصادی مناسبی برای کشورمان ایجاد شده است، می‌توانیم بهره‌وری را افزوده و کم کم زمینه ارزانی کالاها در بخش‌های مختلف را تدارک ببینیم.

3. حضور تمام‌قد بخش خصوصی: با نگاهی به اقتصادهای موفق، می‌بینیم جایگاه بخش خصوصی غیرقابل‌انکار است و دولت صرفا در راستای سیاست‌های کلان گام برمی‌دارد، اما تقویت بخش خصوصی در ایران هنوز به جدیت پیگیری نشده و نمی‌توان با این روند امیدوار باشیم که بخش خصوصی بتواند جایگاه خود در تولید را تقویت کرده و منطقی شدن قیمت‌ها حاصل شود.

حسین گروسی

عضو کمیسیون اقتصاد