«یوز» بی‌تصویر صدا ندارد

البته این معضل تنها به مساله یوز ایرانی محدود نمی‌شود و موضوعات دیگری را هم دربر می‌گیرد. مثلا ما رستم، دیو سفید، سهراب و ده‌ها شخصیت بسیار جذاب در شاهنامه داریم که هنوز کاری برای معرفی آنها و ورود آنها به بطن جامعه و میان نسل جدید انجام نداده‌ایم اما از طرف دیگر شاهدیم که بچه‌ها عروسک باب اسفنجی را می‌خرند و با آن ارتباط خوبی برقرار می‌کنند.

دلیل این اتفاق چیست؟ قطعا در این است که نسل جدید نسل تصویر است، وقتی تصویر چیزی را می‌بیند با آن ارتباط برقرار کرده و خواهان آن می‌شود. در ایران هم نمونه‌های موفقی در این عرصه داشته‌ایم. مثلا عروسک‌های شکرستان نمونه موفقی در این باره هستند.

بچه‌ها اول انیمیشن شکرستان را دیده‌اند و بعد وقتی عروسک اسکندر را دیده‌اند با آن ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند.

در مجموعه کلاه قرمزی و پسرخاله هم وقتی با عروسک‌ها مواجه شده‌اند درصدد خریدن آنها برآمده‌اند. پس ما باید ابتدا راهی برای ورود پدیده‌های مختلف از طریق تصویر میان بچه‌ها پیدا کنیم، چرا که پس از این مرحله است که به فرهنگسازی‌ها واکنش خوبی نشان می‌دهند.

وقتی تعامل و ارتباط لازم میان نهادهای مختلف برقرار نشده باشد، طبعا نمی‌توان کاری از پیش برد. مثلا ماهواره امید به فضا پرتاب شد، ما نهمین کشوری بودیم که توانستیم چنین کاری را انجام دهیم اما چون برایش فرهنگسازی نداریم، در قالب تصویر و اسباب بازی به بچه‌هایمان ارائه نمی‌شود تا به این اتفاق افتخار کنند.

نمی‌خواهم بگویم هیچ کاری انجام نشده است و انکار کنم برخی فعالیت‌های خوب در این زمینه را؛ اما در واقع عملکرد ما جزیره‌ای و پراکنده بوده است، مثل یوز بی‌تصویری که اگر صدا هم داشته باشد، صدایش نمی‌ماند، گویی که هیچ گاه نداشته است.

محمدحسین فرجو - دبیر شورای نظارت بر اسباب بازی