نهیب سیزدهم

این اوصاف را همه نوشته‌اند، همه عالم می‌دانند بهار دل می‌برد و همین زیبایی بی‌حد است که هرکسی را برای سفر کردن وسوسه می‌کند تا چشم‌هایش را از تماشای نخستین فصل سال سیراب کند و به همین خاطر است که ما بیشتر روزهای بهار و بخصوص سیزدهم فروردینش از خانه بیرون می‌زنیم.

شما که خیال نمی‌کنید ایرانی‌ها نخستین سیزدهم سال را برای رفع بلا به دامان طبیعت سفر می‌کرده‌اند؟ شما که به نحسی سیزدهم اعتقاد ندارید؟ این روز برای نیاکان ما بدشگون نبوده است و آنها، چنان به فرخنده بودنش اعتقاد داشتند که برای جشن گرفتنش به دشت و صحرا می‌رفتند.... اما سیزده به درهای ما، سال‌هاست به داد و ستدی تلخ بدل شده است. طبیعت مادرانه آغوش می‌گشاید تا امید به زندگی را نثارمان کند و ما حتی به خودمان زحمت نمی‌دهیم پس‌مانده خوردنی‌هایمان را از آن دور کنیم تا چه رسد به بردن نخاله‌هایی مانند بطری‌های شیشه‌ای و پلاستیکی که تجزیه نمی‌شود و تا میلیون‌ها سال بی تغییر باقی می‌ماند و مرده ریگ شوم ما برای فرزندانمان می‌شود. حقیقت این است؛ سیزدهم اگر چه ذاتا نحس نیست، ما با خودمان برای طبیعت، نحسی می‌آوریم.امسال جام‌جم نخستین رسانه‌ای است که پیش از دیگر رسانه‌ها به همه ایرانی‌ها نهیب می‌زند تا یادشان بیندازد که طبیعت، یکبارمصرف نیست و مهمانان بی‌ملاحظه‌اش سرانجام روزی به دامانش باز می‌گردد و بعد ناچار خواهند شد جشن‌شان را با بوی تعفن، بر فرشی از زباله و نخاله و در هجوم مگس‌ها برگزار کنند و اگر هم‌چنین نشود، به هر حال یادگارهای ناخوشایندشان، اسباب سرشکستگی نسل‌های بعد می‌شود و گردشگران را از این دیار می‌تاراند.

بیایید امسال ثابت کنیم یادمان بوده است که سیزدهم فروردین هر سال، روز طبیعت است و ما جز سبزه‌های گره زده‌مان که به آب می‌سپریم، قرار نیست چیز دیگری را در طبیعت جا بگذاریم.

مریم یوشی‌زاده