سرنوشتی نامعلوم در‌انتظار‌تیم ملی بوکس

در این بین عمران اکبری و هومن کرمی کنار گذاشته شدند و مرتضی سپهوند به دلیل بالا رفتن سن، دیگر شانسی برای ماندن در تیم ملی کشورمان را نداشت، اما بوکسوری مثل علی مظاهری که جزو امیدهای کسب مدال طلا در بازی‌های آسیایی بود به دلیل آنچه که خودش آن را بی توجهی فدراسیون به ملی پوشان عنوان کرده است بعد از بازی‌های آسیایی عنوان کرد، دیگر در عرصه ملی مبارزه نمی‌کند و در نخستین فهرستی که از سوی کادر جدید مربیگری تیم ملی اعلام شد نیز اثری از اسم سرشناس‌ترین بوکسور حال حاضر ایران نبود و مسوولان تیم ملی نیز از تصمیم خود دفاع کردند تا جایی که مقصودی مدیر تیم‌های ملی در اولین اظهاراتش پس از دعوت نشدن نفر سوم بازهای آسیایی گوانگجو گفت که مظاهری چون خودش دیگر نمی‌خواست برای تیم ملی مبارزه کند دعوت نشد. با این حال تلاش‌های پشت پرده زیادی صورت گرفته تا این سرمایه ملی به میدان مبارزه بازگردد و عملی شدن این موضوع مثل تمام رفت و آمدهای سایر ورزشکاران رشته‌های مختلف نکته جدید و تعجب برانگیزی نخواهد بود!

مشکلات بوکس ایران البته به همین نکته خلاصه نمی‌شود و انتخاب سرمربی تیم ملی هم به یک موضوع چالش‌برانگیز بدل شده است؛ موضوعی که البته قبل از پایان سال 89 با انتخاب غیرمنتظره دو گروه از مربیان داخلی تعجب و انتقادهایی را به دنبال داشت که در واکنش به انتقادهای وارد شده همایون اردلان دبیر فدراسیون مدعی شد که جستجوها برای انتخاب یک سرمربی خوب خارجی ادامه خواهد یافت و تا اواسط بهار نیز مربی جدید معرفی خواهد شد.وی حتی گفته است که مربیان کوبایی و روس اولویت‌های تیم ملی هستند.این درحالی است که منوچهر مقصودی نایب رئیس فدراسیون و مدیر تیم‌های ملی بوکس گفته است که مربیان تیم ملی ایرانی هستند و اگر مربی خارجی استخدام شود برای تیم‌های پایه به کار گرفته خواهد شد!

دوگانگی‌ها در بوکس به همین جا ختم نشده است و تیم‌های مربیگری انتخاب شده که می‌خواهند تیم ملی را در راه مسابقات انتخابی المپیک به شرایط خوبی برسانند، نسبت به سرنوشت این تیم چندان خوش بین نیستند. مرتضی کریمی سرمربی تیم ملی در این باره اظهار نظری جنجالی داشته و گفته است که تیم کنونی پتانسیل کسب سهمیه المپیک را ندارد! وقتی این موضوع را با سرمربی تیم کشورمان مطرح می‌کنیم توضیح می‌دهد که در تیم کشورمان جوانگرایی صورت گرفته و در شرایط کنونی بوکسورها کم تجربه و از شرایط کسب سهمیه دور هستند. به همین خاطر است که نمی‌توان در مسابقه‌های کسب سهمیه المپیک به تیم کنونی ملی چندان امیدوار بود.

اگر این ادعای کریمی به واقعیت منجر شود بدون شک ضربه بزرگی به بوکس ایران وارد خواهد شد چرا که حضور در المپیک تجربیات گرانبهایی را به دنبال دارد و در اکثر ادوار ایران دارای چندین نماینده در این بازی‌ها بوده است و حتی در المپیک پکن مرتضی سپهوند تنها در یک مبارزه برای قرار گرفتن در جمع 4 بوکسور برتر کم آورد یا مظاهری مقابل قهرمان المپیک با اختلافی ناچیز باخت. هرچند کریمی با عنوان کردن این موضوع به نوعی قصد داشته واقعیت‌های بوکس ایران را به اطلاع علاقه‌مندان به این رشته برساند و به نوعی سطح توقعات را پایین بیاورد ولی این ادعای وی برای مسوولان بوکس کشور چندان خوشایند نیست. آنها که با وجود به راه انداختن جو زیادی در خصوص به خدمت گرفتن سرمربیان بزرگ کوبایی یا روسی در نهایت نتوانستند این ادعای خود را عملی‌ کنند، مشخص نیست که حتی در صورت عقد قرارداد با مربیانی از کشورهای یاد شده از آنها در چه مقطعی از تیم‌های ملی استفاده خواهد شد، نسبت به اظهارات کریمی جبهه‌گیری کرده‌اند و از وی خرده گرفته‌اند که چرا این‌گونه اوضاع و احوال کنونی تیم ملی بوکس را علنی کرده است. همایون اردلان دبیر فدراسیون بوکس در این زمینه واکنش نسبتا تندی از خود بروز داده و گفته است: صمدی و کریمی در این رابطه صحبت‌هایی را مطرح کرده‌اند. البته من برای ادعای صمدی ارزش قائل هستم چرا که وی از قهرمانان بنام بوکس ایران بوده و از کارشناسان قابل احترام است. ولی از کریمی انتظار چنین حرف‌هایی را نداشتم. ما اردو می‌‌گذاریم تا تلاش کنیم نتیجه بگیریم ولی اگر قرار بر این باشد که سهمیه نگیریم همان بهتر که اصلا شروع نکنیم. قبول دارم که گرفتن سهمیه المپیک بسیار دشوار است ولی باید تمام سعی خود را انجام دهیم تا در رقابت‌های باکو سهمیه المپیک را کسب کنیم. من نمی‌گویم که در المپیک مدال کسب می‌کنیم اما دست کم باید سهمیه ورود به بازی‌های المپیک را کسب کنیم چرا که انتظاراتی از بوکس وجود دارد که باید به آنها جامه عمل پوشاند.

جالب‌تر این‌که مدیر تیم‌های ملی هم عقیده‌ای مشابه با سرمربی تیم ملی در این زمینه دارد.وقتی از منوچهر مقصودی در این رابطه پرسیدیم پاسخ داد: شاید حق با سرمربی تیم ملی است. در واقع فکر می‌کنم کریمی درست گفته است.البته وی بحث تجربه را وسط کشیده است ولی به عقیده من فقط این موضوع عامل افت تیم نیست.با این حال باید تمام تلاش خود را به کار بگیریم تا بتوانیم در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک خوب ظاهر شویم. این را هم باید بگویم که در باکو در اوزان سبک نفرات اول و دوم سهمیه می‌گیرند ولی از وزن 67 کیلوگرم به بالا سهمیه المپیک فقط به نفرات برتر هر وزن تعلق می‌گیرد.

شاید یکی از جالب‌ترین اتفاقات اخیر بوکس ایران در عرصه ملی انتخاب 2 سرمربی برای تیم ملی است که به طور حتم با اختلاف نظرهایی مواجه خواهد شد.درست در روزهایی که صحبت از انتخاب یک سرمربی نامدار خارجی برای تیم ملی بوکس مطرح بود فهرست بلند بالایی از مربیان داخلی منتشر شد که از روزهای پایانی سال گذشته تاکنون تیم ملی کشورمان را تمرین داده‌اند. حسین نهرودی که سابقه‌ای نسبتا طولانی در تیم‌های ملی دارد و در مقاطع مختلف هدایت تیم کشورمان را برعهده داشت به همراه غلامرضا کریمی دیگر مربی باسابقه بوکس ایران به عنوان مربیان تیم ملی بوکس هدایت 2 گروه از ملی‌پوشان را در دست گرفته‌اند تا از بین آنها ترکیب تیم ملی برای مسابقات جهانی آذربایجان شناخته شود، اما نکته مبهمی که در این بین وجود دارد به تفکرات متفاوت 2 مربی که به طور حتم سلایق آنها با یکدیگر یکسان نخواهد بود برمی‌گردد. این‌که تصمیم گیرنده نهایی تیم ملی کدام مربی خواهد بود پرسش بی پاسخ جامعه بوکس است که توجیهات مسوولان دراین‌باره چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

منوچهر مقصودی، نایب رئیس فدراسیون بوکس و مدیر تیم‌های ملی در این رابطه به «جام‌جم» گفت: این کار ما باعث ایجاد انگیزه می‌شود.در واقع 2 تیم تشکیل دادیم تا آنها با یکدیگر رقابت کنند البته گفتیم که نه مربیان و نه بازیکنان هر گروه هیچ کاری به گروه دیگر نداشته باشند. البته ممکن است در حین برگزاری اردوها جابه‌جایی‌هایی انجام دهیم.ما سرمربیان این دو تیم را از افراد کهنسال انتخاب کردیم که از تجربیات بالایی برخوردار هستند و تقریبا اکثر بوکسورها جزو شاگردان این دو مربی بوده‌اند. از طرفی خود من و نهرودی هم بر هر دو تیم نظارت کامل خواهیم داشت تا همه چیز تحت کنترل باشد. وی با اشاره به برگزاری مسابقات انتخابی برای تیم ملی، اضافه کرد: ما در فدراسیون، کمیته فنی داریم و تصمیم بر آن بوده که در هر 21 روز یک دوره مسابقه انتخابی درون اردویی بگذاریم تا غربال صورت بگیرد. ابتدا 30 نفر در اردو می‌مانند و در دومین غربال هم تعداد اردونشینان به 24 نفر می‌رسد. به همین ترتیب ادامه می‌دهیم تا نفرات اصلی تیم ملی را انتخاب کنیم.

البته باید دید راهی که بوکس ایران در پیش گرفته به کجا خواهد انجامید و آیا بوکسورها ظرفیت پذیرش تصمیم‌های مربیان را دارند؟ در هر صورت بوکس راهی را پیشه کرده که سال گذشته کاراته ایران پیمود و البته به اهدافش نرسید. مسوولان کاراته نزدیکی 2 تورنمنت جهانی صربستان و بازی‌های آسیایی گوانگجو را بهانه‌ای برای شکافتن بدنه تیم ملی و تفکیک آن به 2 تیم مطرح کرده بودند که البته از سوی جامعه کاراته مورد پذیرش واقع نشد و توجیه مناسبی نبود.باید دید این تجربه در بوکس چه سرنوشتی را دنبال خواهد کرد.