ایران و بازی با بزرگان

البته در این مسیر همگان از فاصله ورزش ایران با ورزش جهان آگاه هستیم و چنانچه انتظارات‌مان بر مبنای توانایی‌ها باشد، می‌توانیم نتایج منطقی از تیم ملی بسکتبال انتظار داشته باشیم. بازی با بزرگان از جام استانکوویچ در چین آغاز شد، سپس با سفر تیم ملی به ترکیه و لیتوانی ادامه پیدا کرد تا تیم ملی با تجربه بالاتر روانه بازی‌های جهانی در ترکیه شود. معمولا در بازی‌های تدارکاتی به دنبال عدد نیستیم. در بازی تدارکاتی باید ببینیم تیم ما کجا قرار دارد و به کجا باید برسد. بازی‌های جام بوریسلاو استانکوویچ برای تیم ملی بسکتبال یک فرصت بود. بازی با برترین‌های قاره‌ها هر کدام در جای خود قابل اعتنا و بررسی است.

اسلوونی تیمی اروپایی است که بسکتبال صاحب‌سبک یوگسلاوی سابق را به نمایش گذاشته است. استرالیا با بازیکنان بلندقامت و بسکتبال باتاکتیک خود حریف دیگر ایران بود که رویارویی با این تیم درس‌های خوبی برای بسکتبال ایران داشت. چینی‌ها قبل از بازی‌های جهانی یا المپیک بازی‌های خوبی برگزار می‌کنند. امسال نیز کارل چینگ، رئیس سابق فیبا ـ آسیا دست به ابتکار جالبی زد و از 3 تیم بسکتبال جهان دعوت کرد تا همراه چین بازی‌هایی تحت‌عنوان استانکوویچ را در این کشور برگزار کنند. قبل از بازی‌های المپیک پکن رقابت‌هایی با نام دایموند بال برگزار شده بود. در بازی‌های امسال تیم‌های اسلوونی، استرالیا و ایران به همراه چین ارزش مسابقات را بالا بردند. هر چهار تیم ماه آینده در بازی‌های جهانی حضور دارند و از این بابت جام استانکوویچ چین فرصت خوبی برای ارزیابی این تیم‌ها بود. چینی‌ها از سابقه بیشتری در رقابت‌های جهانی و المپیک برخوردار هستند و بر این اساس بازی‌های تدارکاتی خوبی برگزار می‌کنند، مثل بازی با لیتوانی یا استرالیا. آنها 8 بار به المپیک رفتند و 7 بار در رقابت‌های جهانی شرکت کردند. برای ایران که در بازی‌های جهانی ترکیه با تیم اسلوونی همگروه است فرصتی مغتنم پیش آمده بود تا سطح توانایی خود را با تیم چهارم اروپا در سال گذشته بسنجد. این بازی‌ها مثل ویلیام جونز نبود و بر همین اساس تیم ملی بسکتبال قوی‌تر در بازی‌ها شرکت کرد. جام استانکوویچ را در دوره‌های قبل لیتوانی، یونان، اسلوونی، آنگولا و استرالیا بردند و در دوره اخیر باز هم اسلوونی قهرمان شد و استرالیا و چین در رده‌های دوم و سوم قرار گرفتند.ایران با اسلوونی در روز اول بازی‌های استانکوویچ به میدان رفت. اسلوونی در بازی‌های لهستان تیم چهارم اروپا شد. این کشور کوچک با 2 میلیون نفر جمعیت، بسکتبال پیشرفته و متکی به سبک‌های روز بسکتبال دنیا دارد. آنها 5 بازیکن در لیگ NBA دارند. در بازی‌های چین «راشو نسترویچ» بازیکن تورنتو امتیازآورترین بازیکن مسابقات شد. «بنو اودری» از ساکرامنتو، «پریموز بردزیچ» از میلواکی، «ساشا ووجاچیچ» از لس‌آنجلس و گوران دراچیچ از فونیکس بازیکنان شاخص اسلوونی به‌شمار می‌روند. ایران برابر اسلوونی بازی خوبی نکرد. باخت با 33 امتیاز اختلاف یک طرف، اما‌ طرف دیگر آن، بازی ناهماهنگ تیم ملی بود. کسی انتظار برد برابر تیم چهارم اروپا را در این مسابقه نداشت اما انتظار این بود، بعد از بازی‌های چین تایپه تیم ملی بهتر ظاهر شود. بازی دوم با چین هم چنگی به دل نزد. ناهماهنگی در کار گروهی و تمایل بازیکنان به بازی فردی، دفاع ضعیف و کمبود بازیکن پست 5 شکست در این دیدار را هم به دنبال داشت. چین که یائو مینگ را حتی در بازی‌های جهانی در اختیار نخواهد داشت، بدون این بازیکن و با بازی جیان لیان به اتفاق ژی ژی بازیکن کهنه کار خود، کمبود بازیکن در زیر سبد را پر‌کرد. در سومین مسابقه، تیم ایران بازی روانی برابر استرالیا ارائه کرد و در دقایق پایانی با 9 امتیاز به نماینده اقیانوسیه باخت. جنگندگی بازیکنان در این بازی بسیار چشمگیر بود. استرالیا اندرو بوگات بازیکن میلواکی را در اختیار نداشت اما پاتریک میلز از پورتلند و دیوید اندرسون از هیوستون در ترکیب تیم ملی کشورشان حضور داشتند.نوسانات بازی تیم ملی بسکتبال در بازی دوباره با چین ادامه پیدا کرد. هر چند در نیمه اول تیم ملی برتری محسوسی داشت اما در نیمه دوم همان اشتباهات 3 بازی قبل ‌سراغ تیم‌آمد و این بار نیز به چین باختیم. مشکلات تیم ملی علاوه بر بازی انفرادی، به غیبت 2 بازیکن شاخص باز می‌گشت؛ حامد آفاق و حامد حدادی که البته نبود حدادی محسوس‌تر بود. در غیاب حدادی با همه تلاش کاردوست و نبی‌پور این بازیکنان نتوانستند جای خالی حدادی را پر کنند و تیم ملی در همه بازی‌ها زیر سبد مشکل داشت. در بازی پیرامونی هر چند ماتیچ سرمربی صرب تیم ملی از نفراتی مثل داوودی، داوری یا کامرانی به‌طور همزمان استفاده کرد اما نتیجه‌ای نگرفت چون هر 3 نفر گارد راس هستند و در غیاب حدادی جایز نبود تیم ایران با دو گارد راس بازی کند. نقش کمرنگ زندی هم باعث شد تا بار حملات روی دوش صمد نیکخواه‌بهرامی بیفتد که او هم در بازی‌ها بازیکن بی‌اشتباهی نبود. ماتیچ از سامان ویسی هم نتوانست درست استفاده کند تا گره بازی ایران در پست‌های پیرامونی باز نشود.

اوشین ساهاکیان با دوندگی و ریباند نقش همیشگی خود را ایفا کرد اما نقطه عطف بازی تیم ایران، ارسلان کاظمی بود. کاظمی در بازی‌های استانکوویچ به اعضای تیم ملی پیوست و با توجه به زمان کم، بازی‌های خوبی به نمایش گذاشت و در واقع ما را به وجود پدیده بسکتبال ایران امیدوار کرد. ماهیت بازی تدارکاتی همین است و فقط نباید به نتیجه توجه کرد. سرمربی تیم ملی در 3 دیدار خود از تمامی بازیکنان استفاده کرد. ما توجه کمتری به نتیجه داریم و هدف از حضور در این مسابقات آماده شدن تیم برای مسابقات جهانی و کسب تجربه است.

تجربه استرالیا و اسلوونی و چین به مراتب بیشتر از ماست، ضمن این‌که چند بازیکن ما اشتباهات بچگانه‌ای را انجام دادند اما در مجموع بازی‌هایی که ایران در چین برگزار کرد، جنبه‌های تدارکاتی مثبت زیادی داشت. البته باید توجه کرد بازی بیش از اندازه با رقبای سخت و باخت‌های پی‌در‌پی ممکن است به تیم ضربه بزند و نفرات را سرخورده کند.

انگیزه‌ها را کاهش دهد و بازیکنان را ناامید سازد. بنابراین برنامه‌ریزی باید به‌گونه‌ای باشد که تیم ایران تا قبل از بازی‌های ترکیه بتواند بازی‌هایی را هم ببرد. ضعف‌های فنی را در تمریناتی که به همین منظور ترتیب داده می‌شود، برطرف کند چون مسابقات پیوسته ممکن است زمانی را برای رفع کاستی‌ها باقی نگذارد.