وینس ون

از بازی در نمایش‌های مدرسه‌ای شروع کرد و به تدریج وارد گروه‌های تئاتری غیرحرفه‌ای و مستقل شد. در یکی دو آگهی تبلیغاتی تلویزیونی ظاهر شد و پس از پایان تحصیلات متوسطه، راهی هالیوود شد تا بخت خود را در این شهر شلوغ بیازماید. او می‌خواست بازیگر فیلم‌های غیرمتعارف و سنگین بشود، ولی شکست‌های پی‌درپی را تجربه کرد و نقش‌های زیادی را از دست داد. به پیشنهاد دوستانش به سمت کارهای تلویزیونی رفت. توانست بازیگر مجموعه‌های اکشن و خانوادگی تلویزیونی شود، ولی هدف اصلی‌اش بازی در فیلم‌های سینمایی بود. اولین نقش مهم سینمایی‌اش را سال 1993 در فیلم «رودی» بازی کرد. هنگام بازی در این فیلم بود که جان فاورو را ملاقات کرد. آنها خیلی زود تبدیل به دوستانی صمیمی شدند و از آن زمان تاکنون در فیلم‌های زیادی با یکدیگر همبازی شده‌اند. در سال 1996 «تاب‌خورها» را بازی کرد که موفقیت خوبی برایش به ارمغان آورد. فیلمنامه این فیلم را جان فاورو نوشته بود. ون هنگام بازی در این فیلم امیدوار بود حضورش در یک نقش تازه، کمک کند تا او تبدیل به بازیگری موفق و سرشناس شود. این فیلم تمام آنچه را که می‌خواست در اختیارش گذاشت و او تبدیل به یک بازیگر معروف شد. از این زمان به بعد او هنر‌پیشه‌ای شد که نقش‌هایش را خودش انتخاب می‌کرد. «یک مکان خشک و سرد»( 1998)‌ چهره تازه‌ای از وی را به نمایش گذاشت. ولی فیلم‌هایی که در سال‌‌های اخیر بازی کرده، کمدی‌های خانوادگی بوده‌اند که شکل و لحن مشابهی دارند. استیون اسپیلبرگ در قسمت دوم «پارک ژوراسیک( »1997)‌ از او استفاده کرد. اما این فیلم و موفقیت آن، باعث شد تا ون بتواند در فیلم‌های حادثه‌ای بیشتری بازی کند. هنوز هم در نمایش‌های تئاتری بازی می‌کند. پس از ترک سیگار به جنبش ضد استعمال دخانیات پیوسته است. کارهای مطرح او عبارتند از: «چهار کریسمس»، «آقا و خانم اسمیت»، «عروسی خراب کن‌ها»، «بازی وسطی» و «استنلی و هاچ.»