ایستگاه آرامش

خودتان را زیادی تحویل نگیرید

خانم الف، خصوصیات رفتاری زننده‌ای دارد که اطرافیان را ناراحت می‌کند و باعث می‌شود دیگران علاقه‌ای به معاشرت با او نداشته باشند. احساس خودبزرگ‌بینی دارد و خود را آدم مهمی می‌داند. فکر می‌کند آدم منحصربه‌فردی است و دیگران باید به صورت ویژه‌ای با او تا کنند. تحمل انتقاد ندارد و از این که هرکسی به خودش اجازه می‌دهد از او انتقاد کند، عصبانی می‌شود. فقط نظر خودش را قبول دارد و همیشه دنبال راهی است که بتواند شهرت و ثروت زیادی کسب کند. رفتارهای او، خون اطرافیانش را به جوش آورده است!

کد خبر: ۲۸۷۶۰۳

بررسی مشکل

این حالت یک نوع اختلال شخصیت است که به «اختلال شخصیت خودشیفته» معروف است. شیوع این نوع اختلال شخصیت روبه افزایش است. خطر وقوع این اختلال در فرزندان افراد مبتلا ممکن است بیشتر از دیگران باشد؛ چون آنها احساس غیرواقع‌بینانه خودبزرگ‌بینی، زیبا بودن و باهوش بودن را در ذهن فرزندان خود نیز می‌کارند.

این افراد همدلی نشان نمی‌‌دهند و تنها برای دستیابی به هدف‌های خودخواهانه خودشان تظاهر به همدردی می‌کنند. اعتماد به نفس این بیماران شکننده است و آنها مستعد افسردگی‌اند. مشکلات بین فردی، مشکلات شغلی، طرد شدن و از دست دادن محبت دیگران، از فشارهای روانی شایعی است که خودشیفته‌ها با رفتارشان برای خودشان ایجاد می‌کنند. اختلال شخصیت خودشیفته، اختلالی مزمن و صعب‌العلاج است. این گونه بیماران پیوسته باید متحمل ضربه‌هایی شوند که در نتیجه رفتار خودشان یا وقایع زندگی بر خودشیفتگی‌شان وارد می‌شود. آنها نمی‌توانند پیری را تاب بیاورند؛ چون زیبایی، قدرت و مزایای جوانی برایشان مهم است. به همین دلیل در برابر بحران‌های میانسالی آسیب‌پذیرتر از دیگران هستند.

درمان

درمان این اختلال دشوار است، چون اگر قرار باشد پیشرفتی در کار حاصل شود، بیمار باید از خودشیفتگی‌اش دست بردارد. برخی بالینگران گروه درمانی را برای بیماران توصیه می‌کنند تا بیماران بتوانند چگونگی مشارکت با دیگران را یاد بگیرند و در شرایط ایده‌آل، واکنشی توام با همدلی نسبت به دیگران نشان دهند.