قصه «ترور خاموش» برای مخاطب ملموس است

مدتی پیش خبری منتشر شد مبنی بر این‌که شما در مقطعی از گروه جدا شده اید. با این حساب نگارش فیلمنامه چند قسمت از سریال به عهده شما بوده است؟
طرح اصلی سریال مربوط به آقای اصفهانی است که ناظر کیفی سریال هم هست. من در ابتدا پنج شش قسمت از سریال را نوشتم و با توجه به نظر آقای اصفهانی تغییراتی روی این چند قسمت اعمال و فیلمنامه بازنویسی شد. می‌توانم بگویم حدود ده قسمت از فیلمنامه سریال را من نوشتم. از یک جایی به بعد هم تلویزیون نظراتی داشت که من تغییراتی را که موافق بودم روی فیلمنامه اعمال کردم. اما از یک جایی ترجیح دادم از پروژه جدا شوم و کار به نویسنده دیگری محول شود. با توجه به دوستی و شناختی که از آقای تراب‌‌نژاد داشتم، احساس می‌کردم از عهده کار برمی آید. بنابراین از او خواستم بیاید و کار را بعد از من ادامه دهد. جلساتی با هم داشتیم و من تا جایی که روند شخصیت‌ها را طراحی کرده بودم، به آقای تراب‌نژاد منتقل کردم و از مرداد ماه از پروژه جدا شدم و هیچ اطلاعی از تغییراتی که در قسمت‌هایی که من نوشتم، داده شد ندارم.
مگر خودتان بیننده سریال نیستید که بدانید چه تغییراتی روی فیلمنامه شما اعمال شده است؟
متاسفانه ندیدم. حقیقت این است که فرصت نکردم سریال را دنبال کنم. اما تا جایی که جسته گریخته بیننده سریال بودم، متوجه شدم همان فیلمنامه است. البته دوستان لطف داشتند و نام من را هم در تیتراژ ذکر کردند. البته ما توافق کردیم نام من و آقای تراب‌نژاد در تیتراژ قسمت‌هایی که من نوشتم بیاید و از آن به بعد فقط نام ایشان به تنهایی بیاید. چون به هر حال حق مطلب را ایشان ادا کرده‌اند و بیست و چند قسمت را نوشته‌اند و به نوعی مالک معنوی بیشتر قصه آقای تراب‌نژاد است. البته حدود 60 درصد فیلمنامه‌ای که من نوشتم ساخته شده و حدود 40 درصد هم به کار اضافه شده است.
یعنی خط و ربط داستان هیچ تغییری نکرده است؟
داستانی که من نوشتم بدین گونه بود که با خانواده صبوری داستان آغاز و بیننده با مساله این خانواده تا پنج شش قسمت آشنا می‌شد و بعد از آن مامور امنیتی وارد ماجرا می‌شد.
اما داستان سریال با موضوع کودک همسری آغاز شد.
این موضوع جزو داستان و فیلمنامه من نیست و بعد به متن اضافه شده است. چون من قصه را کاملا از زاویه دید خانواده نوشتم و بعد به فراخور و صلاحدید مجموعه و آقای اصفهانی قرار شد داستان از بعد اجتماعی خارج شده و به ابعاد بین‌المللی مواد مخدر هم پرداخته شود.
بر همین مبنا من دو قسمت دیگر از فیلمنامه را نوشتم که داستان خودکشی دانشجوها و قرص‌هایی که اشکال عجیبی روی آنها حک شده، مربوط به همان بخش‌ها بود.
با توجه به سریال قبلی شما «سارق روح»، به نظر می‌رسد که ترور خاموش تخصصی‌تر، حرفه‌ای‌تر و جذاب‌تر نوشته و ساخته شده است.
من فکر می‌کنم در حق سارق روح جفا شد. این‌که پخش آن به صورت هرشبی نبود و از شبکه پنج پخش شد که مخاطب کمتری به نسبت شبکه‌های دیگر دارد. اگر این اتفاق نمی‌افتاد، تاثیر بیشتری داشت. چون موضوع بسیار انتزاعی داشت و این‌که بتوانی چنین موضوعی را به یک موقعیت تصویری که برای همه قابل فهم باشد، تبدیل کنی که در چارچوب تلویزیون هم قرار بگیرد، کار سختی است. ضمن این‌که مساله اعتیاد که در ترور خاموش مطرح شد، موضوع آشنایی برای مخاطبان است و امکان کار اکشن هم دارد.
نکته‌ای که در همین قسمت‌های ابتدایی خیلی به چشم می‌خورد، پرگویی برخی بازیگران به‌خصوص نقش دکتر صفایی با بازی سعید راد است که گاهی به شعار تبدیل می‌شود.
آنها دیالوگ‌های من نیستند. البته در سارق روح هم وجود داشت. به هر حال طبیعی است وقتی یک مجموعه سفارش‌دهنده یک کار می‌شود، ترجیح می‌دهد موضوعات مدنظر خودش را وارد قصه کند و برخی نکات را در قالب دیالوگ به مرم منتقل کند. ضمن این‌که شاید خیلی از قسمت‌هایی را که سعید راد بازی می‌کند، فیلمنامه من نباشد. چون من چند سکانس بیشتر در اتفاق عملیات ننوشته بودم. اما به هر حال طبیعی است که برخی تفکرات و سیاست‌های سفارش‌دهنده پشت دیالوگ‌های بازیگران باشد.
گویا داستان‌ها براساس پرونده‌های واقعی نوشته و ساخته شده است.
بله بخشی از داستان‌ها براساس پرونده‌های واقعی است. در سارق روح هم همین اتفاق افتاد. البته نمی‌توانم بگویم کدام بخش از داستان واقعی است و کدام بخش تخیلات نویسنده بوده؛ البته آقای اصفهانی طرح را بر اساس پرونده‌های واقعی نوشته است.

زینب علیپور طهرانی

رسانه