در دفاع مقدس همه مردم ایران سرباز شدند / جنگ هیچوقت برای زنان تمام نمی شود

به گزارش جام جم آنلاین مرتضی سرهنگی با بیان این جمله که جنگ نشانه رنج و امید بشر است٬ گفت: ادبیات جنگ در همه جای جهان قابل احترام و دارای ارزش ملی است؛ چراکه این ارزش به قیمت جان و شکوه هر مملکتی به دست می‌آید. برای همین است که به موازات پیر شدن سربازان یک کشور باید از خاطراتشان محافظت کرد تا جامعه مسیر پیشرفت را طی کند.

این نویسنده ادبیات جبهه و جنگ تاریخ رسمی جنگ را خالی از حضور زنان دانست و اذعان کرد: در طول جنگ‌های تاریخ هیچ وقت درباره زنان صحبت نشده و جنگ‌ها همیشه نظامی و مذکر معرفی شده‌اند.

وی در خصوص محاسبات نیروهای دشمن در هشت سال دفاع مقدس گفت: زمانی که دشمانان به کشورمان هجوم آوردند تمام محاسباتشات درست بود جز اینکه در این جنگ همه مردم سرباز خواهند شد. وی افزود: نمونه بارز این موضوع را می‌توان در ۳۶ هزار شهید دانش‌آموز مشاهده کرد که برای دفاع از کشور در جبهه‌های نبرد حاضر شدن که این موضوع ارتباط مستقیم با حمایت زنان از جنگ دارد.

سرهنگی رنج نبود مردان در جامعه را با رنج کودکان و زنان مقایسه کرد و گفت: در یکی از خاطرات به یاد دارم که همسر یکی از رزمندگان اذعان می‌کرد کودکشان در همان روزهای اولی که پدرش در خانه نبود بهانه می‌گرفت اما بعد از مدتی٬ دیگر حرفی از پدرش نزد. همان بانوی رزمنده تعریف می‌کرد که با سکوت کودک٬ موهای سپید فرزندش را دید که در فراق پدرش سپید شده بود.
این نویسنده با اعلام اینکه هنوز قیمت تمام شده جنگ برای ما محاسبه نشده است بیان کرد: متاسفانه در تاریخ‌نویسی جنگ به نقش زنان توجه نمی‌کنند و این وظیفه ادبیات و زنان است که باید قیمت تمام شده جنگ را دربیاورند.

وی ادامه داد: جنگ دو دستور زبان دارد که یکی عرصه جنگ است و دیگری دستور زبان تعقلی است که باید بعد از جنگ به سمت دستور تعقلی حرکت کنیم. و این برای ما یک ضعف ما محسوب می‌شود که نتوانسته‌ایم این مسیر را طی کنیم.

وی با تاکید بر اینکه سینما هم همانند ادبیات می‌تواند چهره زنان را در جنگ نشان دهد تصریح کرد: جنگ برای سربازان و مردان تمام می‌شود٬ اما برای زنان تمام نخواهد شد؛ چراکه وقتی مادری چشم انتظار آمدن پیکر فرزندش است مسلما جنگ هیچ وقت برای او تمام نخواهد شد.

نویسنده کتاب اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی٬ جنگ را بزرگتر از خیالات انسانی دانست و گفت: خاطرات جنگ را سربازان می‌نویسند که ادبیات ضعیفی دارند. پس وقتی خاطرات آن‌ها را به رشته تحریر در می‌آوریم نباید در آن مبالغه کنیم٬ چراکه مبالغه موجب شکست ادبیات شکست خواهد شد. بزرگترین نقص ما مطالعه و تحقیق بوده است چنانکه بعد از این همه سال همچو یک کودک نوپا هستیم که شاید نتوانیم به شکل کامل ادبیات جنگ را کار کنیم.

سرهنگی با بیان اینکه زنان را در عرصه ادبیات جنگ نقش آفرین هستند گفت: اکنون در برخی از استان‌ها زنان ما در حوزه ادبیات جنگ نقش آفرین هستند که می‌توانند ادبیات جنگ را با یک رویکرد جدید مواجهه کنند و این نقطه روشنی برای ما محسوب می‌شود.

وی افزود: در حقیقت ادبیات جنگ محموله‌ای در سینه سربازان است که باید روی سینه کاغذ بیاوریم تا آن دوران زنده بماند.
سرهنگی در پایان با تاکید بر اینکه باید از مبالغه دوری کنیم تشریح کرد: خاطره مثل دانه گندم می‌مانند. وقتی آن خاطره نوشته می‌شود تبدیل به گندم‌زا خواهد شد و وقتی آن نوشته خوانده شد در حقیقت قرص نانی است که ذهن را خوراک می‌دهد. پس ما باید کاری کنیم که دست‌مان از فداکاران جامعه کوتاه نشود.

فاطمه بهبودی یکی دیگر از مهمانان این نشست با اعلام اینکه ما کودکان دوره جنگ هستیم گفت: ما از آن دوره چیزی ندیدیم و فقط به خاطرات پشت جنگ محدود می‌شود. اگر جوانمردی پدران و برادران ما نبود شاید ما هم نبودیم؛ به قول آقای سرهنگی همین که چراغ‌های بالاس سر ما روشن است نشانه خون‌هایی است که داده‌ایم.

بهبودی ادامه داد: کودکی ما هم با جنگ تمام شد که اگر جنگ نبود می‌توانست به شکل دیگری رقم بخورد. فکر می‌کنم ما که جنگ را ندیده‌ایم٬ می‌توانیم دقیق‌تر و منطقی‌تر اتفاقات جنگ را با نوشته‌هایمان بیان کنیم و مخاطبان عام‌تری جذب کنیم.

نویسنده پوتین قرمز‌ها در پایان با تاکید بر اینکه می‌خواهد پشت جنگ را روشن‌تر و واضح‌تر بیان کند گفت: اگر مقاومت زن‌ها در پشت جنگ نبود مردها نمی‌توانستند به تنهایی از کشور دفاع کنند.