پس از کشته شدن ناصرالدینشاه در 1313 قمری و به دنبال تضعیف دولت ایران و قدرت گرفتن عثمانی، تجاوزات عثمانی در سرحد ایران افزایش یافت. ضمن این که اختلافات ارضی ایران و عثمانی نیز کماکان پابرجا بود و دولت ایران با وجود ضعف سیاسی و نظامی، حاضر به تسلیم در برابر خواستههای عثمانیها نبود و همواره بر حق حاکمیت خود در مناطق مورد اختلافی که پیشتر به آنها اشاره شد، تأکید میکرد.