با وجود این‌که 56 بهار را پشت سر گذاشته اما مانند شخصیت محبوب حسنی، شوخ‌طبع ، بذله‌گو و شیطان است. مهرداد نظری می‌گوید اکنون هم به مردم می‌گویم من هنوز همان پسربچه هفت ساله هستم که عاشق مدرسه بود. او الان خودش پسری نوجوان، پر‌انرژی و شیطان با نام «علی» دارد. یادش بخیر؛ وقتی ترانه تیتراژ برنامه خوانده می‌شد او در قاب تصویر راست و چپ می‌رفت: «شادی و شور و خنده حسنی کلاس چنده؟ رفته کلاس اول خوشحاله و می‌خنده بارون ریزه‌ریزه حسن چقدر تمیزه/ خوب و زرنگ و آقاست پیش همه عزیزه...» در برنامه «شادی و شور و خنده» او نقش یک کودک دبستانی را بازی می‌کرد که در یک کلاس تک‌نفره با گوینده‌ای که دیده نمی‌شد، حرف می‌زد. معلم حسنی خانم شیردست بود که هیچ‌وقت او را نمی‌دیدیم. حسنی دانش‌آموز مودبی بود و به قول خودش سیخونکی پشت نیمکت می‌نشست و از جایش تکان نمی‌خورد. بعد از پخش این برنامه چند سالی غایب بود تا این‌که دوباره با سریال «آخرین بازی» سر و کله‌اش پیدا شد ولی بعد از آن باز هم حضورش در دنیای تصویر کمرنگ شد.

شوخ‌طبع ی، انگار آغشته و سرشته با جوهر و جوهره ما ایرانی‌هاست، همچنان که ادبیات و شعر. در هر شرایطی، اگر پا دهد، دست به شوخ طبعی می‌زنیم که باعث لطافت فضا شود و انبساط خاطر حاصل گردد. از حوزه سیاست، جدی‌تر و خشک‌تر هم داریم؟.... در همین فضا اگر اتفاق افتد و زمینه‌اش جور شود، این ابتکار عمل را داریم که هوای خشک سیاست را به لطافت طنز و تبسم، تر و تازه کنیم.