سرگشته‌ در دیار ظلمت

آنهایی که با ما همراه هستند، می‌دانند یکی از دغدغه‌هایمان بازی‌های نسل هفتم به بعد بوده و هست. منظور همان سختی و چالشی است که به پایان رساندن هر مرحله را تبدیل به یک پیروزی فاتحانه می‌کرد که جستن آن در بازی‌های بزرگ کنسولی فقط در نسل‌های پیشین ممکن است. جالب اینجاست طبق معمول این ژاپنی‌های نبوغ‌پرور بودند که با تولید و عرضه بازی‌هایی مانند Bayonetta، Catherine، Dragon’s Dogma و... بهشتی بی‌همتا برای چالش‌طلبان فراهم آوردند. گاهی غربی‌ها هم در حد و اندازه خود عرض اندام کردند، اما هرکدام به نحوی راه را برای عامه‌‌پسند شدن کار باز گذاشته بودند. بازی «ارواح ظلمانی 2» ادامه‌ای بر دو عنوان «ارواح ظلمانی» (Dark Souls) و «ارواح اهریمن» (Demon’s Souls) است. ارواح اهریمن به کنار؛ ارواح ظلمانی1 به عنوان یکی از سخت‌ترین و عذاب‌آورترین بازی‌های این نسل به شمار می‌رود. ارواح ظلمانی با بازیکن شوخی نداشت و مانند یک استاد بزرگ، ابتدا هر آنچه لازم بود در اختیار بازیکن می‌گذاشت سپس او را به شدیدترین شکل ممکن مورد آزمایش قرار می‌داد. قسمت دوم نیز دست کمی از قسمت اول ندارد. سختی در آن بیداد می‌کند. بی‌شک این بازی به این نیت ساخته نشده که چشم‌ها را به گرافیک فنی خود خیره کند. نقش اصلی داستان را قهرمانی «نامیرا» بازی می‌کند که میان حیات و مرگ سرگردان است و تنها راه دست یافتنش به آرامش، کشتن و شکار ارواح دیگر موجودات است. کمی که از ورود به دنیای «درانجلئیک» (Drangleic) می‌گذرد، بازیکن با اندک اطلاعاتی از داستان رهسپار حالت آموزشی سپس دنیای اتفاقات آن می‌شود. در ارواح ظلمانی خبری از هدایتگر و هادی مسیر یا ماموریت نیست. فقط بازیکن است و دنیایی ژرف و مملو از راز که در اوج بی‌قراری انتظار قدم‌های جستجوگر وی را می‌کشد. با پا گذاشتن در درانجلئیک، تازه متوجه می‌شوید Dragon’s Dogma چندان بازی سختی نبود! شما با نوار سلامت پر ماجراجویی می‌کنید و با هر بار مردن، اندکی از آن را از دست خواهید داد تا جایی که نوار سلامت به نصف برسد. همچنین پس از هر بار مردن، تمام ارواح همراهتان از دست می‌روند و فقط یک بار فرصت دارید آنها را باز پس بگیرید. طراحی دشمنان، چه سربازان و چه رؤسا، چنان حرفه‌ای‌اند که حتی انواع کشته شدن‌ها هم برایتان جذاب خواهد بود!

این بازی سرشار از اسرار است. جایی در بازی وجود دارد که حکم نقطه شروع بسیاری از سفرهای شما را دارد. حتی این محدوده بهشت‌گونه هم از اسرار بی نصیب نمانده و در میدان آن شاهد چاهی هستید که تهِ آن معلوم نیست. پریدن به آن همانا و سقوط منتهی به مرگ همان! این اسرار با طی مسیری خاص یا کشف کلیدی مشخص است که روی خوش به بازیکن نشان می‌دهند. این رازآلودگی در سراسر بازی وجود دارد و با چند ساعت تجربه فضای خاص آن، به هر در بسته به چشم درگاهی نو برای چشم‌گشودن به صحنه دلپذیری دیگر نگاه خواهید کرد. با معامله ارواح دشمنانی که کشته‌اید، می‌توانید سلاح، زره، توانایی‌ها و دیگر موارد را ارتقا دهید. وقتی پای گیم‌پلی به میان می‌آید، تازه پیچیدگی حقیقی ارواح ظلمانی نمایان می‌شود. پیوسته باید حواس خود را به نوار «بنیه» داده و در عین حال الگوی حرکات دشمن را هم بخوبی بشناسید تا براحتی نبرد را واگذار نکنید. با هر حرکت، مانند ضربه زدن یا جاخالی دادن، مقدار خاصی از نوار بنیه کم می‌شود که در صورت ته‌کشیدن دیگر حتی توانایی دفاع هم نخواهید داشت و به طعمه‌ای آماده برای دشمن تبدیل خواهید شد.

این قسمت از بازی دچار تغییراتی شده است که خوب و بد آن همان اول به چشم نمی‌آید. برای مثال، در قسمت‌های قبلی، وقتی پس از شکست دشمنان یک منطقه و آرام گرفتن در کنار آتش به‌بازی برمی‌گشتید، همان دشمنان از نو جلویتان سبز می‌شدند؛ اما در ارواح اهریمنی 2، این اتفاق نمی‌افتد. طبعاً در قسمت قبلی بازیکن می‌توانست با استفاده از آن رویه Grinding کند و چند بار قسمتی را که بخش‌های مفید و باارزش در خود داشت زیرورو کند، اما رویه جدید با عدم احضار مجدد دشمنان خاص و قوی، اجازه گشت و گذار آسوده‌تر را به بازیکن می‌دهد. البته برخی بخش‌های داخل بازی به بازیکن این امکان را می‌دهد دشمنان مناطق خاص را از نو احضار و Grinding یا آسیاکاری کند.

شایان ذکر است سختی زیاد از خصایص بازی‌های نقش‌آفرینی ژاپنی است. هر چند برخی قسمت‌های «فانتزی نهایی» یا «آخرین اودیسه» شور این قضیه را درآورده‌اند و برخی مانند ارواح ظلمانی کمی منطق‌گراتر هستند. از آنجا که دنیای درانجلئیک بزرگ‌تر از دنیای لُردران در ارواح ظلمانی 1 است، تازه‌وارد دیگر بازی، یعنی امکان تلپورت کردن از یک نقطه نقشه به نقطه دیگر بشدت به کار می‌آید. گفتنی است آغاز این قسمت در مقابل شروع توفانی نسخه قبل کم می‌آورد، اما ساعات پایانی آن حقیقتا از پایان قسمت قبلی سر است. در نهایت این بازی را با توجه به رده سنی آن به بازیکنانی که حال‌و‌حوصله به چالش کشیدن خود با نبردهای سخت و طاقت‌فرسا را دارند، توصیه می‌کنیم./ ضمیمه کلیک

سیاوش شهبازی