تا همین چند سال قبل که همه چیز سر جای خودش بود، جوانان برای ازدواج عین بچه آدم، دختر مورد نظرشان را از بین دختران اقوام یا در و همسایه انتخاب میکردند و به مادرشان ندا میدادند: «نوعروسی یافتم بس خوب فر»! خانواده نیز بعد از مدتی پلیسبازی و کارآگاهبازی و تحقیقات از در و همسایه، مادر را به همراه عمه خانم، خاله خانباجی یا یکی از بزرگان محل به منزل دختر خانم میفرستادند و پس از رایزنی و مذکرات اولیه ۱+۲ پیشنویس تفاهمنامه را امضا میکردند و مقدمات خواستگاری رسمی را کلید میزدند و باقی ماجرا. دختر و پسر هم بعد از ازدواج با دار و ندار یکدیگر میساختند تا زندگیشان قوام بگیرد و روی پای خودشان بایستند؛ اما...
کد خبر: ۶۶۲۸۱۲ تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۱/۲۵